Poperinge: “Als ik in Kortrijk ben, mis ik Poperinge”

Amper 18 maanden was Michiel Buseyne toen hij een kokende frietketel over zich kreeg. Daarna volgde een lange lijdensweg van pijn en operaties. Nog steeds draagt de 20-jarige Haringenaar de gevolgen van het ongeluk. Toch stapt hij optimistisch door het leven. Als organisator van Life Fest helpt Michiel lotgenoten.

Wie erin slaagt om de legendarische Amerikaanse band Dog Eat Dog naar Poperinge te krijgen, is op zich al een krak. Maar de Krak van Poperinge werd Michiel Buseyne vooral omdat hij het deed voor het goede doel. Life Fest lokte ruim 400 mensen naar De Kouter en leverde geld op voor brandwondenpatiënten. “De eerste editie vond plaats in 2013 in Oud Vlaenderen en heette toen nog ‘Benefiet ten voordele van vzw Vriendenkring brandwondenpatiënten van UZ Gent’. Ik was toen 15 of 16 en had nog maar pas mijn eerste band opgericht: Multiverse. We zongen vooral over drankproblemen en over de dood.” (lacht, red.)

Life Fest

Dit jaar vond de vierde editie plaats. “Sinds dit jaar hebben we een klinkende naam: Life Fest. Die slaat aan en er is vraag om Life Fest ook elders te organiseren. Zo is er op vrijdag 16 februari een Life Fest Hardcore Edition in de Vort’n Vis in Ieper.”

“In 2018 hoop ik eindelijk mijn eerste soloalbum uit te brengen”

Michiel heeft ook zelf muzikaal talent. Op zijn vijftiende werd hij gefilmd terwijl hij op een terrasje op de Grote Markt van Poperinge een prachtige versie zong van Impossible van James Arthur. Het filmpje ging viraal. “Dat had me wel wat overvallen, zowel positief als negatief. Dankzij die video kon ik veel contacten leggen in de muziekwereld. Anderzijds kreeg ik ook veel negatieve reacties op het feit dat ik verbrand ben, dat was minder leuk. Ik trad al op in bijna elk café in Poperinge. Sinds anderhalf jaar treed ik soms op samen met N2 Music van Nicolas en Natalie, een koppel uit Zwevegem.”

“In 2018 hoop ik eindelijk mijn eerste soloalbum uit te brengen. Ik heb al heel wat nummers waar ik best wel tevreden mee ben en krijg hulp van enkele goeie muzikanten. Het wordt akoestisch en solo, meer emotionele muziek rond wat ik allemaal meegemaakt heb, zowel positieve als negatieve verhalen, niet alleen over mijn brandwonden.” Dat hij Krak zou worden, zag hij niet aankomen. “Zeker als je de andere genomineerden bekijkt. Het is wel een mooie prijs om te winnen als Poperingenaar. Maten uit Kortrijk zeggen soms dat het een boerengat is. Maar de samenhorigheid en het familiale vind ik wel tof aan Poperinge. Ik zit vijf dagen op zeven in Kortrijk voor mijn studies, maar daar mis ik Poperinge echt.”

“Soms zie ik die brandwonden als een positieve ervaring”

“Ik word 21, de volgroeide leeftijd op medisch vlak. Mijn linkerarm moet nog geopereerd worden, maar dat wordt een van de laatste operaties voor mijn gezondheid. Dan heb je ook nog plastische chirurgie. Ik heb twee jaar geprobeerd om mijn haar voor te brengen, maar dat is mislukt. Dat is toch nog iets dat ik zou willen proberen. Er is een techniek met splitsing van de haarcellen in Rotterdam, maar dat wordt niet terugbetaald door het ziekenfonds. Er is veel mogelijk met plastische chirurgie. Ik zou er in principe weer normaal kunnen uitzien, of zelfs beter, maar dan ben je weer de helft van je leven in ziekenhuizen. Voor mijn haar heb ik maanden aan een stuk enorm veel pijn gehad. Je leven staat dan even stil. Mijn muziek, vrienden en familie zijn wel een grote steun geweest. Zonder hen was het wellicht niet gelukt.”

Podium

“Eigenlijk zijn er ook veel positieve zaken voortgevloeid uit mijn brandwonden. Ik heb heel veel fijne mensen leren kennen. Misschien zou ik zelfs nooit muziek gespeeld hebben. Het klinkt misschien raar, maar soms zie ik die brandwonden als een positieve ervaring. Life Fest zou wellicht nooit bestaan hebben mocht het niet gebeurd zijn.”

“Ik heb me vroeger ook veel afgevraagd of ik zal aanvaard worden in de maatschappij. Looks zijn nu eenmaal belangrijk. Met op het podium te staan heb ik het tegendeel bewezen. Ik had nooit gedacht dat ik op een podium zou aanvaard worden. Vroeger werd ik enorm veel nagestaard, zowel door volwassenen als door kinderen. Ik begrijp dat wel. Toen ik voor de eerste keer een foto van mezelf op sociale media zette, was dat best wel een moeilijke beslissing voor mij. Ik heb mijn brandwonden aanvaard. In dat proces en met mijn muziek heb ik de weg gezocht naar geluk. Dat is misschien ook de boodschap die ik meegeven met mijn muziek. Dat je moet gaan voor dat ene doel: gelukkig zijn.”

Bio Michiel Buseyne

Privé

Geboren in Poperinge op 1 februari 1997. Zoon van Patrick, moeder Sabine Devos is overleden. Plusmama is Heidi Vercaigne. Broer Niels, stiefbroer Thijs en stiefzus Louise. Hij woont in Haringe met zijn familie.

Loopbaan

Hij volgde kleuter- en lagere school in Sint-Benedictus in Poperinge en Boezinge. Middelbaar houtbewerking in het VTI in Poperinge. Studeert nu het derde jaar eventmanagement in Vives.

Vrije tijd

Muziek: hij treedt solo op als Mitch en af en toe speelt hij samen met N2 Music, een band uit Zwevegem. Organiseert Life Fest, een benefiet voor brandwondenpatiënten.