Pieter-Jan Verbrugghe vormt de derde generatie van Fiduciaire Omez

Pieter-Jan Verbrugghe is de derde generatie in Fiduciaire Omez. Een jonge Roeselarenaar die voor veel meer oog heeft voor advies en strategie dan enkel de boekhouding van zijn klanten. Klanten en vrienden bijstaan en helpen, vindt Pieter-Jan minstens even belangrijk.

Dit interview brengt je een beetje uit je comfortzone?

Pieter-Jan Verbrugghe : “Inderdaad. Ik weet niet waaraan ik me moet verwachten. Een boekhouder en onverwachte zaken, dat is nooit een goede match ( lacht ). Ik heb me proberen voor te bereiden maar dat was niet eenvoudig. Ik wist niet welke vragen je zou stellen, hé.”

De eerste is een eenvoudige: je bent de derde generatie van een familiezaak?

“Mijn echtgenote Inne en ik zijn inderdaad de derde generatie van Fiduciaire Omez. Jan Omez, de opa van mijn echtgenote, is in de jaren 50 begonnen met het boekhoudkantoor. Dat was een kleinschalig begin, want er waren enkel Jan en één medewerker. Dochter Katrien en haar man Kurt Lemmens hebben de zaak dan overgenomen en in 2019 zijn mijn echtgenote Inne Lemmens en ik ook in de zaak gestapt. Maar Kurt en Katrien blijven uiteraard ook nog aan boord bij Fiduciaire Omez, ze zijn nog niet met pensioen ( lacht ).”

Hoe lang ben jij al aan de slag bij Fiduciaire Omez?

“Dat zal ongeveer zeven jaar zijn. Na mijn studies zou ik aanvankelijk bij een ander kantoor ervaring opdoen vooraleer in de familiezaak te starten, maar ik ben tevreden dat ik onmiddellijk bij Fiduciaire Omez ben begonnen. Doordat ik snel verantwoordelijkheid kon en mocht nemen, heb ik veel kunnen leren op een relatief korte termijn.”

Je werkt met je echtgenote in de zaak. Kunnen jullie de knop omdraaien buiten de kantooruren?

“Ja, dat lukt wel. Al moet ik eerlijk toegeven dat het op vakantie of als we samen genieten van een etentje toch vaak over de zaak gaat. We maken plannen, bespreken veranderingen of aanpassingen, er valt altijd iets te zeggen over de zaak. En Inne en ik vullen elkaar zeer goed aan.”

Was je als kind al bezig met cijfertjes?

“Heel zeker. Ik had als kind een orderboekje gekregen en wanneer ik van oma zakgeld kreeg, schreef ik daar onmiddellijk in hoeveel ik had gekregen. Ik vroeg dan of oma dat geld wilde bewaren. En als ik na verloop van tijd een redelijke som had opgeteld in mijn orderboek, kocht ik daar dan iets moois mee. Ik herinner me dat ik eens gecasht heb bij oma om een spelcomputer te kopen ( lacht ). Maar om op je oorspronkelijke vraag terug te komen: ik had inderdaad al van zeer vroeg interesse in economie en wiskunde.”

Is een boekhoudkantoor dan niet te veel gefocust op louter cijferwerk? Veel ruimte om over economische zaken na te denken is er toch niet. De cijfers zijn correct of niet?

“Daar ben ik het niet mee eens. Een boekhoudkantoor is zo veel meer dan enkel zorgen dat de cijfers kloppen. Zeker de laatste jaren moet men strategische doelstellingen vooropstellen op langere termijn. Men heeft veel keuzes op fiscaal vlak en het komt er als fiduciaire op aan om je klanten alle keuzes voor te stellen en dan de beste keuze te adviseren.”

Dat vraagt een boekhouder die uitstekend op de hoogte is van de volledige fiscale wetgeving?

“Bepaalde fiscale optimalisaties zijn inderdaad niet altijd even duidelijk en je moet altijd verschillende opties achter de hand houden. Bepaalde maatregelen kunnen soms wel eens snel veranderen.”

Probeer je de balans werk/ontspanning te bewaken?

“Dat probeer ik, maar soms lukt dat niet. In onze piekperiodes zoals met de BTW-kwartaalaangiftes is het alle hens aan dek en is het doorwerken tot het werk gedaan is. Dan zijn onze vijftien medewerkers allemaal druk in de weer.

Ik schreef als kleine jongen mijn zakgeld al op in een orderboekje”

En tijdens de coronaperiode helpen wij onze klanten ook met alle aanvragen voor steunmaatregelen bij de overheid. Dat vraagt ook een grote focus en veel tijd van ons. Ik probeer wel op geregelde tijden padel te spelen, maar ik moet eerlijk toegeven dat het toch al enkele maanden geleden is dat ik op een terrein heb gestaan.”

Waar staat Pieter-Jan binnen twintig jaar?

“Dan ben ik 50 jaar en ik hoop dat alle boekhoudkundige acties tegen dan allemaal gedigitaliseerd zijn en dat we ons nog meer kunnen toeleggen op persoonlijk contact met en gedegen advies aan onze klanten.”

“Boekhouders zullen nooit verdwijnen maar het beroep zal een andere klemtoon hebben gekregen. Ze zullen nog veel meer dan nu het beste fiscale pad helpen kiezen voor hun klanten.”

Ben je nu gelukkig?

“Ik ben zeer gelukkig en het is een periode waarin alles mooi samen valt. Ik ben gelukkig met Inne, we hebben twee leuke kindjes en ook professioneel loopt het goed. We hebben mooie en leuke uitdagingen en kijken uit naar de toekomst.”