Bijna zes jaar geleden is het al dat Rudi Ailliet zijn pen heeft neergelegd als trouwe medewerker van De Weekbode Tielt. Maar met een bestuursfunctie in vier Tieltse verenigingen en de drang om de ons omringende landen te blijven verkennen, blijft zijn agenda gevuld.
First things first. Na jarenlang deze pagina’s te hebben volgeschreven, is Rudi Ailliet nog altijd een trouwe lezer van De Krant van West-Vlaanderen. “Ook al moeten we vandaag naar pagina 40 doorbladeren om het Tieltse nieuws te vinden”, zegt hij met een glimlach op de lippen. “Pas op: ik begrijp zo’n strategische beslissing wel. Tussen twee periodes van telkens 12 jaar als Weekbode-medewerker door was ik ook 12 jaar schrijvend reporter voor Het Nieuwsblad. Daar vormt Roeselare-Izegem-Tielt al heel lang één regio. Het is wennen, maar doordat er meer gemeenten aan de krant toegevoegd werden, zal ik misschien ook wel eens stilstaan bij nieuws uit Roeselare of Izegem.”
Hoe ben je indertijd krantenreporter geworden?
“Ik werkte als leerkracht Duits en Nederlands en dan is het schrijven van opstellen en verhandelingen natuurlijk nooit ver weg. Een jaar nadat ik was gestart aan het Sint-Jozefscollege ging De Weekbode in Tielt op zoek naar medewerkers. Ik ging samen met Ronny Neirinck de uitdaging aan. In de beginfase coverde ik sport in Tielt en verzorgde ik wekelijks de lay-out van ‘mijn’ drie sportpagina’s, die ik telkens klaar voor druk in een enveloppe naar de redactie in Roeselare stuurde. In 2014, toen ik al met pensioen was als leerkracht, ben ik er na de Europafeesten mee gestopt. Samen met Ronny vulde ik dat weekend nog eens drie pagina’s. (lacht) Dat was een afscheid in stijl, ja.”
Waarin verschilt je dagelijks leven nu van vroeger?
“Ik heb nog altijd redelijk wat engagementen als voorzitter van de koninklijke harmonie Vermaak Na Arbeid, als penningmeester van scrabbleclub Blanco, als lid van de scrabblegroep in ‘t Vijverhof en als pr-man van de Tieltse Perskring. Daarenboven behoor ik tot de organiserende werkgroep van oud-leerkrachten van De Bron en ben ik lid van een clubje, de Marktvrienden: vijf koppels die wekelijks samenkomen in Maison Coccinelle op de Markt en doorheen het jaar gezamenlijke fietstochtjes houden en allerhande events bezoeken.”
Waar ben je het liefst mee bezig?
“Vraag me niet om te kiezen, want ik geniet echt van al die sociale contacten.”
Oké dan, ik kan me inbeelden dat je als voorzitter heel vaak bij Vermaak Na Arbeid vertoeft.
“De zwaarste taak binnen het bestuur is weggelegd voor de secretaris. Zelf probeer ik elke dinsdagavond een deel van de repetitie mee te pikken om nadien aan de toog te horen wat er leeft. Zo’n vereniging met bijna 100 leden is een klein bedrijfje. Een paar jaar geleden, toen we een vzw werden, kwam er een vertegenwoordiger van vzw De Gilde bij en hij keek stomverbaasd op van de werkingsbudgetten die wij nodig hebben om instrumenten, partituren en uniformen te kopen. Gelukkig hebben we met ons jaarlijks pop-upcafé tijdens de Tieltse feesten een mooie bron van inkomsten.”
“Was ik niet in het onderwijs beland, had ik misschien een reisbureau gestart”
Als er één constante is bij al je verenigingen, dan wel dat de jubilea elkaar in sneltempo opvolgen: vorig jaar 40 jaar Blanco, dit jaar 40 jaar Tieltse Perskring, volgend jaar 95 jaar Vermaak Na Arbeid…
“En dan vergeet je nog bijna het 25-jarig bestaan van ons jeugdorkest The Young Ones op 7 maart. (lacht) Ik steek veel tijd en energie in de voorbereiding van een aantal speciale activiteiten naar aanleiding van die jubilea. Vorig jaar organiseerden we met Blanco Tielt een scrabble- en wandelzoektocht. In mei trekken we met de Tieltse Perskring naar Nederland, een driedaagse die ik helemaal ter plaatse ben gaan uittesten en met de harmonie willen we in 2021 op concertreis.”
Want ook reizen organiseren zit je in het bloed.
“Wel ja, mocht ik niet in het onderwijs zijn beland, dan was ik misschien met een eigen reisbureau gestart. Ik organiseer ook tweejaarlijks een trip voor oud-leerkrachten van De Bron. Dit jaar reizen we in de herfstvakantie naar Straatsburg en omgeving, daar waar de Rijn Duitsland en Frankrijk scheidt.”
Ik kan me inbeelden dat niet elke Tieltenaar weet wat hij zich moet voorstellen bij de lokale Perskring. Leg uit.
“De insteek was – en is nog altijd – collega’s die in de media over Tielt berichten meerdere keren per jaar samenbrengen, bijvoorbeeld tijdens een nieuwjaarsfeest of een bowlingavond. Veel lokale verenigingen weten ons te vinden om persberichten en info over persbijeenkomsten te verspreiden, maar wij zijn ook een belangrijke culturele vereniging die in die vier decennia tal van tentoonstellingen heeft georganiseerd en boeken heeft uitgegeven. Ik denk aan een fotoboek van Ronny Neirinck, maar ook naslagwerken over Tieltse kunstenaars, de Europafeesten… We hebben nog themawandelingen over onze stad gepubliceerd. We zijn dus echt veel meer dan zomaar een vriendenclubje en doorgeefluik van info.” (glimlacht)
Privé
Rudi Ailliet (66) woont met zijn vrouw Marie-Rose Vermeersch in de Oude Pittemstraat in Tielt. Het koppel heeft twee dochters Annelies en Tineke en is trots op zijn kleinzonen Birger (13) en Rowyn (10).
Loopbaan
Rudi werkte als leerkracht Nederlands en Duits in het Sint-Jozefscollege en De Bron, waar hij zijn laatste acht jaar ook als communicatiecoördinator fungeerde.
Vrije tijd
Voorzitter van harmonie Vermaak Na Arbeid, penningmeester van scrabbleclub Blanco, pr-man van Tieltse Perskring, lid van de werkgroep oud-leerkrachtenvereniging De Bron+, fietsen en korte reizen organiseren.
