Rachel Colman vierde deze maand haar 101ste verjaardag. De Bredense woont nog altijd alleen thuis en houdt zich elke dag bezig met het inkleuren van kleurboeken voor volwassen. Haar grootste geluk is haar ‘clan’, zoals ze haar kinderen en kleinkinderen noemt. “Zij zijn mijn lang leven. Ik mag er echt mee ‘boffen’”
Wie Rachel ziet, kan amper vermoeden dat ze al 101 jaar is. Ze vierde haar verjaardag begin deze maand, op 4 februari. Wekelijks gaat Rachel langs bij de kapper en ze ziet er goed uit. “Gewassen en geschoren, hé. Dat zeiden ze bij ons altijd”, lacht Rachel. Ze ziet er graag verzorgd uit. “Een oude kapel moet versierd zijn”, knipoogt ze. Rachel is afkomstig uit Beervelde en is opgegroeid in een groot gezin met negen kinderen. “Mijn mama had vier kinderen met haar eerste man en ze kreeg dan nog vijf kinderen met mijn papa”, vertelt Rachel. Zelf leerde ze haar man kennen tijdens de Tweede Wereldoorlog. “Mijn papa was soldaat en hij was gekazerneerd in Beervelde. Daar leerde hij een broer van mijn mama kennen. Hij kwam eens mee naar huis en van het één kwam het andere”, vertelt zoon Jean-Claude Ronquetti.
Café-uitbater
Rachel en haar man François verhuisden naar Bredene. “Een paar jaar na hun huwelijk hebben ze café De Toerist in Bredene overgenomen. Dat was een pension/restaurant naast Hotel Concorde. Mama maakte soms eten voor 250 tot 300 mensen. Ze maakte dan stoofvlees met frietjes of een gebakken tongsje, tot koude schotels. Alles wat ze vroegen, maakte ze klaar.” Het koppel baatte het café tien jaar uit. In de jaren die volgde, zorgde Rachel voor haar drie kinderen: Marie-Thérèse, Eddy en Jean-Claude. “Ze ging ook nog vaak bijspringen in andere zaken als ze extra hulp nodig hadden. Ze was altijd in de weer.” Haar man François is ondertussen al zo’n twintig jaar geleden gestorven.
Positief en lief
Er zijn ondertussen al zes kleinkinderen, elf achterkleinkinderen en twee achterachterkleinkinderen. “Dat is al een hele bende. Ze komen regelmatig op bezoek. Ik mag er echt mee boffen. Als het goed is, moet je dat zeggen. Ik mag zeker niet klagen.” Klagen doet Rachel sowieso amper, vertellen zoon en schoondochter Jean-Claude en Nelly. “Ze is altijd positief. Alleen ’s morgens zou ze eens durven zeggen dat haar knieën pijn doen. Ze is ook enorm lief. Als je weggaat, staat ze al klaar aan het raam om te zwaaien en kusjes te gooien. Dat is haar vaste ritueel. Het is altijd een plezier om hier langs te komen.”
“Als alles goed is met mijn ‘clan’, mijn kinderen, schoonkinderen en kleinkinderen dan ben ik gelukkig”
Rachel licht dan ook op als ze over haar kinderen praat. “Ik heb drie beste kinderen. Dat zijn mijn kabouters. Ik kan over geen enkele klagen. Ze doen allemaal hun best”, vertelt Rachel trots.
Kleuren
Ze woont nog altijd thuis alleen. “Er komt een halve dag in de week iemand poetsen. Mijn broer doet de boodschappen en mijn zus en ik zorgen dat haar koelkast en diepvries gevuld is met maaltijden. Haar was doet ze nog zelf. Elke zaterdag gaat ze ook naar de kapper op de hoek. De kapper komt haar dan halen voor haar wekelijkse bezoek en brengt haar terug”, vertelt Jean-Claude.
Op haar 101 jaar is Rachel nog altijd druk bezig. “Ik kleur heel graag.” Schoondochter Nelly haalt een boek uit met kleurtekeningen voor volwassenen. “Ze heeft stapels vol met tekeningen die prachtig zijn ingekleurd. Blad per blad kleurt ze heel minutieus in. Elke tekening is perfect afgewerkt en een kunstwerk op zichzelf. Dat is haar lang leven”, vertelt Nelly. Rachel toont met plezier haar ‘bureau’. De keukentafel ligt bezaaid met stiften in alle kleuren en Rachel zoekt zorgvuldig naar het juiste kleur om haar vogel af te werken.
Koersfan
Als er koers te zien is op televisie, kijkt Rachel ook steevast. “Mijn twee zoons hebben allebei gekoerst. Eddy heeft zelfs een indrukwekkende carrière gehad. Hij was een goeie coureur. Daarom volg ik het nog altijd graag.” Eén renner ziet ze weliswaar niet graag aan het werk en dat is Remco Evenepoel. “Het is geen slechte coureur, maar ik moet hem niet. Ik heb liever Sven Nys destijds of Freddy Maertens. Die laatste kwam hier vroeger nog op bezoek, toen hij samen met Eddy koerste.”
Geen stress
Wat is nu Rachel haar geheim om zo’n gezegende leeftijd te halen? “Een goede gezondheid en goede genen, maar vooral haar ingesteldheid. Ze trekt zich niets aan. Alles wat je doet, is goed voor haar. Iedereen die komt, is welkom.” “Waarom je nog opjagen?”, vult Rachel aan. “Als alles goed is met mijn ‘clan’, mijn kinderen, schoonkinderen en kleinkinderen dan ben ik gelukkig. Dat is mijn lang leven.”
