Rachel Anthierens heeft vorige week haar honderdste verjaardag gevierd. Ze werd geboren op 4 augustus 1921 in Zedelgem, maar woonde het grootste gedeelte van haar leven in Reninge. Tot haar 97ste woonde de kranige dame zelfstandig, maar intussen heeft ze het ook naar haar zin op de afdeling Laura in wzc Ter Linden in Veurne.
Rachel groeide op in een gezin van vijf kinderen, zeker geen makkelijke opgave kort na de Eerste Wereldoorlog. Toch mocht ze studeren. Ze behaalde het diploma van lerares huishoudkunde, wat uniek was in die tijd. Toen ze vijfentwintig was, trouwde ze met Maurice Vanholme.
Rachel was iemand die van aanpakken wist: het jonge stel hield een beenhouwerij open, en combineerde dat in die tijd nog met een café en een veehandel. Ze bracht vier kinderen groot en deed dat voor een stuk alleen, want ze verloor haar man op 42-jarige leeftijd. Maar ze voelde zich thuis in Reninge en goed omringd door haar gezin, familie en vrienden.
Op haar zestigste besloot Rachel dat het tijd was om haar beroepsactiviteiten stop te zetten, en genoot ze van de rust in haar huis in Reninge, omringd door haar buren, Jenny en André van de Pollepel, door Noëlla en Gilbert en haar trouwe huishulp Maria. Zo kreeg ze meer tijd om met haar dorpsvriendinnen door te brengen en voor haar vele hobby’s: naaien, breien, knutselen, veel lezen en bijleren op voordrachten… Rachel was ook een geëngageerde en gedreven voorzitster van Okra en vrijwilligster in het Rusthuis van Reninge; ze reisde mee met de zieken naar Lourdes, want ze was diepgelovig.
De oorlogsjaren zijn Rachel altijd bijgebleven, en daarover ze sprak ze de laatste jaren veel. Ze gaf anderen de wijze raad: “We moeten zuinig omspringen met alles wat de wereld ons biedt, maar we moeten ook voorzichtigheid aan de dag leggen in het beoordelen van andermans daden, zowel met onze eigen woorden als met onze eigen daden!”
Altijd piekfijn
Het familieleven was voor Rachel heel belangrijk. Ze kon uren praten met haar zussen. Als ze samenzaten, waren er weinig stille momenten. Ze genoot van haar uitstappen naar Frankrijk, van de pracht van de natuur daar en haar gezelschap. En daar hoorde ook wel een goed glas champagne bij… Rachel was ook altijd een perfecte gastvrouw voor haar familie en vrienden, die ze graag in de watten legde met haar uitstekende kookkunsten. Altijd kwam ze verzorgd en piekfijn gekleed voor de dag, en dat doet ze ook nog op haar honderdste.
Op haar verjaardagsfeest in het woonzorgcentrum herleefde Rachel helemaal, omringd door haar kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. (MVO)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
