In woon-zorgcentrum Zonnelied in Ieper werd Radio Zonnelied in september 2015 opgestart. “Tot op vandaag zijn we twee keer per maand in de ether, telkens op de tweede en vierde dinsdag van de maand. Sinds kort komen de presentatoren ook in beeld en kunnen de bewoners de uitzending meevolgen via het huiskanaal TV de Zon”, vertelt initiatiefnemer Johny Soen.
Vooral in het coronatijdperk brengt radio Zonnelied met de verzoeknummers en de vele schlagers van toen en nu een aangename sfeer in huis. Eén keer per maand is de programmatie aangepast aan het thema van de maand. In februari brengt men bijvoorbeeld een programma rond ‘Een vat vol liefde’.
Vrijwilliger Johnny en bewoonster Francine waren de presentatoren van het eerste uur . “Ik wil zeker meegeven dat ik nooit deejay ben geweest. Ik was wel een liefhebber van muziek. Op het werk, in de auto en thuis stond de radio van ’s morgens tot ’s avonds op”, vertelt Johny Soen.
Danskriebels
“Als vrijwilliger ging ik regelmatig op bezoek bij een bewoner op de Dienst de Regenboog om hem te ondersteunen bij het computeren. In de living stond een platenspeler en lag er een stapeltje lp’s. Daar ben ik begonnen oude platen te draaien. Op Dienst 2 zag ik een koppel bewoners dat vroeger nog café had gehouden. Ze hadden ook een platendraaier en een stapel lp’s meegebracht.”
“Er kon dus naar hartenlust muziek gedraaid worden. De kar met de platenspeler werd op de gang geplaatst en de bewoners konden genieten van muziek uit hun tijd. En als je muziek zegt, komen de danskriebels naar boven. Verschillende keren werd er door de bewoners een dansje gedaan. Eén van de meest gedraaide liedjes was ‘j’Attendrai’ en Alice zong het altijd uit volle borst mee.”
Monnikenwerk
“Thuis had mijn vrouw een boekenkast vol cd’s staan en tijdens de lange wintermaanden stak ik al deze cd’s in mijn computer”, vervolgt Johny. “Een monnikenwerk. Ik had ook een platenspeler gekocht bij Aldi waarmee ik de oude langspeelplaten, die wij nog bezaten, kon opnemen op een stick. Ik heb al die platen van de zolder gehaald en stuk voor stuk opgenomen en overgezet op de computer.”
“Tijdens een van die muzikale namiddagen kwam het idee om eens een verzoekprogramma met muziek te maken. Ik vertelde dat ik zoveel muziek op mijn laptop had staan en Charlotte, die de animatie van Dienst 2 doet, zag het ook zitten. Er werd aan de directie gevraagd of dit kon. Door het technisch personeel werd een kabel getrokken naar het kapsalon en verbonden met het centraal omroepsysteem. We hadden dus een studio, goed zichtbaar gelegen en goed geluiddicht gemaakt.”
Herinneringen
“Ik wilde dit graag doen om de bewoners te laten genieten van muziek uit hun tijd, waar ze herinneringen aan konden ophalen. Maar ik wilde dit niet alleen doen. Er werd gezocht naar een mede-omroepster. Dit werd Francine, een echte muziekkenner. Zij had nog gewerkt bij een plaatselijke radio en elk liedje dat we tijdens onze uitzendingen draaiden, kende ze bijna letterlijk van buiten.”
“Ik ken een beetje van muziek, maar zij kende er duizendmaal meer van: zangers, uitvoerders, namen van groepen. Als ze de eerste noten van een liedje hoorde, wist ze het al. Ik ben Francine nog altijd zeer dankbaar dat ze met mij het programma 37 keer heeft willen presenteren. Door een samenloop van omstandigheden haakte bewoonster Francine af en werd er uitgekeken naar een nieuwe compagnon.”
“Céleste hapte gretig toe en presenteert nu met mij het programma. Ze is belezen en heeft een groot archief aan gedichtjes en spreuken die ze graag met de bewoners van Zonnelied deelt. Mijn vrouw en ik bezitten een grote collectie cd’s, maar regelmatig koop ik nog nieuwe om aan de verwachtingen te blijven voldoen. “
“Zo zijn we tot de 50ste uitzending gekomen. Voor mij is het samenstellen van het programma een tijdverdrijf. Ik doe het met hart en ziel voor de bewoners, de medewerkers en de vrijwilligers van Huize Zonnelied”, besluit Johny Soen. (EG)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
