Schrijfster Ann De Craemer stelt boek voor in Duitsland: “Stiekem hoop ik ook op Engelse vertaling, dat zou summum zijn”

Schrijfster Ann De Craemer steekt binnenkort de grens over. Haar boek ‘Hersenorkaan’, waarin de Tieltse moedig het verhaal vertelt van haar depressie, is vertaald naar het Duits. “Ik heb meteen iedereen die ik ken een bericht gestuurd.”

Columns, fictieboeken, non-fictieboeken, artikels… Wie er even de carrière van Ann De Craemer bijhaalt, krijgt een lange lijst te zien. Eind deze maand maakt ze haar debuut in Duitsland.

Je leven draait rond taal. Was het al vroeg duidelijk dat het die richting uit zou gaan?

“Ja, ik heb op school altijd het liefste opstellen geschreven. Maar een echte schrijver worden stond zo ver van mijn realiteit. De wens was er wel, maar die heb ik nooit echt uitgesproken. Het leek me haalbaarder om journalist te worden dan om romans te schrijven. Ik ben uiteindelijk Germaanse gaan studeren, omdat ik graag lees en schrijf. Dat leek dus een logische keuze. Uiteindelijk volgde ik de opleiding American Studies echt met het doel om journalist te worden.”

“Ik mocht toen beginnen bij De Weekbode, waar ik de stiel écht geleerd heb. Later werkte ik onder andere nog voor Knack, maar sinds 2008 ben ik freelancer. Het idee groeide namelijk om een eerste boek te schrijven, over Iran. Ik heb daar dus wat mijn American Dream gevolgd. Mijn ouders hebben zich daar veel zorgen in gemaakt. Mijn inkomen was toen inderdaad klein, maar in 2010 mocht ik bij De Morgen als columniste starten. Zo is de trein vertrokken.”

Je palmares is heel gevarieerd. Is dat iets wat je nodig hebt?

“Toch wel. Mijn eerste drie boeken spelen zich trouwens alle drie in Tielt af, maar ik schreef net zo goed een boek over de koers samen met Michel Wuyts. De journalistieke microbe blijft er echt wel inzitten, ik zou niet alleen maar romans kunnen schrijven. Daarnaast zijn er ook de columns. Kort en met wekelijks of tweewekelijks een tribune. Je weet meteen wie je bereikt. Ooit hoop ik weer een column te mogen schrijven voor een nationale krant. Bij een boek komen de reacties van lezers veel later. Door Hersenorkaan krijg ik nog altijd berichten van mensen die door het boek geholpen zijn.”

Je boek ‘Hersenorkaan’ vertelt het persoonlijke verhaal van je depressie. Het werd nu vertaald naar het Duits. Hoe voelt het om het buitenland te bereiken?

“Dat voelt fantastisch. Eind augustus ga ik voor vier dagen naar Duitsland en in het najaar keer ik terug, om zo de andere kant van Duitsland te bereiken. De Duitse versie verschijnt op 25 augustus, op 29 augustus is er de boekvoorstelling. Er staan ook interviews geprogrammeerd in verschillende boekhandels.”

‘Hersenorkaan’ behandelt nochtans geen eenvoudig onderwerp.

“Er wordt gelukkig veel meer dan vroeger over mentale gezondheid gebabbeld, maar het blijft ook een taboe. Mensen hebben nog altijd een oordeel klaar. Anderhalf jaar geleden kreeg ik onverwacht voor de tweede keer te kampen met een depressie en dan merk je dat begrip soms ver zoek is. Hersenorkaan heb ik geschreven vanuit de vaststelling dat er in het Nederlands nog geen roman geschreven was waarin dit onderwerp echt belicht werd.”

“Het verhaal van de kleine man vertel ik eigenlijk nog het liefste”

“Ik ben twee keer uit een dal geklommen. Door de medicatie verzwaarde ik de tweede keer maar liefst 30 kilo. Ik ben altijd slank en sportief geweest, dus dat was niet goed voor mijn zelfbeeld. Ik herkende mezelf niet meer. Gelukkig ben ik al veel van die kilo’s kwijt en kon de medicatie ook stopgezet worden. Ik waak nu ook beter over mijn mentale gezondheid. Jarenlang heb ik in een razend tempo boeken gepubliceerd, het werd een soort obsessie. Nu staat er pas een nieuw boek gepland in het voorjaar van 2025, er zal vier jaar tussen zitten.”

Er zou van je boek ook een Spaanse vertaling komen?

“Iemand uit Tielt die in Latijns-Amerika woont is daarmee bezig. Spanje is nog een grotere markt dan Duitsland. Stiekem hoop ik ook op een Engelse vertaling, dat zou het summum zijn.”

Je woont na al die tijd nog altijd in Tielt. Nooit je vleugels willen uitslaan?

“Ik woonde twee jaar in Brussel en heb Tielt toen leren waarderen. De eenvoud van iemand te kennen als je over straat loopt… Ik ga hier niet meer weg.”

Zijn er nog toekomstplannen?

“Ik speel met het idee om opnieuw een persoonlijk verhaal te schrijven. Een neef van mijn vader, Tieltenaar Victor De Craemer, heeft in het verzet gezeten. Dokter Jan Vandermeulen brengt een boek uit over het verzet in Tielt en heeft al veel informatie gevonden over Victor. Daar wil ik iets mee gaan doen. Het zal geen non-fictie worden, zoals Jan schrijft. Ik wil er een mengeling van fictie en non-fictie van maken. Toch moet alles wel kloppen.”

“Victor ging trouwens in het verzet, omdat zijn vriendin het klooster in ging en hij daar zo ongelukkig om was. Uiteindelijk is hij geëxecuteerd. Vergeten verhalen, dat interesseert me wel. Het verhaal van de kleine man vertel ik eigenlijk nog het liefste.”

Meer info: anndecraemer.com