Sander Duboccage 20 jaar in Bras Café: “Straks een volwaardige kerstmarkt op ‘t Zand”

Sander Duboccage (38) was bij de start van de Meifoor net 20 jaar actief in het Bras Café op ‘t Zand. Aanvankelijk onder de hoede van zijn mentor Francis Vandendorpe en sinds 2006 als zelfstandig uitbater. Sander engageert zich nu ook in de handelsgebuurtekring voor West Brugge, die hij samen met enkele andere ondernemers nieuw leven inblies. “Wij willen ‘t Zand laten heropleven en hebben concrete plannen voor een kerstmarkt op de promenade voor de horecazaken”, klinkt het ambitieus.

We treffen Sander voor dit gesprek op het terras van zijn eigen Bras Café op ‘t Zand, een plein dat hij kent als geen ander want hij is er al twintig jaar actief. “Naar aanleiding van de start van de Meifoor in 1999 vroeg Francis Vandendorpe om eens te komen meehelpen in de Bras. Ik kende Francis nog van toen hij de Ma Rica Rokk uitbaatte en ik er kind aan huis was”, begint Sander zijn verhaal.

Je bent intussen gepokt en gemazeld in de Brugse horeca, maar toch ben je niet in een horecamilieu opgegroeid.

“Mijn vader heeft jarenlang, tot aan december vorig jaar, de decoratie- en geschenkenzaak Broes in de Mariastraat uitgebaat. Het is eigenlijk mijn opa langs moederskant die deze zaak destijds heeft opgericht. Hij is op zijn vijftigste ongeveer met pensioen gegaan en de kaderwinkel die hij ook had op het Simon Stevinplein (waar nu pizzeria Otomat gevestigd is, red.) ging toen naar mijn oom, terwijl de zaak in geschenken en decoratie in de Mariastraat naar mijn moeder ging. In de praktijk was het wel voornamelijk mijn vader die de zaak runde. Je kon er onder meer terecht voor huwelijkslijsten, serviezen en kleine meubeltjes. Ze boden er wel de betere designmerken aan, zoals Alessi bijvoorbeeld. Die zaak is vooral groot geworden in de periode dat er nog nauwelijks sprake was van een IKEA en goedkopere ketens zoals Hema en Casa in het Brugse nog niet bestonden. De komst van die winkels met veel goedkopere producten liet zich natuurlijk wel voelen in de omzet van de ouderlijke zaak. Ikzelf en mijn broers en zusters hebben dus allemaal een ander pad gekozen. Voor mij leidde dat dus naar de horeca.”

Nochtans vatte je in Kortrijk studies ‘multimedia en communicatie’ aan.

“Dat klopt. Aanvankelijk interesseerde dat mij wel, maar het bleek dan toch niet helemaal wat ik ervan verwacht had, dus ik heb die studie niet afgewerkt. Het is in die periode dat ik werd gecontacteerd door Francis Vandendorpe. Zo ben ik de horeca ingerold. Francis had in de periode toen ik in Kortrijk studeerde de Ma Rica Rokk overgelaten aan Filip Tijssens en was met de Bras begonnen. De Bras was toen maar half zo groot als vandaag en lag dus eigenlijk naast de gang naar de vroegere L’Obcede en het pand waar nu Nomad gevestigd is. Die eerste ervaring met de opening van de Meifoor viel heel goed mee en ik ben er dus gebleven. Ik ben er echt helemaal onderaan de ladder begonnen – met afruimen, afwassen, bakken versleuren, frigo’s aanvullen… – maar mettertijd kreeg ik steeds meer verantwoordelijkheden. Na twee jaar stopte Francis de uitbating en dan heb ik vier jaar voor de nieuwe uitbaters Jochen Schuermans en Kristof Debal gewerkt.”

In 2006 nam je de zaak volledig zelf in handen. Een moeilijke stap?

“Ik had wat gespaard, kon ook een deel lenen bij de bank en kreeg ook de steun en vooral het het goede advies van een goede vriend. Op die manier kon ik de aandelen overnemen en is de trein vertrokken. Echt gemakkelijk was dat natuurlijk niet die eerste jaren. Ik heb veel geïnvesteerd en er moest dus ook veel afbetaald worden. In 2008 kwam dan de volgende grote stap en hebben we het Break Café naast de deur overgenomen. Die zaak had twee minder geslaagde uitbatingen gekend en de overname was dus haalbaar. Een volkswijsheid stelt dat je maar één keer de kans hebt om het huis van de buren te kopen, in mijn geval dus overnemen. Ook dit was weer een zware investering, maar daar pluk ik nu de vruchten van. Door het vele werk en om de taken wat te kunnen verdelen, is mijn broer Robin ook mee in de zaak gekomen. Hij neemt ook zijn deel van de verantwoordelijkheden op.”

Welke evoluties heb je gemerkt op ‘t Zand en in het uitgaansleven in het algemeen?

“Ik heb ‘t Zand gekend als een super bloeiend plein met een levendig uitgaansleven, toen ik er begon, en heb het ook zien afglijden naar een bijna dood plein. In 2007 ging de Ma Rica Rokk failliet en ook Ravage deed de boeken toe. De locatie waar nu The Muttley’s gevestigd is, heeft ook een tijd leeg gestaan. Op een bepaald moment was Bras de enige zaak op ‘t Zand die nog een vorm van uitgaansleven voor de jeugd aanbood. Gelukkig hebben wij kunnen standhouden, maar het is zeker niet altijd eenvoudig geweest. De jongeren trekken weer meer naar de Eiermarkt en ook de Kuipersstraat kwam sterk opzetten als uitgaansbuurt. Ook de invoering van het rookverbod in de cafés in 2011 vormde een hindernis.”

Hoe heb je daarop ingespeeld?

“Ik heb mijn infrastructuur aangepast aan dat rookverbod en heb mijn toegang naar achter geschoven, waardoor ik nu beschik over een ruim en goed ingericht terras waar kan gerookt worden. Bras heeft het gelukkig allemaal overleefd en nu is er opnieuw een positieve vibe op het plein, is mijn indruk. Wat er aan de basis ligt van ons succes? Als uitbater heel vaak zelf in de zaak zijn en ook zelf meedraaien.”

Ik weet dat het kort dag is, maar we willen er al staan tegen de komende eindejaarsperiode

“Op de momenten dat het er echt toe doet – donderdag, vrijdag- en zaterdagavond – zijn ofwel mijn broer of ikzelf hier sowieso altijd. We zijn er ook altijd in geslaagd om goede medewerkers aan te trekken, zonder dat we ooit ergens één vacature hebben gepubliceerd. Onze medewerkers komen quasi altijd vanuit onze klanten. En dan is het zaak om te kiezen voor de populaire jongens of meisjes die ook een grote aanhang meebrengen.”

Je toonde je in het verleden al erg kritisch tegenover de heraanleg van ‘t Zand. Ben je nog altijd zo sceptisch?

“Op zich is het positief dat het plein werd aangepakt, want het was gewoon compleet verouderd. Dat was alleen al aan de los liggende tegels goed te zien. Maar ik blijf erbij dat het toch een wat saaie, grote vlakte is. Het middenplein is ook nauwelijks verlicht. Toeristen namen vroeger massa’s foto’s van de beeldengroep in de fontein, maar waarvan moeten ze nu foto’s nemen?”

Samen met andere ondernemers als Francis Vandendorpe, Marc Vandamme, Frederik Filibert en Alain Verhaeghe heb je de handelsgebuurtekring voor West Brugge nieuw leven ingeblazen. Wat is precies jullie ambitie?

“We willen ‘t Zand, maar ook de Vrijdagmarkt, het stationsplein en het Beursplein weer nadrukkelijker op de kaart zetten én we willen onze belangen beter verdedigen bij het stadsbestuur. Ze zijn er besprekingen aan de gang om eindelijk een volwaardige kerstmarkt op ‘t Zand te realiseren. We denken aan kerstchalets op de wandelpromenade ter hoogte van de horeca-uitbatingen. Die uitbaters moeten de eerste kans krijgen, maar als ze er geen gebruik van willen maken, staan de plaatsen natuurlijk open voor anderen.”

“Ik weet dat het kort dag is, maar we willen er al staan tegen de aankomende eindejaarsperiode. Francis heeft alles al goed uitgemeten en is nu ook diverse modellen van chalets aan het bekijken. Bedoeling zou moeten zijn dat de bezoekers en toeristen kerstsfeer beleven van aan het stationsplein tot aan ‘t Zand. En dat ze dan zo over ‘t Zand via de Noordzandstraat naar de overige kerstanimatie in de stad kunnen wandelen. Natuurlijk zouden we ook graag zien dat het stadsbestuur ‘t Zand dit jaar niet vergeet wat kerstbomen en kerstverlichting betreft…”

Zijn er nog ideetjes?

“Jawel, doordat er binnenkort twee jaar werken zullen zijn in de Katelijnestraat, zullen de toeristen, die deze straat heel vaak gebruiken om de stad in te trekken, daar moeilijk nog door kunnen. Wij hebben dan ook voorgesteld aan het stadsbestuur dat de toeristenbussen de mensen in die periode op ‘t Zand zouden afzetten in plaats van aan het Kanaaleiland.”

Tijdens de werken in de Katelijnestraat moet ‘t Zand de toegangspoort tot de stad worden

“Zo kan ‘t Zand een mooie toegangspoort worden om de stad verder te verkennen. Terug opstappen kunnen ze dan wel nog doen aan het Kanaaleiland. En we willen ook een voorstel doen voor een grote semi-permanente eyecatcher op ‘t Zand. Bij voorkeur een element in de hoogte van waaruit er een panoramisch zicht op de stad mogelijk is.”

Welke ambities heb je zelf nog?

“Ik wil Bras zeker nog een tijd verder succesvol blijven runnen. Nu zijn de grootste investeringen immers achter de rug en kan ik ervan genieten. Maar ik zou ook nog wel graag een klein, gezellig cafeetje opstarten. Los van het nachtelijke uitgaansleven voor de jeugd. En een mooie feestzaal, dat lijkt me ook wel iets…”