Rachel Glas viert honderdste verjaardag

Rachel werd geboren in Roeselare op 23 december 1922 en werd precies 100 jaar later in het woonzorgcentrum Ter Berken door familie, vrienden en personeel in de bloemetjes gezet. Schepenen Bart Wenes en Stefaan Van Coillie feliciteerden de 100-jarige namens de stad, de provincie West-Vlaanderen en het koningspaar.

Simonne (+) was haar enige zus, ze ging tot 14 jaar naar school en werkte daarna, tot haar dertigste, in het slunsekot van de firma Lagein, waar ze oude kledij sorteerde. Op jonge leeftijd leerde ze haar haar grote liefde Albert Robyn kennen. Hij werkte in de gekende Roeselaarse patisserie Loontjes in de Zuidstraat. Rachel ging er graag op boodschap omdat ze wist dat daar een jonge gast werkte, die een oogje op haar had. Die jonge gast maakte pralines in de kelder van de patisserie en via een rooster kon hij de klanten zien binnenkomen, zo ook Rachel die speciaal voor ‘t roostertje kwam staan om haar grote liefde te verleiden met haar mooie slanke benen.

Rachel was amper 18 jaar toen ze een koppel werden. Ze woonden eerst in bij haar ouders in de Herentalslaan, later huurden ze een huis in Staden. Enige tijd later kwamen ze terug naar Roeselare en kochten ze een huis ook in de Herentalslaan, niet ver van haar ouders. Willy is hun enige zoon, hij huwde met Greta Geeraert. Rachel kwam steeds piekfijn voor de dag, was en is positief ingesteld en profiteerde maximaal van het goede leven. Reizen zat haar in het bloed, ze ging meermaals naar Oostenrijk en Italië.

Op stap gaan met vriendinnen en efkes uit de bol gaan, ne keer zot doen, was een andere leuke bezigheid. Na het overlijden van haar man, 20 jaar geleden, bleef Rachel actief, ze ging dikwijls naar het dienstencentrum Ten Elsberge om met vriendinnen haar hobby’s te beoefenen. Een vijftal jaar terug werd het wzc Ter Berken haar nieuwe thuis. Gevraagd naar haar recept voor haar hoge leeftijd zei Rachel: nu en dan een pintje gedronken, veel leute gemaakt, het leven niet al te serieus genomen en er van genoten. Beter kunnen wij het niet zeggen. Op naar de 101!