Rudy Benthein is 66, twintig jaar gehuwd met zijn Japanse Julia, vader van drie kinderen uit een eerste relatie en opa van zes kleinkinderen. Na 55 jaar voetbalervaring, als speler en als trainer, zou de Oostendenaar rustig kunnen genieten van zijn pensioen, maar het voetbalbeest in hem weigert te stoppen. Hij doet er nog een jaartje bij als coach bij Sport Vlaanderen (BVB) en als technisch verantwoordelijke opleiding (TVO) bij SV Oudenaarde.
Rudy Benthein is opgegroeid in de omgeving van de Sportstraat. Er lag een bal en een radio in zijn wieg en hij was voorbestemd om een leven te leiden vol muziek en voetbal. “Ik heb de jeugd van ASO doorlopen, met onder meer Cyriel Starkey als trainer en als 17-jarige mocht ik bij de beloften spelen tijdens de derby tegen VG Oostende, samen met vedetten Albert Verschelde, Pierre Havermaet en Willy Brackx”, opent Rudy Benthein.
“We wonnen met 2-0. In 1975 versaste ik naar SV Bredene als speler en jeugdtrainer. Na drie jaar Bredene trok ik, mede dankzij Gerard Despodt, mijn baas bij Studio Classic waar ik als dj werkte op bals en trouwfeesten, naar VV Leffinge. Toen ik bij Hermes actief was als trainer van de juniores en een knieblessure opliep, besloot ik samen met Albert Clement en Franklin Capitaine, de C-cursus trainer-initiator te volgen in Roeselare.”
Ik droom van de opwaardering van eigen jeugdwerking en minder invloed van managers
“Terug bij SV Bredene heb ik met de scholieren tweemaal de finale gespeeld van de Cup van Het Volk. Bij SK Eernegem kon ik, met een trainer A-diploma, aan de slag als jeugdcoördinator en via John Boussy zaliger, bestuurslid bij VG Oostende en ook bondsafgevaardigde van de Belgische Voetbond, kreeg ik begin de jaren 90 de vraag om ook voor de voetbalbond te werken. Na een gesprek met provinciaal voorzitter Stanny Deslypere werd ik aangesteld als prospector in West-Vlaanderen bij de miniemen. Mijn eerste jaren waren heel leerzaam en in 1997 heb ik de hoofdvogel afgeschoten: de titel na een zege tegen Limburg.”
“Eén van de jonge kampioenen was Stijn Desmet, die later een mooie carrière heeft opgebouwd bij Cercle en Kortrijk. Dankzij die titel gingen voor mij ook deuren open in Brussel bij de nationale bond, ik werd er verantwoordelijk voor de scholieren. Ik heb veel tijd en energie verbruikt om jong, provinciaal talent op te speuren en klaar te stomen voor nationale selecties. Ik deed het met veel plezier en overgave, tot ik in Sportleven, het nationaal bondsorgaan, las dat er Belgische trainers gezocht werden in Japan, in samenwerking met de BVB.”
Vijf jaar Japan
Het aanbod om naar Japan te trekken, interesseerde Rudy wel. Als bediende in het stadhuis van Oostende kon hij verlof zonder wedde nemen. De drie kinderen waren het huis uit en niets hield hem tegen om in het verre Oosten van zijn hobby zijn beroep te maken. Het heeft wel een jaar geduurd voor het project in kannen en kruiken was.
“Lei Clijsters, de vader van Kim, heeft me als laatste overtuigd om die uitdaging aan te gaan. In februari 2000 vertrok ik naar Japan, waar ik coach werd van zestien schoolploegen. Ik moest in Kochi bovendien Engelse les geven aan studenten die stages gingen volgen in Engeland en Amerika. Voor mij was het een leerzame tijd. In augustus 2001
“Ik heb in die drie bijkomende jaren ook heel het land rondgereisd en veel belangrijke mensen ontmoet. Het maakte van mij een wereldburger. Maar ik werd ouder en het klimaat, met korte, hete zomers en lange, koude winters, werd me te veel. In juli 2006 stond ik weer op Belgische bodem, samen met mijn Japanse vrouw, Julia. Japan was een heerlijke droom, maar het deed deugd weer aan het werk te gaan in het stadhuis om mijn pensioen veilig te stellen. Ik bleef actief bij de dienst Communicatie en Ceremonies. Sportief kon ik weer aan de slag als jeugdtrainer bij VGO en bij de bond, nu Sport Vlaanderen, waar ik verantwoordelijk bleef bij de categorie 12-15 met selecties in Tubeke. Twee keer per week reed ik naar Brussel.”
Ervaring delen
Rudy Benthein ging vijf jaar geleden met pensioen, maar de voetbalmicrobe liet hem nog steeds niet los.
“Voetbal blijft mijn hobby, mijn passie”, weet Rudy, die van zijn achttien tot twintig jaar ook in het Engelse Reding woonde met zijn moeder en ook daar voetbalde. “Ook op rijpere leeftijd kreeg ik aanbiedingen van provinciale clubs, maar ik koos ervoor mijn ervaring te delen op hoger niveau. De jongste jaren heb ik gewerkt bij de Elite-jeugd van KV Oostende, als TVO bij SK Deinze en nu SV Oudenaarde. We zijn volop bezig met de voorbereiding van volgend seizoen, dat hopelijk weer normaal zal kunnen verlopen.”
“Daarom heb ik besloten op bijna 67-jarige leeftijd, nog een jaartje actief te blijven als trainer-coach 12-15 bij Sport Vlaanderen. Op die leeftijd worden echte talenten voor de toekomst ontdekt, zowel bij jongens als bij de meisjes. Als jonge trainer had ik al een neus voor talent. Recent, begin januari, ben ik geopereerd aan de heup. De revalidatie verloopt vlot. De krukken liggen al weer aan de kant. Ik ben weer klaar om wekelijks naar Tubeke en Oudenaarde te sporen. Het kan het laatste jaar worden, want ook de familie laat me niet los. Mijn kinderen en kleinkinderen wonen in de buurt en één van mijn kleinzoons voetbalt al bij Vamos Zandvoorde. Ook dat wil ik van nabij volgen. Ik droom van de opwaardering van eigen jeugdwerking en minder invloed van managers. De coronapandemie zal wel grote gevolgen hebben in het provinciaal en nationaal voetballand, maar ik blijf optimist. Ik ben trouwens heel blij met de sterke prestaties dit seizoen van KV Oostende!”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
