Heel veel winkels zagen zich genoodzaakt om tijdens de lockdownperiode hun deuren te sluiten, maar onder meer bakkers en slagers prezen zichzelf gelukkig dat zij steeds hun klanten konden bedienen. Zo lang het virus er uiteraard zelf geen stokje tussen stak. De uitbaters van Slagerij-Traiteur Leilander in Menen, Marnick Baute (54) en Martine Rousseau (56), kregen het beiden ferm te pakken en moesten hun zaak noodgedwongen sluiten.
“We kampten op een dag alle twee met de typische symptomen. Onder andere veel hoesten, koorts en een verzwakte weerstand. Na een test bleken mijn vrouw en ik op 23 februari allebei positief. Ook onze zoon Stijn (28) kreeg het virus te pakken”, zegt Marnick.
Alles weggegooid
Het verdict was een harde noot om te kraken, want de slagerij moest onmiddellijk dicht en het koppel moest minstens tien dagen in quarantaine. “Het spreekt vanzelf dat we alles, maar dan ook alles hebben moeten weggooien. Heel veel vlees, spaghetti, bereide maaltijden, noem maar op. We mochten het zelfs aan niemand gratis weggeven, op gevaar van besmetting. Een heel groot verlies was dat”, vertelt Marnick.
Maar uiteindelijk was dat nog het minste. Een paar dagen later ging het met Martine van kwaad naar erger. “Ik dacht eerst dat mijn man het veel zwaarder te pakken had, want hij hoestte telkens heel hevig. Maar na een tijdje kreeg ik alsmaar minder en minder adem”, zegt Martine. “Op een moment zat ze in de zetel en kreeg ik haar niet meer bij bewustzijn. Ik heb toen onmiddellijk de spoeddienst gebeld. Mocht ik twee uur langer gewacht hebben, dan was het waarschijnlijk gedaan met mijn vrouw”, weet Marnick.
Coma
Op 27 februari ging Martine de spoed binnen en ze raakte onmiddellijk in een coma. “Na negen dagen hebben de artsen dan geprobeerd om haar uit de coma te helpen, maar ze slaagden daar niet in”, zegt Marnick. Na méér dan een maand in het hospitaal te zijn verpleegd mocht Martine uiteindelijk terug naar huis. “Het was een verschrikkelijke periode. Toen ik na mijn comadagen wakker werd, was ik compleet gedesoriënteerd en in paniek. Ik wist absoluut niet waar ik was en waar mijn man was. Op 1 april mocht ik terug naar huis, gelukkig was dit geen grap”, glimlacht Martine.
Terug thuis wachtte een zware revalidatie. “Ik was nog steeds zeer verzwakt en broos. Ik heb hier op tafel als het ware een hele apotheek aan pillen liggen die ik dagelijks moet innemen. Ik heb er zeker nog voor een dikke maand”, vertelt Martine.
15 april
“We hebben honderden steunbetuigingen gekregen die ons enorm veel deugd deden. Op donderdag 15 april gaat onze slagerij weer open, maar ik zal er dus wel een tijdje alleen voor staan. Ik zal daarom ook één extra sluitingsdag inlassen”, besluit Marnick.
Voor Martine zal het nog een bijkomende opgave zijn om dit allemaal mee te moeten volgen vanuit de living. “Dat zal moeilijk zijn. Ik ben gewend om de handen uit de mouwen te steken en nu zal ik moeten wachten tot ik van de dokter groen licht krijg.” (Nicolas Verhaeghe)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
