Rudy goudesone digitaliseert het archief van KSV Diksmuide: “Van unieke anekdotes tot georkestreerde actiefoto’s, ik ontdekte al veel pareltjes”

Al sinds 1908 wordt er in clubverband gevoetbald in Diksmuide. Meer dan 100 jaar aan provinciaal – en zelfs af en toe nationaal – voetbal, dat brengt veel anekdotes met zich mee. Rudy Goudesone (63), al jaren supporter van KSV Diksmuide, digitaliseert het volledige archief van ex-speler Lucien Holvoet en ontdekt zo de vergeten verhalen uit de clubgeschiedenis.

We brengen Rudy een bezoekje in zijn woning in de Tarwestraat. Honderden krantenknipsels uit lang vervlogen tijden en duizenden oude foto’s: wat we aantreffen is best indrukwekkend. “Daar zal ik nog een tijdje zoet mee zijn”, lacht Rudy. “Het is de collectie van Lucien Holvoet, ex-speler van KSVD. Hij leende me alles uit met de bedoeling het te digitaliseren.”

En daar kruipt veel tijd in, demonstreert Rudy van achter zijn computer. “Ik scan elke foto in, nummer die en ga dan op zoek naar wie er op die foto staat. Dagelijks hou ik me er drie tot vier uur mee bezig. Ik hou alles nauwgezet bij in een excelbestand, met de bedoeling er over enkele maanden een website van te maken. Wie dan via mijn website een naam zoekt, zou alle foto’s moeten zien waar die persoon op voorkomt.”

Voor een pistolet

“Ik kwam al veel pareltjes tegen. Zo botste ik op deze zogenaamde standbeeldfoto’s, hilarisch toch? De sluitertijd van de camera was destijds nog niet zo kort als bij de moderne toestellen, dus waren actiefoto’s nog niet echt mogelijk. De fotograaf liet de spelers dan maar doen alsof ze tegen de bal shotten”, lacht de 63-jarige Diksmuideling. “Ik vond ook een uitnodigingskaart voor het ‘Groots Bal’ met aanvang om 7 uur. Uiteraard niet ‘s ochtends, maar toen was het blijkbaar nog niet de gewoonte om 19 uur te schrijven. En ook deze typische bonnetjes uit de jaren 80: ‘Goed voor één sandwich.’ Ja, toen speelde men echt nog gewoon voor een pistolet en een pint. Ik vond ook een leuke foto uit de jaren 70 van de KSVD-supportersclub, waarop ze tien paar voetbalschoenen en een wedstrijdbal aan de voorzitter schenken, ter waarde van 7.500 frank.”

Daarnaast is Rudy bezig met de reconstructie van de clubgeschiedenis. En dat levert opvallende anekdotes op. “In de beginjaren van het Diksmuidse voetbal waren er blijkbaar twee ploegen in de Boterstad: Sporting en IJzerkring. En de rivaliteit was best groot. Wanneer Sporting won en IJzerkring verloor, liep het orkestje van Sporting twee keer rond de markt om uiteindelijk halt te houden voor het supporterslokaal van IJzerkring. Daar werd extra luid het supporterslied van Sporting ingezet. Was de situatie omgekeerd, dan kreeg Sporting uiteraard een koekje van eigen deeg.”

Nu het Diksmuidse voetbal aan het heropleven is, lijkt het me een ideaal moment om mijn website te lanceren

In 1970 beukte KSV Diksmuide als eerste ploeg uit de Westhoek de poort naar het nationaal voetbal open. “De promotie werd afgedwongen in een allesbeslissende promotiewedstrijd tegen FC Knokke. Meer dan 2.000 supporters zagen de Boterjongens met 1-0 winnen. Het zou uiteindelijk een ticketje heen en terug worden, maar Diksmuide schreef dat jaar wel mee aan de Belgische voetbalgeschiedenis. Op de slotspeeldag moest Diksmuide immers naar Denderleeuw, dat in een promotiestrijd met Lokeren verwikkeld zat en moest winnen om de titel te pakken. Diksmuide, dat nog geen enkele keer kon winnen op verplaatsing, werd met de glimlach onthaald en er werd zelfs een beetje smalend gedaan over de Boterjongens. Denderleeuw kwam al snel op voorsprong, maar tot ieders verbazing knokte Diksmuide nog terug. De 17-jarige Diksmuideling Jean-Marie Vandenabeele scoorde het winnende doelpunt.”

“Volgens getuigen sprak de voorzitter van Denderleeuw na de wedstrijd het Diksmuidse bestuur huilend toe: ‘Weten jullie wel wat jullie ons hebben aangedaan?’ klonk het. De Diksmuidelingen lieten het niet aan hun hart komen en stopten op de terugweg aan het supporterslokaal van Lokeren. Daar waren ze nog niet op de hoogte van de uitslag en hadden ze ook niet op een Diksmuidse stunt gerekend. Toen het nieuws doorsijpelde, brak er een enorm volksfeest los. Als beloning mocht Diksmuide enkele maanden later de eerste wedstrijd in het nieuwe stadion van Lokeren spelen. De recette was volledig voor KSVD.”

De komende maanden wil Rudy nog veel van dat soort anekdotes ontdekken. “Na de zomer hoop ik mijn website online te kunnen zetten. Nu het Diksmuidse voetbal weer aan het heropleven is, lijkt me dit een ideaal moment. De B-ploeg speelde kampioen en de A-ploeg vat straks de eindronde aan. Op vlak van jeugdopleiding zijn ze hier goed bezig en dat is volgens mij ook de weg die elke regionale ploeg moet bewandelen. Als je lokale mannen opstelt, stijgen ook de toeschouwersaantallen. Dat werd dit seizoen duidelijk bij de matchen van de B-ploeg, die hoofdzakelijk uit echte Diksmuidelingen bestaat.”

Scoreborden in kantine

Sinds enkele jaren is Rudy ook bestuurslid van de Diksmuidse supportersclub. “Ik hou me vooral met wat administratieve zaken bezig en sta wekelijks in voor de scoreborden in de kantine en in supporterslokaal Petit Paris. Via excelbestanden hou ik alle wedstrijden en klassementen, van eerste klasse tot vierde provinciale, bij. Op zondagavond vul ik de uitslagen in, waarna alle klassement via een geautomatiseerd systeem worden aangepast. Ik kreeg er al veel positieve reacties op.”