Door corona herontdekte iedereen het plezier van het wandelen. Wie de Brugse binnenstad doorkruist, passeert achteloos honderden details met een bijzonder verhaal. Gediplomeerd gids Chris Weymeis haalt elke week zijn loep boven en vertelt het verhaal van een bijzonder object. Vandaag: de pilaren van de Waterhalle
Wie door het Arentshof wandelt, kan er niet naast kijken. Twee grote pilaren bakenen het tuinpad tussen de Dijver en Groeninge af. Vele Bruggelingen weten dat die pilaren afkomstig zijn van de Waterhalle die ooit op de Markt stond. Rijst de vraag: Wat weten we over de geschiedenis van die hal en hoe zijn die pilaren in het Arentshof terechtgekomen? De bouw van de overdekte Waterhalle startte in 1284. Tot dan werden de goederen zo goed als zeker in open lucht geladen en gelost aan een kade op de Markt. Daar stond ook een oude hal voor het stapelen van goederen. In 1280 verwoestte een brand niet enkel het Belfort, maar ook mogelijk de oude hal. Er werd dan maar een nieuwe hal gebouwd die in 1294 zou zijn voltooid, maar uit de stadsrekeningen van 1332-1335 blijkt dat werklieden in die jaren nog volop aan het werk waren aan de pylaren en de boghen vanden pylaren van de nieuwe hal. Gebouwd over de Reie, konden in de Waterhalle kleine schepen aanleggen om te laden en te lossen. Tevens konden in de hal de goederen worden opgeslagen. In de jaren die volgden werden aan de hal geregeld aanpassingen gemaakt. De Reie onder de Waterhalle moest van tijd tot tijd worden uitgebaggerd en van afval gezuiverd. Hoewel tot in de 17de en 18de eeuw frequent schepen tot aan de Waterhalle voerden, gebeurde dit steeds minder. Dit was het gevolg van het graven van de Handelskom (1665) en het graven van de Coupure in 1751-1753.
Vochtigheid
In de loop van de 18de eeuw bleek uit controle van timmerlieden en metselaars dat de Waterhalle er slecht aan toe was. De houtconstructie had geleden onder de vochtigheid door de aanwezigheid van de Reie. In 1786 besliste het centraal bestuur om de Waterhalle te slopen en het bruikbare afbraakmateriaal te gebruiken voor de bouw van de nieuwe kazernegebouwen in het gewezen kartuizerklooster in de Langestraat. In 1789 was de afbraak van de Waterhalle voltooid en op 22 juli 1789 werd de eerste steen gelegd voor de bouw van een classicistisch Provinciaal Hof. Dat brandde echter op 20 februari 1878 af. Maar geen nood er werd een nieuw hof gebouwd dat in 1892 deels de deuren opende.
Stadseigendom
Enkel nog café Foy en een kruidenierszaak – delen van het oude Provinciaal Hof – op de hoek van de Markt en de Philipstockstraat stonden nog overeind. Nog voor de Eerste Wereldoorlog werden die gesloopt en kreeg het Provinciaal Hof zijn huidig uitzicht. Het is bij de sloop van café Foy dat de pilaren werden aangetroffen en verwijderd. Omdat het Arentshof ondertussen stadseigendom was geworden, werd in 1913 beslist om de twee zuilen naar dat hof over te brengen. Ze staan er nog altijd. (Chris Weymeis)
