Radiopresentatrice Kirsten Lemaire presenteert voor het eerst op het Cactusfestival

Kirsten Lemaire presenteert dit weekend voor het eerst het Cactusfestival, dat plaatsvindt van 5 tot en met 7 juli. De presentatrice van Studio Brussel houdt goede herinneringen over aan het festival in het Minnewaterpark én aan haar jeugd in Brugge. “De Frères waren mijn eerste kennismaking met jongens.”

Ondanks vier slopende dagen op Rock Werchter, kijkt Kirsten Lemaire (43) uit naar haar debuut op het Cactusfestival. De StuBru-coryfee volgt als presentator van het festival haar VRT-collega Chris Dusauchoit op. Hij kweet zich tien jaar van die taak.

Geen flauwe moppen

“Normaal gezien trek ik onmiddellijk na Rock Werchter uitgeput op reis”, vertelt Kirsten. “Maar vorig jaar was dat te veel gedoe. Daarom stelde ik dit jaar mijn vakantie twee weken uit en toen de organisatoren van het Cactusfestival mij vroegen, heb ik niet getwijfeld. Maar verwacht van mij geen flauwe moppen of lange aankondigingen. Ik zal kort maar krachtig zijn. De mensen komen naar een festival om groepen te zien optreden, niet om te luisteren naar een presentator.”

De radiopresentatrice is alvast fan van het festival dat ze straks presenteert. “Je kunt Cactus niet vergelijken met andere festivals. Elk jaar weet het een gevarieerde line-up samen te stellen. En dan is er nog het feeërieke kader van het Minnewaterpark. Het maakt ongetwijfeld de artiesten blij, als ze vanop het podium die mooie, groene omgeving zien. Het fijne is dat Cactus het op één podium houdt. Cactus schakelt zo de keuzestress uit: je moet je niet nerveus maken om tijdig van het ene podium naar het andere te lopen om al je favoriete groepen te zien. En je kindjes kunnen ook mee naar het Minnewaterpark. De laatste keer dat ik er ben geweest, drie jaar geleden, had ik mijn twee kinderen, die toen amper één en drie jaar oud waren, mee. De jongste sliep met een hoofdtelefoon in zijn buggy tijdens het concert van Black Mountain. De oudste vond de maskers van Goat eerst intrigerend, maar werd nadien een beetje bang.”

Brugs verleden

Kirsten Lemaire is al sinds haar studentenjaren in Gent ze volgde pol&soc en nadien een opleiding tot tolk een trouw bezoeker van het Cactusfestival. “Toen ik mijn humaniora volgde bij de Frères in Brugge, ging ik er nog niet naartoe. Ik had het te druk met mijn cursus tot strandredder en spendeerde elk weekend úren in het zwembad van Wenduine om te trainen.”

De Frères waren mijn eerste kennismaking met jongens op de middelbare school

Kirsten zag weliswaar het levenslicht in Schaarbeek, maar woonde van haar veertiende tot haar achttiende in Dudzele. “Elke dag ging ik met mijn Vespa naar school. En na de lessen soms naar De Snuffel in de Ezelstraat en de Bar Choc in de Sint-Jakobsstraat. En af en toe naar De Vuurmolen, waar ik afsprak met vrienden en vriendinnen uit het lyceum Hemelsdaele en het Sint-Leocollege. De Frères waren mijn eerste kennismaking met jongens op de middelbare school, want voordien zat ik op een meisjeslyceum in Brussel. ‘t Is goed meegevallen, ik maakte er vrienden voor het leven.”

Jamie Lidell

Toen Studio Brussel nog een van de sponsors van Cactus was sinds enkele jaren gaat het festival in zee met Radio 1 maakte Kirsten Lemaire deel uit van het radioteam dat vanuit het Minnewaterpark een weekend lang live uitzond. “In een klas van de Academie in de Arsenaalstraat hadden we onze studio ingericht. Ik had er een fijn gesprek met Jamie Lidell, die in onze geïmproviseerde studio live commentaar gaf over de andere groepen. De tofste interviews vinden plaats op ongewone plekken, waarbij er onverwachte dingen gebeuren.”

“Ik ondervond dat vorig weekend nog op Rock Werchter met Macklemore. Ik had het gesprek goed voorbereid, maar hij had geen zin in een standaard interview en vroeg mij om enkele wortels te eten, die op tafel lagen in zijn loge. Toen ik tegenpruttelde omdat ze niet gewassen waren, goot hij er wat Spawater over. En ik had ooit een memorabel gesprek met Nick Cave op een hotelkamer in Brussel. Ik moest tussen hem en zijn violist zitten in een zeteltje. Uiteraard heb je soms ook negatieve ervaringen. Tegenwoordig verkiezen vele artiesten de sociale media, dan hebben ze geen journalist nodig. Artiesten en platenlabels worden kieskeuriger.”