Mensenrechtenactiviste Saar Depuydt (42), kreeg de Prijs voor Mensenrechten 2023 door haar jarenlange inzet voor mensen op de vlucht. Dat kondigde de Liga voor Mensenrechten aan. Saar trekt twee keer per week met goederen, zoals powerbanks en voedselpakketten naar Duinkerke om mensen op de vlucht te ondersteunen. Op haar Instagramaccount deelt Saar ook verhalen over het kamp en kaart ze de erbarmelijke, mensonwaardige toestanden aan.
Saar Depuydt, afkomstig uit Bekegem bij Ichtegem, woonde een tijdlang in Brielen, een deelgemeente van Ieper en trok nadien naar Gent. Vanuit de Liga van de Mensenrechten krijgt ze nu de Prijs voor de 31ste editie. Die prijs wordt jaarlijks uitgereikt naar aanleiding van de Internationale Dag van Mensenrechten op 10 december aan een persoon, organisatie of initiatief, die zich daarvoor inzet.
“Saar biedt ondersteuning aan de meest kwetsbaren in onze maatschappij, zonder zelf in de schijnwerpers te willen staan. Ze doet waar de overheden niet in slagen en helpt kwetsbare mensen, waarvan de basisrechten met de voeten getreden worden. Ze vult het gat en betekent op die manier heel veel voor de mensenrechten in België”, klinkt bij de Liga.
Al 8 jaar lang
Saar is al 8 jaar lang in haar vrije tijd actief om mensen op de vlucht te helpen. “In de zomer van 2015 werd er in de media veel gesproken over de vluchtelingencrisis. Toen was ik nog leerkracht, waardoor ik in de zomervakantie heel wat tijd over had en niet zomaar bij de pakken wilde blijven zitten. Zo heb ik met het asielcentrum van Poelkapelle contact opgenomen met de vraag of ik hen als leerkracht misschien kon helpen, maar dat draaide op niets uit.”
(Lees verder onder de foto)
“Na wat verder zoeken kwam ik terecht bij een Facebookgroep van mensen uit Veurne, die wekelijks naar het vluchtelingenkamp in Calais trokken. En toen dat stopte, ben ik zelf op eigen houtje blijven gaan. Eerst naar Calais, dan naar de transitkampen en tussendoor hielp ik ook bij organisaties in Rijsel of aan het Maximiliaanpark in Brussel. Nu trek ik al een tijdje naar mensen op de vlucht, die in provisoire kampen leven in Duinkerke”, vertelt Saar.
“Acht jaar geleden ben ik voor het eerst naar het vluchtelingenkamp in Calais getrokken, nu trek ik twee keer per week naar Duinkerke”
Saar gaat op eigen houtje twee maal per week langs en ondersteunt de mensen met powerbanks en voedselpakketten. “Als vzw zou dit nog veel meer werk van mij vragen. Nu werk ik nog steeds in het onderwijs, maar kan ik mijn werk zo verdelen dat ik vrijdag vroeger kan stoppen om al een eerste keer naar Duinkerke te rijden. Zaterdagochtend doen ik dan opnieuw boodschappen, maak ik lunchpakketten met onder andere wafels, water enzovoort en ga ik voor een tweede keer langs. Alleen de zondag houd ik voor mezelf vrij. Een tijd lang heb ik kledij verzameld, maar dat vroeg te veel energie om uit te pluizen wat er wel of niet meer bruikbaar was.”
Intens
“Het is wel heel intens”, geeft Saar toe. “Zowel fysiek als mentaal. Mentaal spelen alle verhalen, die mensen vertellen over hoe zij onderweg naar hier, maar ook hier ter plaatse behandeld worden mee. En dan hoor ik die dingen alleen maar, terwijl die mensen zelf de gruwel doorstaan.”
“Fysiek begon het vele sleuren door te wegen op mijn rug. Maar ondertussen kan ik voor de boodschappen rekenen op een aantal mensen, die mee met mijn naar de winkel willen. Daardoor gaat het al een pak vlugger en moet ik mijn rug niet belasten. Mijn mama is de hele week bezig om de powerbanks op te laden, zodat ik die vlug kan meenemen. En natuurlijk betekenen ook alle steunberichten op sociale media en donaties van mensen heel veel. Die donaties zijn ook broodnodig en betekenen heel veel om iedere week mensen aan eten te helpen.”
Meer aandacht
Op haar Instagramaccount deelt Saar ook verhalen over het kamp en kaart ze de erbarmelijke, mensonwaardige toestanden aan om meer aandacht te vragen voor de mensen. “Toen ik in 2015 voor de eerste keer in Calais was, dacht ik dit kan niet erger, maar het tegendeel is me duidelijk bewezen. Die prijs is een hele eer, maar ik wil het gebruiken om meer aandacht te vragen voor de vluchtelingenproblematiek.”
“Ik probeer ook meer aandacht te vragen om de hele problematiek, want het gaat nog steeds om échte mensen en dat vergeten sommigen precies”
“Men vergeet soms dat het om échte mensen gaat, van wie de basisrechten dagelijks geschonden worden. Dat is zo onrechtvaardig en die woede geeft mij ook energie om te blijven verder doen, net zoals alle andere organisaties daar dag in en dag uit bezig zijn. Ondanks dat het veel van mij vraagt, wil ik het zo lang mogelijk verder doen”, besluit Saar.
De prijs wordt officieel overhandigd op 9 december in de Beurs in Brussel. Giften voor de actie van Saar zijn steeds welkom op BE03 0017 9332 5084 onder ‘Hulp Duinkerke’.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier