Jef Baccarne werd gehuldigd als Ridder in de Leopoldsorde. Burgemeester Dominique Cool noemde Jef een ambassadeur voor zijn ambacht als schoenmaker.
Gewezen schoenmaker Jef Baccarne is sinds de jaren zeventig actief in het KIEA, het Koninklijk Instituut der Eliten van de Arbeid. Jef rijgde door de uitoefening voor zijn metier de bekroningen aan elkaar. Nu ontving hij de hoogste en oudste Belgische onderscheiding. “Het eerbetoon weerspiegelt zijn sociaal bewustzijn, inzet, ondernemingsgeest, leiderschap en innovatie”, vatte Dominique Cool zijn talenten samen.
De Eerste Wereldoorlog bracht de familie Baccarne in de schoenmakerij. “Mijn grootvader Petrus was een kleine landbouwer. Albert, de zoon van Petrus en vader van wijlen meester Baccarne, werd in het slotoffensief van 1918 in beide knieën geschoten. Dat gebeurde op de Zeugeberg in Westrozebeke. Zijn droom om landbouwer te worden, mocht hij opbergen.”
“Als oorlogsslachtoffer kreeg hij van de overheid de kans om een zittend beroep aan te leren. Er was keuze tussen kleermaker of schoenmaker. Het werd dat laatste en dat leerde hij in Sint-Stevens-Woluwe. Petrus had nog een kleine spruit, Maurice en vader van Jef, die door ondervoeding groeistoornissen had ontwikkeld. Het harde labeur op de akker was voor hem niet haalbaar. Hij leerde de stiel van schoenmaker door met zijn ogen te stelen van zijn broer Albert. Ik vraag me nog altijd af of het voortdurend gebogen staan wel zo veel beter was voor de rug?”, vertelt Jef het familie-epos.
18 schoenmakers
Geboren in juni 1945 groeide Joseph, of Jef in de volksmond, samen met zijn oom en vader tussen de schoenen op. “In 1966 werd ik zelfstandig en bouwde samen met mijn vrouw Ingrid Segaert een jaar later een woning in de Houthulstseweg. Daar zetten we onze zaak van in de Poelkapellestraat in Langemark verder. Er waren vroeger in onze gemeente 18 schoenmakers actief. Het was de periode dat schoenen niet alleen hersteld werden, maar ook nog effectief op maat gemaakt werden”, haalt hij aan. “Ik heb thuis nog de zelfgemaakte trouwschoenen van mijn vader.”
Ik maakte ooit schoenen in maat 62 voor de grootste mens ter wereld
In 1977 werd een zaak in Ieper in de Diksmuidestraat geopend. “Op het toppunt van het bedrijf stelden we vijf mensen te werk. Ik haalde drie keer per week in een 25-tal winkels tot in Waregem toe de te herstellen schoenen op. Later hebben we de ophaling van schoenen afgebouwd en ons alleen nog gericht op de zaak in Ieper. Die zaak werd overgenomen door onze vroegere leerjongen en Langemarknaar Arne Deloffer. In oktober 2008 ben ik met pensioen gegaan”, overloopt Jef zijn beroepscarrière.
Schoenen voor Oekraïne
Jef verbindt mensen met humor, maar is ook van geen kleintje vervaard. Hij kroop in de schoenen van Bakelandt, maar zijn belangrijkste anekdote realiseerde hij in Oekraïne, nu verwikkeld in een hevige oorlog. “Ik engageerde me actief binnen de schoenmakersvereniging van België en werd zelf voorzitter van de Europese vereniging.”
“Ter promotie van het beroep heb ik in 2005 nog schoenen gemaakt voor de Oekraïner en veearts Leonid Stadnyk. Dit was toen de grootste mens ter wereld, met een lengte van 2,57 meter. In Kiev hebben we met gips afdrukken gemaakt van zijn voeten en gigantische handen. Ter plekke vervaardigden we drie paar schoenen in schoenmaat 62 en ook passende handschoenen. De man woonde in de regio van Tsjernobyl. Leonid Stadnyk is overleden in 2014 op 44-jarige leeftijd.”
Antwerpen
Jef Baccarne ontvangt later het eremetaal in Antwerpen. Op het gemeentehuis kreeg Jef niet zonder emotie in afwachting een oorkonde uit handen van commissaris-generaal van KIEA, Willy Imbrechts. Het gemeentebestuur schonk een geweven wapenschild van de gemeente.
(Philippe Corneillie)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
