De coronamaatregelen hebben ook de activiteiten van theatervereniging De Snuifdoos uit Ichtegem gedwarsboomd. Er waren vorig jaar geen voorstellingen omdat de kans op afgelasting te groot was. “We missen vooral het samenzijn”, klinkt het bij Jaklien Dumarey en Alex Haerens.
Het echtpaar Jaklien Dumarey en Alex Haerens (beiden 65) ging in 2020 met pensioen. Jaklien zwaaide op 1 april af bij vzw Duin en Polder, waar ze 22 jaar lang met mensen met een mentale beperking werkte. Alex, industrieel ontwerper, beëindigde op 1 juni zijn loopbaan bij SAPA, het vroegere Remy-Claeys uit Lichtervelde. In 1979 kwam het echtpaar in Ichtegem wonen. Na vijf jaar verhuisden ze naar Hooglede om uiteindelijk in het Hoogkwartier in Koekelare te belanden waar ze nu al iets meer dan 30 jaar wonen.
Zerkegems Volkstoneel
“Het acteren zit me in het bloed”, opent Jaklien. “Dat was al duidelijk vanop de schoolbanken. Als er iets moest voorgedragen of voorgelezen worden, dan was ik er als de kippen bij. Op latere leeftijd richtte ik zelfs met enkele nichtjes het toneelgezelschap Het Zerkegems Volkstoneel op.”
“We wilden een beetje leven brengen in de gemeente waar ik opgegroeide. De vereniging was dan wel geen lang leven beschoren, tijdens één van onze voorstellingen in Ichtegem werd ik opgemerkt door Daniël Boucquez. Hij stond mee aan de wieg van De Snuifdoos. Toen we in Ichtegem kwamen wonen, vroeg hij ons al snel om ons aan te sluiten bij De Snuifdoos.”
Bestuur
“Zelf was ik als schooljongen eerder verlegen en had ik totaal geen ambitie om op de planken te staan”, pikt Alex in. “Ik hielp op school, het O.L.V. College in Assebroek, wel een toneelzolder in te richten. Op een gegeven moment moesten de leerlingen een toneelstuk-uitdaging voor het publiek opvoeren.”
“Zes toneelfragmenten in zes verschillende talen. Ik bracht een stukje van Andorra van Max Frisch in het Duits. Zo is het voor mij begonnen. Toen we in Ichtegem kwamen wonen, ging ik in het bestuur van De Snuifdoos. Na vijf jaar trokken we naar Hooglede, maar de band met De Snuifdoos bleef.”
“Ik heb zowat van alles en overal gespeeld, en dus ook in Hooglede toen we er woonden”, gaat Jaklien verder. “Een theaterwandeling, een monoloog, een boekbespreking, noem maar op. Ik deed het allemaal heel graag.”
Repetities
“ Elk jaar voorzien we met De Snuifdoos een stuk en brengen we vijf voorstellingen . De voorbereidingen beginnen in het voorjaar, met de keuze van het stuk. Dat gebeurt door de leesgroep op basis van de voorstellen van de gekozen regisseur, of uit het gelezen repertoire. We houden rekening met de beschikbare spelers. De regisseur maakt de rolverdeling. Net voor de grote vakantie krijgt elke speler zijn rol en lezen we het stuk grondig. Na de zomervakantie starten de repetities.”
“We hadden ons al voorbereid op coronaveilige voorstellingen, maar uiteindelijk beslisten we toch om de stekker uit de productie van 2020 uit te trekken”, vertelt Alex. “Het risico op een verplichte afgelasting van hogerhand bleek toch te groot.”
“Desondanks was er een zekere bereidwilligheid om ermee door te gaan. Zo hadden we berekend dat we een 10-tal voorstellingen moesten brengen om evenveel toeschouwers een plaats te geven. In tegenstelling tot een professioneel theatergezelschap heeft het stilleggen van onze activiteiten gelukkig geen al te zware impact.”
“ Wat we wel missen, is het sociale aspect van het toneelgebeuren ”, geeft Jaklien toe. “We hebben vorig jaar amper drie voorstellingen kunnen bijwonen. Zo was er een theatervoorstelling in Ieper waar we ver uit elkaar moesten zitten en na afloop wilde iedereen snel naar huis. Er was geen tijd om na te praten over het stuk. Dat samenzijn is een belangrijk aspect, want bepaalde theatervoorstellingen hebben een boodschap of houden de toeschouwers een spiegel voor. Het is vaak uit het leven gegrepen.” (RI)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
