Na meer dan 40 jaar trouwe dienst kan Nele Gelaude (63), de echtgenote van Guido Callens, genieten van haar pensioen. Als verpleegkundige stond ze altijd paraat om mensen te helpen, iets wat ze ook in al die jaren als gemeenteraadslid heeft gedaan en zal blijven doen.
Nele Gelaude werd op 30 augustus 1958 geboren als dochter van Leopold Gelaude en Hilda Vercampt. Ze groeide op in een kroostrijk gezin met nog vier broers en een zus. Papa Leopold was ooit wever, maar volgde sociale school en kon zo aan de slag in het syndicaat in Pittem. Zijn ijver bracht hem naar de plaatselijke ziekenbond en het BAC-filiaal. Zijn politiek engagement leidde tot een burgemeesterschap dat hij uitoefende tot aan zijn dood in 1997.
“We hebben een mooie jeugd gehad”, aldus Nele. “Ik was lid bij de Chiro, volgde muziekschool, leerde piano spelen en was ook nog lid van het zangkoor. Vooral onze moeder stimuleerde ons om culturele bagage op te doen. Familiefeesten gingen bij ons steeds gepaard met muzikale intermezzo’s en zangstonden.”
“Na de lagere school trok ik naar het Sint-Jozefsinstituut in Tielt waar ik een sociaal-technische richting volgde. Ik was van plan om daarna naar Brugge te trekken om psychiatrie te volgen, maar dat was buiten mijn vader gerekend die liever had dat hij zijn dochter iedere avond thuis zag. Dan koos ik voor een verpleegsteropleiding in Tielt. Toen waren we verplicht om elke twee weken een weekend gratis te werken en hadden we ook nachtdienst.”
Aardappels schillen
“Na mijn studies kon ik meteen aan het werk in het Sint-Andriesziekenhuis. Van een geluk gesproken, want begin van de jaren 80 was er een overschot aan verpleegkundigen. Tijdens mijn eerste werkjaar leerde ik echt het klappen van de zweep. Verpleegkundigen hadden nepstatuten, werden slecht betaald en werden voor alles en nog wat ingezet.”
“Op 1 maart 1982 gooide ik het over een andere boeg en kon ik mijn taak als verpleegkundige verder zetten in wzc Sint-Remi in Pittem. Ik was er de allereerste verpleegster in dienst. Op de kamers was er geen oproepsysteem, geen warm water… We waren naast verpleegkundige ook kapster, smeerden de boterhammen, hielpen bij de vaat en de was”, blikt Nele terug. “De zorg is gelukkig veel veranderd. Toch hadden we veel plezier en deden we ons werk met volle toewijding. De bewoners van een woonzorgcentrum waren toen ook heel wat jonger en minder zorgbehoevend. Ik herinner me nog levendig Achiel die elke dag hielp bij het schillen van de aardappels en Germain die een krak was bij het wassen van het linnen.”
“Ik heb de laatste 13 jaar in een nieuw woonzorgcentrum gewerkt, aangepast aan de moderne noden. Toch blijven er nog uitdagingen voor de toekomst. Ik denk aan betaalbare zorg, het vinden van personeel met een hart voor de zorg, een betere waardering naar de zorg toe voor ouderen en hieraan verbonden meer respect en een beter loon.”
Gezondheid
“Op 6 juli 1985 trouwde ik met Guido Callens uit Meulebeke. Het was precies op dezelfde dag dat burgemeester Daniël Vanpoucke officieel werd ingehaald. Guido en ik hebben elkaar leren kennen via de cursussen IPOVO. Het politieke vuur in ons werkte dus heel aanstekelijk”, aldus Nele. “Naast mijn job en onze vier zonen Karel, Frederik, Simon en Andries vond ik nog de tijd om me te engageren in de politiek.”
“Nu ik meer tijd heb, blijf ik me inzetten voor Samana, hun mantelzorgers en vrijwilligers met wie ik als verpleegkundige mee ga op reis. Verder heb ik me voorgenomen om me te verdiepen in de kookkunst. Ik blijf graag opvangoma voor Olivia, Louis, Henri, Manu, August en voor nummertje zes dat in juni onze familie zal vervoegen. Hoe dan ook is een goede gezondheid nog steeds het belangrijkste.”
(LB)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
