Het zal je maar overkomen. Na lang aandringen en met borg van het OCMW verhuurde Marissa Declerck haar studio aan zee aan een dame met een drugsverslaving. Maar ze stierf en de studio bleef als een puinhoop achter. Na het schoonmaken en herstellen van de schade moet Marissa nu nog naar de vrederechter stappen om de waarborg terug te krijgen.
Marissa Declerck woont met haar man en twee kinderen in Oudenburg. Het gezin heeft ook een gemeubelde studio in Westende, die sinds zes jaar op jaarbasis verhuurd wordt. Begin dit jaar kwam de studio vrij en werd Marissa gecontacteerd door een maatschappelijk werker van het MSOC, een hulpcentrum van de stad Oostende voor mensen die aan drugs verslaafd zijn. Ze werd gevraagd om de studio aan een cliënt van het MSOC te willen verhuren.
“Ik heb lang getwijfeld, maar liet me toch overhalen omdat het voorstel redelijk klonk”, vertelt Marissa. “De huurster zou worden opgevolgd via wekelijkse huisbezoeken en ze beloofden garant te staan. Het OCMW van Oostende stelde zich borg en betaalde de huurwaarborg van drie maanden huur, 1.275 euro.”
“Veel schade en viezigheid”
“In februari ging de vrouw in de studio wonen, maar midden september overleed ze plots aan een overdosis. De studio bleef met veel schade en viezigheden achter. We moesten een nieuwe voordeur plaatsen, alles herschilderen, want er waren vlekken tot aan het plafond, en het meubilair was goed voor de container. Ik spreek dan nog niet over de stank.”
“Het schoonmaakbedrijf dat we lieten komen, de schilderwerken en het plaatsen van de nieuwe deur kosten ons al ruim 1.800 euro. Daar moet je ook nog de nieuwe meubelen bij tellen”, aldus Marissa. “Maar toen we de waarborg terugvroegen aan het OCMW, kregen we als antwoord dat we de vrederechter moesten inschakelen. Maar voor ons was dat iets helemaal nieuws.”
“Na enkele pogingen konden we bij het vredegerecht een verzoeningszitting aanvragen. Dat was vorige dinsdag. Ik moest er om 13.30 uur zijn en om 13.35 uur was ik alweer buiten. Ik had alle foto’s en facturen van de herstellingswerken mee, maar de advocate van het OCMW van Oostende zei dat ze er niet op in gingen. Ik begrijp niet waarom ze dan borg staan. Als hardwerkende mensen willen wij correct behandeld worden. Er was veel schade aan de studio. Ze staan borg, maar betalen die borg niet terug. Dat kan toch niet zomaar?”
“Wettelijke beperkingen”
Volgens Oostends schepen van Zorg en Welzijn Natacha Waldmann (Groen) is de situatie erg complex. “Ik heb veel begrip voor de frustratie van mevrouw, maar wij doen er alles aan om met de betrokken partijen tot een goed vergelijk te komen”, vertelt ze. “Door ons wettelijk kader zijn we helaas aan enkele beperkingen gebonden, maar de gesprekslijnen blijven open.”
“Ook al staan wij borg, de huurder moet zelf het borgbedrag bijeensparen bij het OCMW. En een akkoord over de vrijgave van de waarborg moet bereikt worden tussen huurder en eigenaar, niet met ons”, legt Natacha Waldmann uit. “Door het overlijden is dat uiteraard onmogelijk en moet de eigenaar zich wenden tot de vrederechter. Zonder vonnis kunnen wij de borg wettelijk niet vrijgeven. Dat heeft onze maatschappelijk werker verschillende keren toegelicht aan de eigenaar.”
“De verhuurster diende in eerste instantie slechts een oproeping ‘in verzoening’ in, waardoor de vrederechter het dossier niet ten gronde kon beoordelen. Onze advocaat kon daar enkel herbevestigen dat het OCMW zelf niet zomaar kan beslissen om de borgstelling vrij te geven zonder vonnis van de vrederechter. Wij wachten nu het verdere verloop af. Zodra het kan – dus met een correct vonnis – zullen wij de huurwaarborg vrijgeven, maar nu kunnen we dat wettelijk niet.”
“Dit was geen woonbegeleiding”
Maar hadden het OCMW en/of het MSOC toch niet de morele verantwoordelijkheid om Marissa in deze erg nare situatie een handje toe te steken? Door zelf de schoonmaakfirma te betalen, de klusjesdienst te sturen, te helpen bij de procedure voor de vrederechter…? “Mocht het een verhuring via het Sociaal Verhuurkantoor zijn, waarvan ik ook voorzitter ben, zeg ik volmondig ja”, aldus Natacha Waldmann. “Maar hier stonden wij enkel borg voor de huur, we deden niet aan woonbegeleiding. We hebben niet altijd het mandaat om dingen te doen.”
“Wat het MSOC betreft: dat begeleidde de dame wel in het kader van haar drugproblematiek, maar dat is niet hetzelfde als woonbegeleiding. Uiteidelijk heeft de eigenaar haar pand te huur gesteld op de private huurmarkt. Daar zijn risico’s aan verbonden. Nu was er nog begeleiding van het MSOC en het OCMW. Maar let wel: wij willen onze verantwoordelijkheid zeker niet ontlopen. En ik hoop voor deze mevrouw dat er snel uitsluitsel komt.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
