Ruiselede reageert lauw op tijdelijke thuiskomst van André Gyselbrecht

Onverschillig. Zo staat de modale Ruiseledenaar tegenover het penitentiair verlof van André Gyselbrecht. “Of hij nu in de gevangenis zit of hier over straat loopt, dat maakt toch geen verschil?”, klinkt het.

Dat André Gyselbrecht dit weekend even terug op Ruiseleedse bodem zal vertoeven, daar ligt de gemiddelde inwoner van de kleine gemeente op de grens van West- en Oost-Vlaanderen niet meteen wakker van. Op de wekelijkse vrijdagmarkt, in de schaduw van Onze-Lieve-Vrouw-ten-Hemelopnemingskerk, wil niemand er veel over kwijt. En opvallend: zo goed als geen enkele marktganger wil met naam vermeld worden. Laat staan dat ze op de foto willen. Het is duidelijk: het respect – of eerder ontzag? – voor ‘meneer doktoor’ is nog altijd groot.

Enkele Ruiseledenaren willen wél praten, zij het anoniem. “Ik wil straks niet verkeerd bekeken worden”, klinkt het veelzeggend. “Maar wees nu eens eerlijk: ze hebben toch al veel slechtere losgelaten? Laat André maar even naar het thuisfront komen, het kan hem maar goed doen en de voorbereiding op een terugkeer in de maatschappij vlotter laten verlopen.”

Een andere passant reageert eerder gelaten. “Of hij nu ‘t gevang zit of hier over straat loopt, dat maakt toch niks uit?”

Wees nu eens eerlijk: ze hebben toch al veel slechtere losgelaten? Laat hem maar even naar huis komen – marktganger in Ruiselede

Joris Vandevoorde houdt even halt aan het statige gemeentehuis van het dorp. Hij is nog niet op de hoogte dat de dokter straks weer even in Ruiselede zal zijn. “Mij is dat echt om het even”, zegt hij. “Ik heb niks tegen die man. Ik ben al jaren patiënt in de groepspraktijk waar meneer Gyselbrecht aan verbonden was en kreeg er altijd de beste zorgen. Van mij mag hij dit weekend zelfs op café gaan. Dat hij geen alcohol mag drinken? Met een colaatje zal hij ook wel content zijn, zeker?”

Per bus richting proces

Toen het proces aan de correctionele rechtbank van Brugge gevoerd werd, trok een groep Ruiseledenaren verschillende keren per bus naar de zittingen. Aan boord: inwoners die hun sympathie voor André Gyselbrecht wilden uiten. Een van hen wil anoniem getuigen. “Dat deden we destijds André een hart onder de riem te steken, want we wilden dat hij een eerlijk proces zou krijgen. Ik blijf het jammer vinden dat hij de kans niet heeft gekregen om een volksjury zich over de zaak te laten buigen.”

“Sinds André in voorhechtenis zit, ben ik trouwens al een tiental keer bij hem op bezoek geweest in de gevangenis. De laatste keer nog in december vorig jaar. Niet omdat ik goedkeur wat hij gedaan heeft – integendeel – maar wel als werk van barmhartigheid. Hij heeft er een erg goeie reputatie. Ik hoorde zelfs al een cipier zeggen dat hij André zou bezoeken, eens hij weer vrij is. Dat zegt toch veel? En wanneer het zover is, zal onze dokter zeker welkom zijn in Ruiselede.”

André Gyselbrecht was in Ruiselede God de vader en dat is hij nog altijd. Daar kan ik niet bij – Lucien De Bleeckere

Lucien De Bleeckere, een naar Brugge uitgeweken Aalternaar, houdt er toch een iets andere mening op na. De man is nog vaak in Ruiselede te spotten en legt die tochten steevast per fiets af. “Ik begrijp echt niet dat André Gyselbrecht morgen even de gevangenis mag verlaten”, zucht hij. “Dat klopt toch niet? Hij heeft wel een moord op poten gezet, hé. En hij had contacten met de grootste hormonenboer van het land (doelt op Pierre Serry uit Aalter, red.). Zo’n zaken kán je toch niet goedpraten.”

“De fout ligt ook bij ons rechtssysteem. Wie 21 jaar cel krijgt, moet die ook integraal uitzitten. Punt. Welk signaal krijgen de nabestaanden van Stijn Saelens nu? Maar goed, Gyselbrecht zal in Ruiselede altijd op handen gedragen worden, wat hij ook uitsteekt. Hij was hier God de vader en is het nog altijd. Daar kan ik niet bij.”