Al sinds midden oktober moeten cafés en restaurants de deuren opnieuw gesloten houden. Afhaalgerechten bieden voor velen wat soelaas, maar iedereen die in de horecasector werkt, snakt naar hetzelfde: mensen opnieuw in hun eigen zaak kunnen verwennen. Wij geven drie van hen een stem.
Yannick Lefranc en Eddy Deprez (De Naelde, Kanegem): “Serieus aanpassen aan de stilte die hier nu hangt”
Op 1 juli zal het twee jaar geleden zijn dat het Roeselaarse echtpaar Yannick Lefranc (52) en Eddy Deprez (54) het bekende restaurant De Naelde overnam. De zaak is in de wijde omgeving bekend als een van dé haltes voor fervente fietsers en wandelaars en heeft flink wat troeven in huis: een uitgebreide en lekkere kaart, een ruim terras en een erg kindvriendelijk karakter. Maar ook hier weegt de tweede verplichte sluiting door, valt te horen. “We hebben een goeie zomerperiode achter de rug, maar deze tweede lockdown is lastig”, stelt Yannick. “Gelukkig hebben we nog onze afhaalgerechten. Net als tijdens de eerste sluiting bieden we die zeven dagen op zeven aan, zowel ’s middags als ’s avonds. Dat zorgt ervoor dat mijn man en ik aan het werk kunnen blijven, maar onze dochter Silke (22) – die tijdens het hoogseizoen fulltime meedraait – en onze vaste kracht Saskia Markey staan momenteel aan de zijlijn. Bijzonder jammer.”
Yannick en Eddy kijken reikhalzend uit naar het moment dat ze opnieuw hun deuren kunnen openen, maar zijn tegelijk ook realistisch. “We hopen dat we bij de start van de paasvakantie (begin april, red.) opnieuw klanten over de vloer kunnen krijgen. Eerder lijkt ons niet mogelijk, omdat de cijfers opnieuw stijgen en de Britse variant nu ook bij ons de kop opsteekt. Maar het is serieus aanpassen. In normale tijden weten we niet wat eerst gedaan, nu is het hier oorverdovend stil. We zijn gewoon van heel hard te werken, nu moeten we ons soms afvragen hoe we onze dag zullen vullen. De voorbije maanden hebben we wel erg grondig opgeruimd. Wanneer we opnieuw mogen starten, zullen we alles perfect weten liggen”, glimlacht Yannick.
“Maar dat is meteen ook het enige voordeel van deze periode. We missen vooral onze klanten, maar gelukkig zien we ze nog dankzij onze afhaalservice. Zelfs vanuit Roeselare zakken ze naar Kanegem af om een gerecht op te pikken. Mooi, toch? We leven wel op hoop. Hopelijk lopen de vaccinatieplannen vlot en kunnen we snel weer naar een normalere wereld evolueren. De eerste klanten zullen we met heel open armen ontvangen. Dan zijn we hopelijk opnieuw definitief vertrokken.”
Michiel Van Colenberghe (De Traagheid, Tielt): “Vermelding in Michelingids opsteker in deze tijden”
Michiel Van Colenberghe (24) is al drie jaar aan de slag als chef-kok in de Traagheid, net zolang het restaurant bestaat. Ondertussen woont de Zultenaar ook in de Europastad. In De Traagheid kun je terecht voor spijs en drank, maar ook voor boeken en bloemen. En voor evenementen, maar dat laatste is niet aan de orde in coronatijden. “Tijdens de eerste lockdown heb ik 14 dagen niets gedaan, maar dan ben ik toch begonnen met takeaway. En dat was toen absoluut een succes. We werkten met een afhaalmenu, maar ook met losse gerechten. Toen we de deuren weer mochten openen, hebben wij eerst nog een week alles op orde gebracht, maar daarna was het volle bak. De telefoon stond roodgloeiend. Wij hebben hier ook het voordeel over veel ruimte te beschikken, heel wat mensen op afstand plaatsen was voor ons geen probleem. Normaal gaan wij tot 40 couverts, daarvoor werken we met drie mensen in de keuken en drie in de zaal. Maar al onze mensen zitten nu opnieuw thuis in de tweede lockdown.”
Gilberte Watté, de dame achter het totaalconcept, is ook dokter. “En daar horen we dat het nog een tijdje kan duren voor we weer open zullen mogen. Ondertussen hebben we ons opnieuw op takeaway toegelegd, maar in feite doe ik dat in mijn eentje. Ik werk nu ook niet minder dan voorheen, het is zelfs zo dat ik vaak pas na de avondklok naar huis kan. Ik werk nu louter met losse gerechten. Maar de bloemen- en boekenzaak is ook open en daar hebben we nu een koelkast staan waar we wat slaatjes en bereide gerechten in voorzien. En dat zal wellicht na corona ook een blijvertje worden.”
Als jonge gast heeft Michiel het ook even gehad met de maatregelen. “Zeker de jongste twee weken zat het me tot hier. Ik hoor ook wel wat studiegenoten, die vaak in een restaurant werken en dus helemaal werkloos thuis zitten. Ik kan gelukkig nog experimenteren in mijn keuken. En ook de vermelding in de Michelin-gids voor het tweede jaar op rij is een opsteker. ‘Geen poespas, maar fun en smaak’, omschrijven ze het. En daar kunnen we ons perfect in vinden. Maar het liefst van al zou ik de mensen weer laten genieten van wat ik allemaal al creëerde in de maanden waarin we gesloten waren.”
Dries De Ceuninck en Monique Van Helvert (La Vida, Aarsele): “Een likje verf en ook onze tuin op punt gezet”
De Nederlandse Monique Van Helvert (46) en Pittemnaar Dries De Ceuninck (39) kennen elkaar 21 jaar en zijn ondertussen al 16 jaar getrouwd. Ze leerden elkaar in Spanje kennen waar ze ook 13 jaar woonden. Toen het koppel terug naar België kwam, openden de twee een restaurant in Aarsele. Eerst runden ze zes jaar De Waaiberg, nu al bijna drie jaar La Vida in de schaduw van de kerk. “Hier was vroeger een bakkerij gevestigd. De voorgevel is niet erg breed, maar de mensen kijken vaak op van de ruimte die we hier hebben. Dat komt goed van pas in coronatijden. We hebben dit pand kunnen kopen, we zijn zelf kinderloos en zien dit wat als ons kindje. We hebben van de sluiting gebruik gemaakt om het interieur een likje verf te geven en onze tuin, waar je in de loungebar bij zonnig weer een glas kan drinken geflankeerd door tapas, hebben we op punt gezet.”
In La Vida heeft de kaart
Maar het echtpaar wil ook zo snel mogelijk gewoon de deur weer kunnen openzwaaien. “Hoe lang we dit nog volhouden? Wij zorgen er voor dat we zelf alle maatregelen strikt opvolgen en hopen dat anderen dat ook doen en dat we zo toch straks weer mogen openen. Tussen de twee lockdowns konden we de mensen hier een veilig gevoel garanderen, de tafels stonden ook ver uit elkaar. Financieel is het uiteraard behelpen, erg lang mag dit niet meer duren voor ons en onze collega’s.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
