Wie houdt van architecturale parels en tegelijk een pand met geschiedenis wil kopen, moet in Villa Marie-José langs de Prins Albertlaan zijn. In dat huis woonde bijna 30 jaar architect Charles Laloo, de man die tientallen huizen ontwierp maar vooral faam verwierf door de bekende voorgevel van voormalige schoenfabriek Eperon d’Or te tekenen. Inge Wallays en haar man Dirk woonden de jongste jaren in het imposante hoekpand, maar doen het nu van de hand.
Eerst even wat geschiedenis. Charles Laloo is in Brugge geboren, woonde enige tijd in Izegem, wisselde dat voor Harelbeke en kwam in de jaren 30 terug in de Pekkerstad wonen. Daar combineerde hij al die tijd zijn carrière als bouwkundige met lesgeven in de Stedelijke Nijverheidsschool.
Blauw Kapelleke
In Izegem drukte hij meermaals zijn stempel, met onder andere de bouw van het ‘Blauw Kapelleke’ aan de Burgemeester Vandenbogaerdelaan, maar ook met borstelfabriek Wybo en tientallen huizen. Zijn grootste verwezenlijking blijft echter het ontwerp voor het kenmerkende voorgebouw voor schoenfabriek Eperon d’Or in art deco. Die stijl blijkt hem te liggen want enkele jaren eerder kreeg ook al Villa Marie-José, genoemd naar zijn dochter uit zijn eerste huwelijk, vorm. Dat huis werd gebouwd in wat toen nog de Mandelstraat was. Later bij het doortrekken van de Prins Albertlaan, kwam de villa in die straat te liggen.
De familie Laloo zou er tot 1965 blijven wonen. “Daarna kwamen twee gezinnen in het huis wonen”, zegt Inge Wallays, de huidige bewoonster. “Het ene gezin kon boven terecht, het andere woonde in de kelderverdieping, wat perfect kon omdat er een tweede keuken aanwezig is. Charles Laloo is in 1966 overleden, zijn familieleden verhuisden later naar Canada. In 1993 hebben wij dit mooie pand gekocht.”
“We waren al langer op zoek naar een huis. Mijn man Dirk zag het op een dag toen hij uit het raam van de trein keek die hij dagelijks nam om naar het werk te gaan. Het is een prachtige woning, met twee bouwlagen op souterrain, maar het kent ook veel trappen. We zijn er ons bewust van dat we hier niet oud kunnen worden en doen het daarom van de hand.”
Unieke trap
Toch doet de verkoop pijn aan het hart van Inge en haar man. “Want we hebben hier altijd graag gewoond. Ik heb kunstgeschiedenis gestudeerd en was meteen verliefd op dit huis. Het is compleet symmetrisch opgetrokken. Vroeger had het zelfs een gelijkaardig torentje zoals Eperon d’Or nu nog altijd heeft, maar dat hebben wij nooit geweten.”
“We hebben ooit bezoek gehad van de dochter van Laloo en kregen toen een oude foto cadeau waarop dat te zien was. We hebben het zo goed mogelijk gerestaureerd naar de sfeer en visie die de architect indertijd voor ogen had. Zelfs de granitobepleistering van weleer hebben we in de stijl van toen weer aangebracht. De details beperken zich niet alleen tot de ruwbouw, maar zitten tot in de vorm van de deuren, klinken en ramen. Je merkt dat dit ontwerp een werk van liefde was.”
Wat Inge zelf de grootste troef van de villa vindt? “De unieke trap, deuren en mooie vloeren met gestileerde kleurrijke motieven. De vloer kent een prachtig motief dat wij indertijd weer hebben ontdekt door een tapijt te verwijderen. Een extra troef vormen de twee aangename terrassen met zicht en vergezicht op de grote organische tuin.” Het pand is sinds 2009 opgenomen als bouwkundig erfgoed.
De vraagprijs voor Villa Marie-José bedraagt 395.000 euro.
