Alle coronacurves dalen, maar de druk op de zorg blijft bijzonder hoog. Dat beamen ook onze helden van de zorg, die we tijdens deze coronacrisis al enkele keren bezochten. Thuisverpleegkundige Joyce, spoedverpleegkundige Saghine, huisarts Johan, spoedarts Vera en rusthuisdirecteur Eline luchten hun hart.
Beterschap in coronacurves
De piek aan coronabesmettingen en ziekenhuisopnames in de vierde coronagolf in West-Vlaanderen is nu duidelijk bereikt. Het gemiddeld aantal nieuwe besmettingen is op een week tijd gezakt van 2.691 per dag naar 2.102, een daling met 22 procent. Het reproductiegetal, wat staat voor het aantal mensen dat besmet raakt door elk nieuw geval van corona, is in West-Vlaanderen intussen ver onder 1 gezakt. Nergens in ons land ligt de R-waarde lager dan bij ons.
Ook in de West-Vlaamse ziekenhuizen is de curve gekeerd. Het aantal mensen met corona dat het ziekenhuis de voorbije zeven dagen mocht verlaten, ligt hoger dan het aantal nieuwe opnames. Het aantal nieuwe opnames is in vergelijking met een week geleden met bijna 18 procent gezakt. In totaal nemen coronapatiënten nu 423 ziekenhuisbedden in West-Vlaanderen in, op 30 november – de piek in deze vierde golf – waren dat er nog 489.
Op de diensten intensieve zorgen blijft de druk intussen wel hoog. Het aantal patiënten met corona op IZ zakte dan wel van 105 naar 99, dat is nog altijd 45 procent van de theoretische capaciteit in onze provincie.
Volg de situatie op de voet via KW.be/coronakaart.
Huisarts Johan: “Zwaarder dan vorige golven”
De grootste frustratie van huisarts Johan Soens uit Desselgem? “Die administratieve taken”, zucht hij. Johan werkt momenteel zo’n 60 à 70 uren per week. “Ik besteed zeker de helft van die tijd aan telefoontjes beantwoorden en formulieren opmaken. Mensen weten geen blijf met hun vragen over hoogrisicocontacten, quarantaines, symptomen, testen… De overheid heeft dit proberen op te lossen door digitale informatieplatformen, maar veel mensen vinden hun weg daar niet naartoe. Niet enkel ouderen, er zijn ook gewoon velen die er het bestaan niet van afweten. Het dringt gewoon niet door. De eerste reflex van de brede bevolking is om bij vragen en twijfels gewoon naar hun huisarts te bellen, dat is gewoon zo. Daarbij komt het feit dat de contact tracing volledig faalt. Zo valt uiteindelijk alles op onze nek.”
Op de vraag of het nu zwaarder is dan vorig jaar kan hij heel snel antwoorden: “Ja, dat is het zeker, maar enkel door die administratieve zaken die erbij komen. We zien meer mensen die positief testen op corona, maar ze zijn veel minder ziek. Eigenlijk kunnen we ons amper nog bezighouden met datgene waarvoor we gestudeerd hebben: geneeskunde.” (PS)
Thuisverpleegkundige Joyce: “Ik heb een enorme déjà vu naar maart 2020”
Stressy, zo omschrijft de Meulebeekse thuisverpleegkundige Joyce Compernolle (30) de huidige situatie. “De mensen zijn opnieuw bang van het virus”, zegt ze. “Zeker nu West-Vlaanderen naar voor geschoven wordt als een van dé broeihaarden van covid-19. Ik blijf sowieso de nodige voorzichtigheid aan de dag leggen. Ik draag niet alleen een mondmasker, maar ook handschoenen en een speciale schort. En mijn handen ontsmet ik continu, in die mate zelfs dat ze openliggen.”
Per dag verzorgt Joyce zo’n 30 patiënten. “Net daarom hou ik me ook zo goed mogelijk aan de maatregelen”, zegt ze. “Ik wil zelf niemand besmetten. Eigenlijk heb ik nu een enorme déjà vu. Het is net alsof we opnieuw in maart 2020 beland zijn. Ik denk dat we vanaf nu ons jaar in twee zullen moeten opdelen. Een periode tussen november en maart met een grotere coronadreiging en een lente en zomer waar we wat meer ademruimte zullen hebben. Leuk is dit niet, maar ik ben ervan overtuigd dat we deze barre periode achter ons zullen kunnen laten, op voorwaarde dat iedereen aan hetzelfde zeel trekt. Ik blijf in elk geval gemotiveerd om mijn mensen te verzorgen.” (PVH)
Spoedverpleegkundige Saghine: “Iedereen zit er mentaal een beetje door”
Het is druk, op de spoedafdeling van het Sint-Andriesziekenhuis in Tielt. Maar niet per se door een toestroom aan coronapatiënten, vertelt gewezen West-Vlaams Ambassadeur Saghine Lampaert. “We zien vanalles passeren op de spoed. Dat is het verschil met de vorige golven. Toen bleven veel mensen met andere gezondheidsklachten thuis uit angst om covid-19 op te lopen. Nu doen ze dat niet meer, wat uiteraard wel heel goed is! Maar het zorgt er wel voor dat het hier een echt zottenkot is.”
Op vlak van coronagevallen is Saghine heel voorzichtig positief. “Er komen wel veel besmette mensen binnen, maar vaak kunnen ze gewoon terug naar huis om uit te zieken. We zien minder extreme gevallen. Onze tweede gang voor coronapatiënten is intussen weer gesloten. Ik hoop echt uit de grond van mijn hart dat de piek voorbij is. Iedereen is hier volledig op. Er is ook redelijk veel uitval bij het personeel. Enkelen door een coronabesmetting, maar vooral collega’s die er mentaal gewoon doorzitten. Het slechte weer en de korte dagen hebben natuurlijk ook een impact op de weerbaarheid. We blijven doorgaan hoor, we kunnen niet anders, maar het wordt tijd dat we weer op adem kunnen komen.” (PS)
Rusthuisdirecteur Eline: “Vacatures blijven openstaan”
De woonzorgcentra werden het afgelopen anderhalf jaar zwaar getroffen, maar de sector heeft langzaam maar zeker de rug gerecht. Dat is ook zo in woonzorgcentrum Hof Demeersseman in Ichtegem. “We kiezen voor een kordate aanpak, waarbij we wekelijks zowel de bewoners als het personeel testen”, weet directrice Eline Pollet. “Dat loont. Zo kunnen we heel snel een eventueel geval detecteren. Tot deze week zat er nog een rusthuisbewoner in quarantaine. We merken ook dat er heel wat begrip is voor deze maatregel.”
Eline werkt naar eigen zeggen met een enthousiast team, waarbij er sterk gewerkt wordt aan de familiale sfeer. “Alleen vragen we veel van onze mensen, en dat beseffen we. Momenteel zijn er drie tot vier vacatures die maar niet ingevuld geraken. Ik hoop dat de politiek heel hard gaat inzetten om mensen warm te maken om in de zorg te werken. Tot dan springen we zelf bij. Ik draaide zelf al een nachtshift en een weekend mee (Eline is logopediste van opleiding, red.). Je kan immers niet zomaar de mensen in de steek laten. Het scheelt wel dat ons team mee gelooft dat het wel goedkomt. Ze zijn voldoende gemotiveerd om uit deze crisis te raken.” (BVB)
Spoedarts Vera: “We doen alles van dag tot dag”
“Deze vierde golf is anders”, zegt Vera Van Haevre, spoedarts bij AZ Delta in Rumbeke, Torhout en Menen. “De patiënten zijn er over het algemeen minder erg aan toe, maar ook vooral omdat je een gelatenheid voelt. De angst is weg, de moeheid is enorm en daardoor kwam er een andere mentaliteit. Ik zit dan als arts de uitleg over quarantaine en contactopsporing te doen, maar voel eigenlijk al dat ze zich daar nooit zullen aan houden.”
Bovendien is het de jongste weken aanzienlijk drukker op de spoeddienst, ook los van coronabesmettingen. “De huisartsen werden overbevraagd waardoor velen meteen naar de spoeddienst trokken. In Torhout bijvoorbeeld zien we op 24 uur een derde meer patiënten dan vroeger”, aldus Vera. “Maar de bezetting op de spoeddienst is dezelfde gebleven. Meer nog, de uitval was ook bij ons heel groot. Je bent zo nooit zeker van een vrije dag en kan altijd gebeld worden om in te vallen. Dat maakt het mentaal heel lastig.”
“We lopen nu al twee jaar achter de feiten aan. Anticiperen in deze crisis kan niet. Ik spreek niet meer over optimistisch voor de komende weken of maanden. We doen alles van dag tot dag. Het is een utopie om te denken dat covid snel en voorgoed verdwijnt, het zal een deel van ons leven worden. Daarom: van dag tot dag. Ik kijk naar elk klein gelukje.” (OV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
