Wie recent een bezoek bracht aan het recyclagepark in de Hooggeleedstraat merkte het misschien al op: tussen alle mannelijke arbeiders pronkt welgeteld één dame. Sabrina Saelens is haar naam, en met de glimlach ontvangt ze samen met de collega’s honderden bezoekers per dag. Het is al meer dan vijftien jaar geleden dat hier nog eens een vrouw aan de slag was.
Even kaderen. Momenteel werken tien vaste medewerkers op het recyclagepark, verdeeld over twee ploegen. Daarenboven zijn nog eens drie leidinggevenden aan de slag, die verantwoordelijk zijn voor enerzijds het grote park in industriezone Plassendale en anderzijds het kleinere park in de Vuurtorenwijk. Op piekmomenten, zoals nu in de drukke zomermaanden, maakt het recyclagepark – net als andere stadsdiensten binnen Openbaar Domein, trouwens – gebruik van gelegenheidspersoneel die tijdelijk de mouwen opstropen.
Takenpakket
En zo iemand is Sabrina uit Gistel, die sinds mei en tot eind augustus in Oostende aan de slag is. Opvallend, het is al meer dan vijftien jaar geleden dat er nog eens een vrouw aan de slag ging tussen de afvalcontainers op het recyclagepark, zo leert navraag bij de bevoegde stadsdienst. “Ik heb echt geen flauw idee waarom ik de enige vrouw ben”, lacht de sympathieke Sabrina. “Misschien leeft de perceptie dat het hier nogal een mannenwereld is? Ik heb er het raden naar. Er wordt hard gewerkt, dat klopt, maar het is niet zoals in de bouwsector dat we van ‘s ochtends tot ‘s avonds bakstenen of dakpannen sleuren.”
“Net als mijn collega’s bestaat mijn takenpakket erin om eerst klanten te ontvangen en na te gaan of ze hun lading afval correct hebben aangegeven en gesorteerd. Dat moet ik dan aanduiden op een tablet. Ik let er ook op dat afval in de juiste containers belandt. Bij zo’n onthaalfunctie moet je vriendelijk zijn, maar als het moet ook streng en met ‘haar op de tanden’. Natuurlijk help ik mensen een handje: een wasmachine, droogkast of ander zwaar stuk mee helpen lossen of verplaatsen, doe ik met plezier.”
Enthousiasme
Het valt op hoe enthousiast Sabrina over haar job praat. “Ach”, lacht ze, “mensen noemen me wel eens ‘Miss Kwebbel’. Ik zou praten tegen een ‘erwéte’, ik zou met iedereen een babbeltje slaan en sta graag tussen de mensen. Kijk, ik hou van mijn werk. Simpel. Elke dag pendel ik met de fiets tussen mijn woonplaats Gistel en Oostende. Voordien werkte ik altijd als poetshulp bij verschillende poetsbedrijven.”
“De mensen noemen me Miss Kwebbel, ik zou praten tegen een erwéte”
“Op een gegeven ogenblik maakte ik een moeilijk moment mee in mijn leven en trachtte ik de knop om te draaien. Het was onder begeleiding van de VDAB dat ik de stap maakte naar het recyclagepark: buiten aan de slag zijn en mijn energie kwijt kunnen. Want ja: tot midden december vorig jaar was ik aan de slag op het park van Gistel. Ik werkte er één jaar en ook daar was ik de enige vrouw – ik ben ze erg dankbaar voor de kans die ik er kreeg, want die ervaring zou me uiteindelijk helpen om hier in Oostende aan de slag te gaan.”
“Ik heb als vrouw nooit problemen of uitdagingen ervaren, niet in Gistel en evenmin in Oostende – integendeel. Hoewel, één keer maakte een mannelijke bezoeker de opmerking dat hij niet door een vrouw wou aangesproken of geholpen worden. Mijn collega’s sprongen me bij, na een goed gesprek werden de plooien gladgestreken en kreeg ik excuses. Dat is dan ook het enige ‘dingetje’ dat ik me kan herinneren. Ik ben hier één van de collega’s. Ik hoop dat mijn verhaal meer vrouwen kan aanzetten om in de toekomst bij het recyclagepark aan de slag te gaan. Het is hier absoluut fijn werken. (lacht) Ja, ook voor mannen.”
Op dit moment zijn alle vacatures echter ingevuld, maar wat niet is, kan nog komen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
