“Het was niet eenvoudig, want er bleek hier nog geen voorbeeld voorhanden.” Rob Jonckheere (44) en zijn partner Billy Loix (43) bouwden in hun tuin in Oostende een indrukwekkende zorgwoning voor Nadine Deketelaere (73), de moeder van Rob. Een win/win oplossing waar weliswaar wat werk aan was, noemen zij het. “Ik woon zelfstandig, maar met een gerust hart”, lacht Nadine.
Rob Jonckheere en Billy Loix wonen al zeventien jaar in een mooie villa in de Druivenlaan in Oostende. Het koppel heeft de woning destijds grondig verbouwd, maar daar is nu een wel heel opvallend project bijgekomen: een volwaardige en heel opvallende houten wooneenheid in de tuin. In tegenstelling tot een kangoeroewoning – een combinatie van twee zelfstandige woningen onder een en hetzelfde dak – koos het koppel bewust voor een afzonderlijke woning bij hun bestaand pand.
“Mijn vader overleed dertien jaar geleden”, steekt Rob van wal. “We speelden toen al met het idee om voor mama een oplossing te zoeken, maar ze was toen zestig en dat bleek nog te vroeg voor haar. Vorig jaar stierf haar partner Pascal na een slepende ziekte en vonden wij de tijd gekomen om haar dichter bij ons te brengen. Zij is 73 geworden en hoewel ze nog heel kranig, is, wordt ze er niet jonger op. Wij begonnen uit te kijken naar mogelijkheden en kwamen zo op het idee van een zorgwoning.”
Uitzonderlijk
Rob en Billy begonnen met het inzamelen van informatie en keken uit naar mogelijkheden. “We zijn altijd heel hecht en veel samen geweest, maar wilden toch ook dat mama zo lang mogelijk zelfstandig kon blijven wonen, weliswaar op een plaats waar wij gemakkelijk te bereiken zijn indien ze ons nodig heeft. We beschikken over een grote tuin en zagen daarvan de mogelijkheden in om er een grote wooneenheid te realiseren, met alle comfort en onder de noemer zorgwoning. Om zoiets te kunnen realiseren, moet je een nogal lange administratieve weg bewandelen, want een dergelijk concept moet aan heel wat voorwaarden voldoen. Zo is het een vereiste dat alle nutsvoorzieningen ervan moeten aftakken van het hoofdgebouw, ook de afvoer van het afvalwater en dergelijke.”
Lange administratieve weg
“We kwamen terecht bij het bedrijf Systimber, gespecialiseerd in houten constructies en samen werkten we een ruime woning uit in houtschakelbouw, perfect op maat gemaakt voor het perceel, die helemaal ter plaatse wordt gebouwd. De werken startten in juni en momenteel zijn we aan het inrichten. Maar er ging een lange administratieve weg aan vooraf dat begon met een melding bij het Omgevingsloket. Het dossier wordt dan verder opgevolgd en behandeld door de stadsdiensten, voor wie het concept van een afzonderlijke woning overigens nieuw en uitzonderlijk bleek te zijn. “Hier nog niet meegemaakt”, klonk het. Wat ik wel minder vind, is dat er een termijn van twee keer drie jaar aan verbonden is. Waarom niet voor onbepaalde duur in plaats van tijdelijk?” vraagt Rob zich af.
Oogje in het zeil
Nadine laat duidelijk blijken dat ze heel tevreden is met al het moois wat Rob en Billy voor haar bedachten. “Absoluut, dat kan niet anders hé? Ik moet hier niet meer voor kiezen als ik een eind in de tachtig ben. Ik voel me nog uitstekend en nu al thuis in mijn nieuwe woonst. Ik vind het bijzonder fijn dat ik zelfstandig kan blijven wonen, maar weliswaar met een gerust hart, wetende dat Rob en Billy niet veraf zijn en steeds een oogje in het zeil kunnen houden. Wat kan een mens meer verlangen?”, besluit Nadine.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
