Reizen met boeken

De Tieltse schrijfster Ann De Craemer geeft elke week een inkijk in haar leven.

Wanneer ik aan een boek werk, lees ik geen boeken van andere auteurs. Jammer, maar ik ben bang dat de schrijfstijl van anderen invloed zal hebben op mijn werk – en veel schrijvers denken er net hetzelfde over.

Maar nu mijn nieuwe boek Hersenorkaan midden september in de boekhandel ligt, kan ik eindelijk weer lezen. Ik vertrek binnenkort op verlof en heb de volgende boeken in mijn valies gestopt: ‘Anquetil Alleen’ van Paul Fournel, ‘De verliefden’ van Javier Marías, ‘Tot de dood ons scheidt’ van Lionel Shriver, ‘Over de kunst van het schrijven’ van Arthur Schopenhauer en ‘De avond is ongemak’ van Marieke Lucas Rijneveld.

Wie leest, heeft ook het gevoel op reis te zijn, in de wereld van de auteur

Ik ga binnen een paar dagen voor drie weken met (schrijf)verlof naar Oostende. In de voormiddag zal ik nadenken over mijn nieuwe boek en de namiddag reserveer ik voor lezen, met een prachtig zicht op de Noordzee die zich voor mij uitstrekt. Ik ben sinds corona niet écht op reis geweest en daarmee bedoel ik: niet naar het buitenland. Maar wie leest en in de huid en het verhaal van andere personages kruipt, heeft het gevoel ook op reis te zijn, in een andere wereld die de auteur met zoveel zorg heeft geschapen.

Weinig dingen zo mooi als het verlangen naar verhalen te zien ontstaan en groeien. Iemand tot de literatuur bekeren, is zijn gedachten met goud bekleden. Lezen maakt immers gelukkig. Lezen doet de mens groeien. Lezen brengt je naar oorden waar je nooit eerder was en misschien nooit zult zijn. Fictie neemt je mee naar plekken die ooit bestonden, maar nu verdwenen zijn, en naar plekken die alleen op de landkaart van de verbeelding terug te vinden zijn.

In Oostende zal ik dus ook op reis gaan naar andere plekken, eerst en vooral naar de geest en haar verbeeldingskracht. Omdat ik zo lang niet gelezen heb, kan ik niet wachten. Een boek, zicht op zee en een kop koffie erbij: meer heb ik niet nodig om gelukkig te zijn.