Rudy Blomme: “Ik droom van scenario waarmee ik doorbreek”

Rudy Blomme (50) schreef voor de eerste keer het scenario van d’Ostendsche Revue, die op woensdag 23 februari twee keer na elkaar werd opgevoerd in het Kursaal. De telg uit het bekende kippenrestaurant Koekoek in de Langestraat kreeg jaren geleden de smaak van het acteren te pakken, maar ontdekte al snel dat scenarioschrijven hem nog veel meer ligt. In afwachting van een grote doorbraak gaat Rudy door als gedreven hobbyschrijver.

Ook al is Rudy Blomme geboren en getogen in Oostende, met schepen heeft hij niets. “Mijn schoonbroer heeft een zeiljacht, maar ik ben nog niet meegeweest. Ik weet niet of het iets voor mij is. Een zonneklopper op het strand ben ik ook al niet. Ik ga wel eens naar het strand, maar dan om mijn hondje te plezieren. Ik ben eerder een bosmens. Al spreekt het zicht op zee, strand en duinen mij wel aan.”

Met de kust heb je niet zo veel, maar wel met de kusthoreca.

“Ik kwam twee weken na de opening van de Koekoek, het restaurant van mijn ouders, ter wereld. Ik ben de enige van de vier kinderen die mee op de foto van de opening staat, weliswaar in de buik van mijn hoogzwangere ma. In mijn jeugd heb ik niet zo veel in de Koekoek gewerkt, want ik ging al vrij snel als jobstudent aan de slag in lunaparken. Nadat ik afstudeerde, kwam ik toch in de horeca terecht. Eerst als kelner bij mijn ma in de Koekoek, later verhuurde ik zelfstandig discobars en licht- en klankinstallaties. Vervolgens baatten mijn broer en ik café Potbelly’s in de Van Iseghemlaan uit, maar dat moest stoppen toen het pand werd afgebroken. Ik ben dan weer in de Koekoek gaan werken tot aan het pensioen van mijn ma en de overname door mijn broer in 2016. Tussenin volgde ik een opleiding tot acteur en werd ik ook scenarist.”

Geen zin om nog iets te doen in de horeca?

“Het is een haat-liefdeverhouding. Nu ik al een hele tijd niet meer in de horeca sta, mis ik het soms wel. Maar ik weet ook dat ik er na een tijd weer op uitgekeken raak. Ik heb wel een ongelooflijke sympathie voor de horeca. Soms overweeg ik wel om er flexijobs te gaan doen. De lokroep blijft. Maar ik werkte intussen vier jaar voor Bpost en ben sinds bijna een jaar ambtenaar bij de stad.”

Hoe kwam je erbij om een acteursopleiding te volgen?

“De interesse was er al lang, en op mijn 30ste besloot ik me in te schrijven voor de bacheloropleiding acteur van Studio’s Amusement vandaag Studio-A in Schiplaken. Het was de kweekvijver voor acteurs in soaps en series van Studio-A. In de periode 2004-2005 ging ik op tournee met het Antwerpse jeugdtheater ‘t Appeltje. Toch ontdekte ik tijdens de opleiding dat schrijven mij nog meer lag. Herman Verbaet, toen eigenaar van Studio-A, kreeg iets onder ogen dat ik had gemaakt en daardoor behoorde ik een tijd tot het schrijverscollectief van reeksen als Familie en Spoed. Soms kriebelt het om weer te acteren, maar schrijven vind ik leuker. Een acteur moet zichzelf altijd weer zien te verkopen op een auditie. En op de set ben je 90 procent van de tijd aan het wachten.”

Je kon onlangs je schrijftalent botvieren voor ‘Ken ‘t Get’ van d’Ostendsche revue.

“De mensen van de revue hadden opgevangen dat ik scenario’s schreef en wisten dat ik een tijdlang de man achter de satirische nieuwssite Badstad.be was. Ik vond het een eer dat ze me vroegen, want de revue behoort tot het culturele erfgoed van de stad. Door de corona-omstandigheden mochten we dan nog eens onverwacht in het Kursaal spelen. Dat is toch heilige grond, waar de groten der aarde hebben gestaan.”

Hoe is het bevallen?

“Met het bestuur en regisseur Hilde Veulemans was er een heel aangename samenwerking. En de reacties van het publiek waren heel positief. Natuurlijk zijn het geen professionele acteurs. Het was ook een heel hobbelig parcours, met die steeds veranderende coronaregels. Anders speel je een reeks voorstellingen op verschillende dagen en groeien de acteurs in hun rol, nu werden ze op één dag voor de leeuwen gegooid. Heel verdienstelijk dat ze bleven volharden. De vraag is nu of er volgend jaar meteen een volgende revue komt of er een sabbatjaar wordt genomen. Maar ik ben zeker beschikbaar om nog een revue te schrijven.”

Het politieke leven is jou alleszins niet onbekend, want je was zelf nog actief in de politiek.

“Dat klopt. Ik was bij Open VLD en had tussendoor ook een flirt met Lijst Dedecker, maar besloot al een tijd geleden om met de politiek te kappen. De politiek fnuikte het creatieve deel van mijn brein. Ik wou weer meer fantaseren en minder met dossiers bezig zijn. Ken’t get met de politiek, al heb ik er heel veel uit geleerd. Ik leerde toffe mensen kennen over de partijgrenzen heen en nam in alle vriendschap afscheid.”

Schreef je nog scenario’s?

“Zeker. Enkele jaren terug stuurde ik een filmscenario naar Jan Verheyen en Marc Punt. Hun uiterst lovende mails daarover heb ik ingekaderd. (glimlacht) Volgens Jan Verheyen had mijn scenario, mocht het vertaald worden in het Engels, potentieel als Hollywoodfilm. Hij twijfelde wel aan de haalbaarheid in Vlaanderen, want het VAF, het Vlaamse fonds dat de audiovisuele sector ondersteunt, investeert niet meer in komedies. En dat is nu net mijn genre. Er is al genoeg drama in het leven. Later schreef ik een sitcom, maar die kreeg ik niet verkocht. Ik hoop nog altijd op een scenario dat doorbreekt. Eens je een succes hebt geboekt, gaan vele deuren open. Ik ben ook bezig met de research voor een serie over de diefstal van drie Ensorschilderijen uit het Feest- en Kultuurpaleis in Oostende in 1978. Een fascinerend verhaal, waar weinig Oostendenaars nog iets van weten. En als ik niet doorbreek? Dan laat ik er zeker mijn nachtrust niet voor. Dan blijft het voor mij een hobby.”