‘t Ardeens Boerke, vlak aan de overweg langs de Lichterveldestraat, sluit de deuren. Bijna 43 jaar geleden, op 19 februari 1981, opende Myriam Decock (64) de kleinste, maar gezelligste buurtwinkel van het dorp. Toen ze 40 jaar bezig was, vertelde dat ze er nog lang niet aan dacht om ermee op te houden. Maar soms loopt het niet altijd zoals een mens het wil.
“Het winkeltje is er nog, maar het zal nooit meer opengaan”, aldus Myriam. “Half december onderging ik een operatie aan de rug en was ik zes weken immobiel. Daarna zijn er nog wat complicaties opgetreden en ik heb toen de knoop doorgehakt: constant zware zaken, zoals een pot pastei of een ham of een bol kaas uit de toog heffen, zou me niet meer lukken. ’t Wuuvje is nog niet versleten, maar ’t rugsje wel. We zijn bijna 43 jaar bezig, dat is niet niks. Er zijn dan ook heel wat reacties gekomen, toen ik het op de sociale media bekendmaakte. Het is zo dubbel, want we komen uit een rare periode. Er was eerst en vooral de coronapandemie. Toen kregen we in de winkel te maken met een boom. De mensen werden wat schuw van de grote winkels en ze leerden weer brood eten, omdat refters en horeca gesloten waren. Ook de werken aan de Lichterveldestraat speelden en spelen ons parten. Je kan niet verkopen op een werf.”
Boeken lezen
“Hopelijk vlotten die wegenwerken een beetje, want we blijven wel doorgaan met onze broodautomaten, waarin we nog steeds brood van Vermaut aanbieden. Mijn partner Daniël is dat sowieso blijven doen na mijn operatie. Ik heb me in meer dan vier decennia nooit overslapen, deed steeds stipt de deur open en was bijna nooit ziek. Maar nu ik 65 word en nog steeds niet 100 procent hersteld ben, ga ik over van zelfstandige naar gepensioneerde zelfstandige. Pas op, ik zal me zeker kunnen bezighouden: wat licht huishoudelijk werk, een beetje administratie en vooral boeken lezen. Vroeger deed ik twee maanden over één boek, nu las ik er al een stuk of dertig sinds Nieuwjaar. Jammer dat ik niet fatsoenlijk afscheid kon nemen van mijn klanten en van mijn zondagse fanclub. Om 7 uur ‘s morgens stonden de eersten hier al aan de deur, terwijl ik maar de deuren opendeed om halfacht, gewoon, om met elkaar een babbeltje te doen. Ze mogen me nog steeds bellen als ze een speciaal brood of een grote hoeveelheid pistolets willen, ik bestel dat er met de glimlach bij, want niet alles past in zo’n broodautomaat.”
Tijd maken
“Ik heb klanten die al 43 jaar over de vloer komen. Ik heb er velen weten komen en gaan in die tijd. Mijn cliënteel wist dat er hier tijd gemaakt werd voor elkaar. Ze konden hier hun verhaal eens komen doen. Ja, dat zijn zo van die dingen die ik zeker en vast zal missen”, besluit Myriam.
Myriam Decock sluit na 43 jaar de deuren van haar Ardeens Boerke. Toch blijft ze nog brood van Vermaut verdelen in haar twee broodautomaten.
