Liefst twee jaar lang werkte Raymond Bailleul aan een maquette van een barak die in het voormalige krijgsgevangenenkamp in het Vloethemveld staat. “Liefst 3.000 steentjes zitten er in de muren. Steen voor steen heb ik die opgebouwd.”
Raymond Bailleul (73) woont met zijn echtgenote Linda langs de Sportlaan in Aartrijke, vlakbij Zonnehart en Rozenweelde. Raymond is meubelmaker van opleiding en werkte 42 jaar lang bij de firma Meubar in Aartrijke. Ook sinds hij met pensioen is, blijven meubels hem begeesteren. Niet alleen grote meubels zijn zijn ding, ook miniatuurmeubels maken heeft Raymond helemaal in de vingers. “Het is een liefhebberij en een ‘bezighouding’. Zo maakte ik al een miniatuur van ons eigen tuinhuis, maar ook tuinsets maakte ik al in het klein. En dat allemaal uit massief hout.”
De Aartrijkenaar rondde onlangs een heel bijzonder project af. Hij maakte een maquette van een van de barakken, die in het voormalige krijgsgevangenkamp Vloethemveld in Zedelgem staan. Het resultaat is ronduit indrukwekkend. “Ik heb er liefst twee jaar aan gewerkt”, zegt Raymond met enige trots. “Al ben ik er niet elke dag mee bezig geweest. Maar het scheelt toch niet veel. Liefst 3.000 steentjes kruipen in de muren. Steen voor steen heb ik die opgebouwd. Aan het dak(gebinte) ben ik bijna een jaar bezig geweest. Dat was echt een hele klus. Maar gelukkig heb ik het juiste materiaal in huis en ben ik een Pietje Precies. Anders moet je er niet aan beginnen. Het is een enorm werk geweest.”
De inspiratie voor zijn maquette haalde Raymond uiteraard in het Vloethemveld zelf. “Ik volgde er al meermaals een rondleiding. Niet enkel de historie spreekt mij aan, ook de schoonheid van het domein. Ik ging te rade bij Vloethemveldkenner Pol Denys. Hij vertelde mij onder meer dat er in sommige barakken 90 bedden en in andere 130 bedden stonden. In de mijne staan er 90. Mijn vrouw Linda zorgde voor het beddengoed en maakte de kussens. Ik heb mijn maquette vooral geïnspireerd op de barak die meest tegen Snellegem staat. Daar werd een prachtige muurschildering in aangebracht. Ook die heb ik verwerkt in mijn barak.”
In bezoekerscentrum?
Omdat Raymond wil dat anderen kunnen meegenieten van zijn mooie werk, had hij zijn maquette graag tentoongesteld in het bezoekerscentrum in Vloethemveld. “Ik heb het al eens gevraagd, maar ik moet nog wat geduld oefenen. Dat is de plek waar mijn maquette best tot zijn recht zou komen. Zeker omdat niet alle barakken te bezoeken zijn. Bovendien krijgt men zo een beeld van hoe zo’n barak er destijds uitzag.”
