Sjomara Derck (SJO-BIZZ) hoopt dat tweede lockdown ook de laatste zal zijn

Begin februari is Sjomara Derck al drie jaar fulltime zelfstandig bezig met kinderanimatie SJO-BIZZ, de zaak die ze eigenhandig uit de grond stampte. Ondertussen moet ze zich ook telkens weer heruitvinden, want 90 procent van haar activiteiten is nog niet toegelaten. “Toch blijven we het positief bekijken.”

Het leven spaarde Sjomara en haar man Imaël niet altijd. Haar echtgenoot overwon gelukkig al kanker, maar Sjomara verloor op veel te jonge leeftijd in 2017 wel haar schoonbroer – een Gents volksartiest met wie ze ook samenwerkte. Op het Borstelmakersplein, op de nieuwbouwverkaveling nabij Aveve, worden we meteen welkom geheten. Het is er ook een echte ‘beestenboel’. “Ik ben al wat verminderd qua aantal dieren”, zegt Sjomara, terwijl haar Engels Bulldog ‘Dieu’ al snurkend van zijn middagdutje geniet. En dan is er nog de grijze roodstaartpapegaai Djadja. “Hij spreekt drie talen. Nederlands leert hij van ons, Frans van ons vakantiekindje Pierre en als de tv op staat, pikt hij ook Engels op. Hij heeft ook leren blaffen van onze hond. En als de telefoon rinkelt, begint hij meteen het gesprek op gang te brengen.” Verder bevolken ook nog kippen, konijnen, een cavia,… de tuin.

Je hebt een niet-alledaagse voornaam. Van waar komt die?

“Mijn ouders, die ook jarenlang tegenover het Izegemse ziekenhuis in de Roeselaarsestraat een broodjeszaak en tearoom ’t Picolootje runden, stelden ons gezin al vroeg open voor uitwisselingsstudenten. Mijn mama was ook onthaalmoeder, maar er woonden ook vaak buitenlandse studenten bij ons. De meeste daarvan liepen ook school in het College. Nog vóór mijn geboorte was er bij verre familie een klein Haïtiaans meisje geadopteerd; die droeg de naam ‘Sjomara’. En daar werd ik naar vernoemd. Ook mijn schoonouders kregen op de duur die microbe te pakken en waren al vaak gastgezin. Zelf hebben we met Pierre een Frans vakantiekindje dat iedere vakantie vijf keer per jaar hier komt doorbrengen. Onze dochter was vier maanden oud toen ze bij ons kwam, is Ivoriaanse en ondertussen volgende maand drie jaar.”

Jullie hebben dus connecties over heel de wereld.

“Zeg dat wel: in Turkije, Thailand, Rusland, China, Hongkong, Japan, Australië, Italië, Litouwen, … Met enkelen hebben we geen contact meer, maar met het overgrote deel wel. Het ging meestal om meisjes en dat zijn naast mijn echte zus Magali ook zowat mijn zusjes. Mijn ouders zijn naar haast al die gaststudenten bij hen thuis op reis geweest. Op ons huwelijk in 2010 zijn er ook vijf van hen naar ons trouwfeest gekomen. Ik bel ook nog veel met hen. Recent kreeg ik ook goed nieuws van mijn Japanse zus. Ze getrouwd en zwanger.”

Vanaf 2015 startte je met SJO-BIZZ, vanwaar die stap?

“Ik heb zelf altijd genoten van de verjaardagsfeestjes die mijn ouders voor mij organiseerden. Heel de klas mocht komen, huis en tuin werden versierd, de verkleedkledij werd opgedist, er werden pannenkoeken gebakken,… Daarom rijpte bij mij het idee om een koffer te creëren waar je alles bij de hand had. Een koffer met alle feestmateriaal, een kleine handleiding en het feest kan beginnen. Van zodra we die lanceerden was dat een schot in de roos. Al snel verzamelde ik een vast team rond mij van goochelaars, kindergrimeurs, ballonplooiers, airbrushartiesten, clowns… Op de duur zetten we ook de stap naar het volwassen entertainment en waren we ook al op Rock Village (Werchter) en het Roeselaarse Boksgala te gast. Ook vrijgezellenfeesten, close up goochelen, bodypaint, zangers, vuurspuwers en steltenlopers zitten in ons gamma voor volwassenen. In het Ring Shopping in Kuurne mochten we al mooie projecten doen en wekelijks zijn we ook afwisselend te vinden in de McDonalds van Roeselare, Kortrijk, Doornik en Froyennes, een fijne samenwerking met hen. We verzorgen er telkens twee uur kinderanimatie (ook in het Frans): van gekke kapsels tot glittertattoos. Er zijn al honderden mooie projecten geweest, te veel om deze allemaal op te noemen. Ik neem zowat het volledige management op mij en zorg dat iedereen ter plaatse is op kleine en grote evenementen. Maar ik ben ook altijd zelf aanwezig om mee te werken met mijn team, als back-up staat mijn man altijd klaar mochten er problemen opduiken. Elke vakantie bieden we ook kleinschalige kampjes aan, deze zitten meteen volzet en begeleid ik samen met mijn echtgenoot en mijn zus. Imaël werkte jarenlang bij Drumdrum in Rumbeke, maar startte nu weer een opleiding. Hij schoolt zich om tot orthopedagoog, zat recent in de examens en heeft nu ook stage bij de leerlingenbegeleiding in VTI Izegem. Mijn man zit niet in de zaak, maar we bespreken wel alle zaken samen.”

Hoe zwaar hakt de coronacrisis in op jouw bedrijf?

“We bestaan nu net drie jaar en normaal luidt de boutade dat je als zelfstandige na drie jaar kan uitmaken of je wel goed bezig bent. Op 1 januari 2020 zag het er fantastisch uit. Onze planning zat helemaal vol. Kort voor de paasvakantie hebben we dan alles stil moeten leggen. We zijn nu eigenlijk verplicht om de pauzeknop even in te drukken en onszelf heruit te vinden. Maar we blijven het positief bekijken, zo heb ik op dit moment wat meer tijd voor onze driejarige dochter. Met SJO-BIZZ moeten we ons wel telkens aanpassen naar de nieuwe maatregelen. We hopen evenwel dat dit onze laatste lockdown wordt. Voor de krokusvakantie waren onze kampen – net zoals altijd – zéér snel uitverkocht omdat wij kleinschalig werken. Onze Lego-workshops zijn nieuw en hiervoor zijn 75 kinderen ingeschreven. We willen vooral ook de kinderen niet teleurstellen, want voor hen is dat nog het ergste. Financieel is het voor ons ook niet makkelijk. We werken ook vaak samen met horecapartners die het op dit moment heel moeilijk hebben. Maar het staat bijvoorbeeld nu al vast dat ik op dorpsboerderij Nest in Schuiferskapelle een nieuw project zal opzetten in de paas- en zomervakantie. En er zit nog iets in de pijplijn. Maar daarover later meer.”