Roeselarenaar Alex (48) gooit hoge ogen in Indonesische talentenjacht met grollen en grappen

Al negen jaar lang is ‘SUCI IX’, een comedy-talentenjacht op de Indonesische televisie, een monsterhit en momenteel rijdt één van ons er een schitterend parcours. De van Roeselare afkomstige Alex Fabry schreef zich eerder voor de lol in, maar behoort ondertussen tot het kransje van twaalf finalisten en rijgt er de grappen ín het Indonesisch aan elkaar. “Niet slecht op een totaal van 2.200 kandidaten, hé?”, grijnst hij. “Hier wil ik mee verder.”

Acht jaar geleden verkaste Alex Fabry (48), een geboren en getogen Roeselarenaar, samen met zijn van Ieper afkomstige echtgenote Katy Demeyer (50) naar het Indonesische eiland Bali. “Daarmee vervulden we een grote droom”, opent de man zijn verhaal. “21 jaar geleden trokken we op huwelijksreis naar Java, Bali en Lombok en toen zijn we als een blok voor deze plek gevallen. Meteen hebben en houden verhuizen, lukte toen evenwel niet. Financieel was dat destijds een onhaalbare kaart en in Roeselare runden we ons fonduehuis La Paix en de wijn- en tapasbar Roeséblanc. We konden dus niet echt weg”, glimlacht hij.

Geen stress

In 2013 waagde het koppel alsnog de sprong en van die beslissing hebben Alex en Katy nog geen seconde spijt gehad. “We hebben ons leven als het ware opnieuw van nul opgebouwd, maar onder veel betere omstandigheden. De werkdruk is hier veel lager, stress is zo goed als onbestaand. En de weersomstandigheden zijn haast altijd schitterend. Onze thuis ligt helemaal hier, al is de band met België óók nog stevig. Mijn vrouw ontwerpt juwelen en haar merk Rindu verkoopt ondertussen wereldwijd. Ikzelf sta haar bij en heb hier ter plekke in enkele lokale zaken geïnvesteerd. Maar het bedrijf waarmee we onze juwelen verdelen, is nog altijd in België gebaseerd. Maar behalve onze vrienden en familie missen we eigenlijk niks aan onze geboortegrond. Of het zou een goeie Duvel moeten zijn”, glimlacht hij. “Door de coronacrisis is het ondertussen wel al anderhalf jaar geleden dat we nog eens voet op West-Vlaamse bodem hebben gezet. Mochten we het vliegtuig richting België nemen, dan kunnen we niet terugkeren. Dus blijven we gewoon hier.”

Humor als hoeksteen

De pandemie heeft de agenda van Alex stevig door elkaar geschud. “In normale tijden reizen we wereldwijd naar beurzen om onze juwelen aan te prijzen en zijn we ook vaak in België te vinden. Ik heb echter geen zittend gat en zocht iets om die vrijgekomen tijd op te vullen.”

Enter stand-upcomedy, een grote passie van Alex. “Humor is een van de belangrijkste dingen in het leven, vind ik. Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd. Ik probeer overal het mooie en grappige in te zien. Ook toen we nog onze horecazaken in Roeselare runden, bediende ik onze klanten vaak met een goeie grap. Maar dat ik ooit in een talentenjacht op de Indonesische televisie zou opduiken, dat had ik nooit durven denken”, grijnst hij.

Ik schreef me in voor de lol, nu zien bijna drie miljoen Indonesiërs me bezig

Alles begon toen Alex enkele maanden geleden een paar korte stand-upcomedysetjes op zijn YouTube-kanaal plaatste. “In het Engels, maar ze leverden me goeie reacties op. Enkele Indonesische vrienden overtuigden me om met hen naar de Balinese hoofdstad Denpasar te trekken en mijn werk daar voor een live publiek uit te testen. Dat wilde ik wel doen, maar dan in het Indonesisch. Die taal beheers ik ondertussen redelijk goed, maar ik heb me tot in de puntjes voorbereid. Ik wilde namelijk niet door de mand vallen.”

Audities

Die beslissing zette een nieuw avontuur voor Alex in gang. “Tijdens mijn optreden zag een professionele comedian me aan het werk. Nadien sprak hij me aan en vertelde me over SUCI IX , een populair televisieprogramma op Kompas TV – zeg maar het lokale VTM – dat nieuw comedytalent een forum wil geven. Ik hoorde het aanvankelijk in Keulen donderen, want zelf hebben we geen televisie in huis. Maar na wat opzoekwerk besloot ik om mijn kans te wagen en schreef ik me in voor de audities. Via Zoom, wat het er niet meteen eenvoudiger op maakte, maar ik deed het blijkbaar niet slecht. Twee uur later kreeg ik al een WhatsApp-berichtje dat ik daags nadien opnieuw auditie mocht doen, met nieuw werk. Ik heb toen een nachtje doorgedaan , want ik wilde er echt stáán.”

(lees verder onder de foto)

Met resultaat, want Alex kreeg een Golden Ticket en stootte door naar de studioshows in Jakarta. Ondertussen behoort hij tot de laatste twaalf kandidaten. “Op 2.200 kandidaten niet zo héél erg slecht, hé”, grinnikt hij. “Ik schreef me in voor de lol, nu zien elke aflevering bijna drie miljoen Indonesiërs me bezig. En de clipjes op YouTube halen vlot honderdduizenden views. Ik doe alles ook ín het Indonesisch, niet evident voor iemand met West-Vlaams als moedertaal. Daarom bereid ik elke set tot in de kleinste details voor. En blijkbaar slaat mijn humor aan, ik sta er ook wel van te kijken.”

Geen sarcasme, aub

Die humor is toch net iets anders dan in de westerse wereld, klinkt het. “Ik heb het zelf nogal voor spitante en hardere grappen, maar die werken hier minder goed. Indonesiërs begrijpen onze vorm van sarcasme en ironie niet zo goed. Zo maakte ik ooit een grap dat ik een arme buitenlander was en dat mijn vrouw me verlaten had voor mijn beste vriend. Waarop ik vertelde dat ik mijn beste vriend erg miste. En dus niet mijn vrouw. Die clou ging hen volledig voorbij, ik kreeg zelfs de vraag of ik mijn copain al gebeld had. Van allerhande vergelijkingen smullen ze hier dan wel weer. Ik zet af en toe ook wel een boompje op over de verschillen tussen Indonesiërs en Belgen. Dat werkt altijd.”

Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd

Ondertussen is Alex ook tot een ietwat bekende kop in Indonesië uitgegroeid. “Al speelt het mondmasker wel nog in mijn voordeel”, glimlacht hij. “Op de luchthaven kreeg ik al een paar keer de vraag om een selfie te nemen, maar wanneer we bijvoorbeeld op restaurant gaan, is het hek helemaal van de dam. Dan besef je pas hoe populair SUCI IX hier is. Wie had dat ooit gedacht? Alex Fabry uit Roeselare die op de foto moet met Indonesische fans. Ik had me nooit kunnen inbeelden dat ik nu een halve bekende Indonesiër zou zijn.”

Waar dit hele traject Alex zal brengen, weet de man ook zelf niet. “Ik zie wel hoe ver ik doorstoot. Er zijn al een pak deuren voor me geopend die ik anders zelfs niet van ver zou gezien hebben. Ondertussen heb ik ook al een pak materiaal. Ik denk dat ik zelfs een show van uurtje in elkaar zou kunnen boksen. Ik wil dit pad sowieso verder bewandelen, want stand-upcomedy is écht wel mijn ding.”