En dan krijg je plots telefoon van een Amerikaanse journaliste van The New York Times, één van de grootste kranten in de wereld, met de vraag of Europa Amerikaans vlees met hormonen zou invoeren. Het overkwam topslager Hendrik Dierendonck (50). “Het charmeert me dat ons verhaal over terroir en het belang van eigen gekweekt vlees de aandacht trekt van de Amerikanen, maar hun vlees invoeren is niet mijn ambitie.”
Lees hier het artikel in The New York Times
Papa Raymond startte de slagerij in 1970, zoon Hendrik en zijn vrouw namen de zaak in 2004 over. Vandaag staat Dierendonck voor zes slagerijen in Sint-Idesbald, Nieuwpoort, Kortrijk, Brussel, Ukkel en Waterloo. Voor de zomer opent een zevende zaak in Oostende. Daarnaast zijn er restaurants Carcasse in Sint-Idesbald en Knokke-Heist, is er een versnijdatelier in Kortrijk, een productie-atelier en ook een boerderij in Veurne en stelt het bedrijf alles samen 140 werknemers tewerk.
Traditie, terroir en respect voor het dier zijn de basisbegrippen in de filosofie van Dierendonck. Minder vlees, maar betere kwaliteit; daarvoor is hij gekend. Gekend, tot in de Verenigde Staten zo blijkt, want zaakvoerder Hendrik kreeg op een mooie dag telefoon van een Amerikaanse journaliste van de krant The New York Times. “Die dame kende ons bedrijf en shopt graag in onze slagerij in Brussel vernam ik”, schetst Hendrik hoe die krant met wereldfaam bij hem terechtkwam.
Hormonen
Hendrik zag het als een mooie kans om zijn ideeën over het belang van kwaliteitsvol vlees te delen met de Verenigde Staten. “Amerika wil inzetten op meer export van vlees, maar dat is vaak bewerkt met hormonen. De journaliste vroeg me of Europa daarvoor zou openstaan. Wij mogen geen hormonen gebruiken, dus zouden we natuurlijk ook geen zo’n vlees invoeren. In ons continent houden we van complexere smaken die gelinkt zijn aan de terroir. Dat ligt in de Verenigde Staten anders. Daar is het vlees zoeter en smeuïger. Grazende koeien, zoals wij dat gewoon zijn, kennen ze daar nauwelijks. We mogen niet evolueren naar een globalisatie van smaken. Vlees eten is zoals wijn drinken, de smaak is verbonden aan de streek waar het dier is opgegroeid.”
The New York Times wordt gelezen door miljoenen Amerikanen, maar tot nu toe is Hendrik Dierendonck niet overspoeld door reacties. “Dat valt heel goed mee”, lacht hij bescheiden. “Het is ook niet mijn bedoeling om mijn zaak in de Verenigde Staten uit te rollen. Ik zie het vooral als een erkenning en een vorm van appreciatie. Het is de eerste keer dat ik in die krant sta, maar buitenlandse media zijn me niet vreemd. Zo werkte ik al mee aan reportages in Frankrijk, Italië, Duitsland, Japan, Thailand en Brazilië. Het kan maar helpen aan onze naamsbekendheid (knipoogt).”
(GUS)
