Rik Delameillieure uit Torhout heeft een uitzonderlijke prestatie neergezet. In 136 dagen, gespreid over drie jaar, is hij te voet van thuis naar het Spaanse bedevaartsoord Santiago de Compostela getrokken. Hij deed dat echter niet in zijn eentje, maar met een wel heel bijzondere reisgenoot: zijn paard Hercule, een ruin van 12 jaar. Net dat maakte de tocht zo uniek. Samen hebben ze meer dan 3.500 kilometer afgelegd.
Rik (64) woont met zijn vrouw Hilde Lemiere (62) en hun enige dochter Emma (30) in de Poperbosstraat. Hij is als boswachter in dienst van het Agentschap voor Natuur en Bos. Hij doet dat werk al 23 jaar, maar gaat op 1 november met pensioen. Hij is verantwoordelijk voor een omvangrijke regio met Oostkamp, een deel van Brugge, Damme, Sijsele en een stukje van Beernem.
In 2005 al met de fiets naar Compostela
“Als ruiter ben ik een late roeping”, vertelt Rik. “Ik ben pas na mijn 55ste met paardrijden gestart. Ik heb intensief les gevolgd en aan diverse trektochten te paard deelgenomen. Ik doorkruis graag de natuur. Toertjes draaien in een manege is niets voor mij.”
“Ik heb mijn eigen paard Hercule zo’n acht jaar geleden gekocht. Hij was toen 4 jaar. Het is een Franches-Montagnes, een Zwitsers raspaard dat bekend staat voor zijn goede karakter.”
“Zeker 80% van het traject heb ik zelf te voet naast mijn paard afgelegd”
“Ik heb al veel gereisd met de fiets. Soms met mijn vrouw, soms alleen. In 2005 ben ik in mijn eentje in 35 dagen van thuis in Torhout via Santiago de Compostela en Cabo Finistera naar Lissabon gefietst. En ook in 2011, toen ik een fietsreis door Spanje maakte, heb ik langs de Via de la Plata naar Compostela gereden. In 2020, in een zotte bui, wou ik iets uitzonderlijks doen: samen met Hercule naar het genoemde bedevaartsoord stappen. Maar helaas stak corona daar een stokje voor. Zo is het uiteindelijk een project van drie jaar geworden: 2021, 2022 en 2023.”
Route Madame d’Artagnan afgelegd
In 2020 stapte Rik bij wijze van proloog met zijn paard zes dagen van thuis naar zee en deed er een deel van de kustlijn. “Dat viel uitstekend mee en dus stond mijn voornemen vast: met Hercule naar Compostela gaan. Corona bleef echter aanslepen en in het voorjaar van 2021 mocht ik vanwege het virus Frankrijk niet binnen. Ik ben dan maar als eerste episode van mijn avontuur in 21 dagen met mijn paard van kustgemeente De Panne langs de GR 128 naar Teuven in Limburg getrokken, alles samen zo’n 500 kilometer. In het najaar van 2021 volgde mijn twee episode: van Maastricht in elf dagen naar Mortehan, een dorpje niet ver van Bouillon in de Ardennen. Dat traject was het begin van de Europese ruiterroute D’Artagnan en we deden de thematische route Madame d’Artagnan tot Lupiac in Gascone. Die tocht is genoemd naar de musketier D’Artagnan. Die is in Maastricht gestorven en werd in het Zuid-Franse Lupiac geboren.”
Medaille in het Franse Lupiac ontvangen
In mei 2022 trokken Rik en Hercule vanuit Montehan naar Lupiac voor een trip van zowat 1.700 kilometer in 57 dagen, het deel vanuit Maastricht inbegrepen. In Lupiac, een dorpje van dik 300 zielen waar veel rond de figuur van D’Artagnan draait, kreeg het duo een diploma en een gouden medaille, want blijkbaar had nooit eerder een ruitercombinatie het volledige traject tussen Maastricht en Lupiac afgelegd.
“Dit jaar stond dan de laatste episode op het programma”, vervolgt Rik. “We zijn begin april vanuit Lupiac vertrokken, voorbij het bekende Saint-Jean-Pied-de-Port, de Pyreneeën over. Goed voor 46 dagen tot aan ons ultieme einddoel vorige week: de majestueuze kathedraal van Santiago de Compostela aan de Praza do Obradoiro. Ik kreeg toelating om met Hercule op dat plein te komen, maar moest er vóór 9 uur in de ochtend weer weg zijn en de mogelijke uitwerpselen opruimen. Ik had dus een emmertje bij. Gelukkig maar, want Hercule heeft zich absoluut niet ingehouden.” (lacht)
Zijn paard zeker niet afbeulen
“In tegenstelling tot het eerste deel van onze tocht was het op de paden in Spanje erg druk. Veel pelgrims te voet of met de fiets. Maar geen andere duo’s zoals wij. Dankzij mijn paard Hercule waren we de ster van de camino. Velen wilden met ons op de foto en een praatje met me slaan.”
“Zeker 80% van het totale traject gedurende die drie jaar heb ik zelf te voet naast Hercule afgelegd. Ik heb dus maar zo’n 20% op mijn paard gereden. Ik had dat meer kunnen doen, maar ik wou Hercule in geen geval afbeulen. Ik heb uitstekend voor hem gezorgd. De camino bestaat op veel plaatsen uit steenpaden en daar zou het zeker onredelijk geweest zijn om op mijn paard te rijden. Het voordeel was wél dat Hercule de bagage kon dragen en ik die niet moest meezeulen.”
Overnachting vinden niet altijd simpel
“Sommige dagen hebben we ruim 40 km afgelegd, andere amper een 10-tal kilometer. Ik liet de afstanden variëren in functie van de mogelijkheid om onderdak te vinden. Ik kan me behoorlijk in het Frans en het Spaans uitdrukken, wat een voordeel is, maar af en toe hadden we het allerminst onder de markt om een geschikte slaapplaats op de kop te tikken. Ik wou een degelijk bed om in te overnachten vaak in albergues voor pelgrims maar ik moest er tegelijk voor zorgen dat Hercule kon grazen en slapen. We hebben vaak maneges aangedaan, net als boerderijen en hotels met een weide bij. Heel raar, maar als ik uitzonderlijk niets leek te zullen vinden en de wanhoop even nabij was, kwam er toch altijd een oplossing uit de bus. Voor alle duidelijkheid: ik had het traject vooraf goed voorbereid, dus wist ik veelal waar we zouden logeren.”
Ook ‘compostelaat’ voor Hercule
“Ik heb me mijn avontuur geen moment beklaagd. Last van blaren of andere ongemakken heb ik niet gehad. Bij onze aankomst in Compostela waren Hercule en ik wel heel moe. Dat kan ook niet anders na zo lang stappen.”
“We hebben onderweg prachtige dingen gezien, door schitterende natuur getrokken en mensen van heel wat verschillende nationaliteiten ontmoet. In Compostela kreeg ik mijn compostolaat, maar ik vond dat Hercule er ook eentje verdiende. Zoiets is echter niet standaard voorradig voor een dier en dus wordt het nagestuurd. Ik heb zowel voor mezelf als voor mijn paard een apart stempelboekje bijgehouden.” (lacht)
Hechte band tussen mens en dier
“In 2022 hebben we onderweg snikhete dagen moet trotseren, maar dit jaar viel de warmte mee, ook in Spanje. Ik had daar nochtans voor gevreesd. Een pelgrimstocht zou ik mijn avontuur niet noemen, wel een spirituele tocht. Je hebt veel tijd om over zaken na te denken. Plus: de hechte band die ontstaat tussen mens en dier valt moeilijk te beschrijven. Zo bijzonder!”
“Of ik nieuwe projecten op stapel heb staan? Niet direct, neen. Eenmaal ik met pensioen ben, zullen mijn vrouw en ik wellicht geregeld samen wat langere fietstochten ondernemen. Maar een ander avontuur met Hercule staat niet direct op het programma. Al weet je nooit in een mensenleven.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
