Peter Verplancke vindt vrijwillige inzet een heel belangrijke zaak

Peter Verplancke, alom vertegenwoordigd in het Torhoutse sportleven, wordt snel emotioneel en vindt huichelarij het ergste wat er bestaat. Zijn motto? Leven en laten leven. Zijn favoriete huisdier is zijn jack russell Scooby, die net als zijn baasje heel graag… tv kijkt, jawel. Scooby is een hondstrouw beestje. Ziehier tien thema’s in onze reeks ‘De keuze van’.

“Een voorkeur voor de weekenddagen”

“Op zich heb ik niet echt een favoriete dag in de week, want er valt altijd wel iets te doen of mee te maken. Veel van mijn hobby’s situeren zich in het verenigingsleven en dit op verschillende momenten. Maar zoals heel wat andere mensen heb ik toch een voorkeur voor de weekenddagen. Het uitgaansleven bruist dan meer dan anders en er hebben bijna altijd sportwedstrijden plaats. Ik hou in wezen van quasi álle sporten, zowel op televisie als ter plaatse. Maar als gevolg van mijn fysieke beperkingen zit zelf sporten er helaas al lang niet meer in.”

“Muzestrontjes en een teusje op café”

“In mijn prille jeugdjaren was een van mijn favoriete dialectwoorden muzestrontjes, de prachtige West-Vlaamse term voor hagelslag. Dat aten we graag en dikwijls thuis. Nu zou ik kiezen voor een teusje, want dat zeggen velen in onze streek als ze op café een pintje gaan drinken. Dan streef ik ernaar om me te amuseren, me te jeunen dus. Dat is wat ik tijdens een cafébezoek maar al te graag wil doen, in tegenstelling tot sommigen die het nodig vinden om ruzie te maken.”

“Thuis drink ik geen druppel alcohol”

“Mijn lievelingsdrank is… frisdrank. Wie mij kent, zal dat waarschijnlijk niet geloven, omdat ik in gezelschap op café meestal flesjes Jupiler-bier bestel. Maar thuis drink ik geen druppel alcohol. Tijdens de zeven maanden lockdown van de cafés heb ik bijgevolg totaal geen alcohol gedronken. Ik was daardoor zeven kilogram vermagerd en maakte daar nadien grapjes over, met name dat ik zeven liter Jupiler vermagerd was (lacht). Noem mij dus gerust een sociale drinker. De pintjes hou ik voor als ik op café ben en over van alles en nog wat een praatje kan slaan. Thuis in mijn eentje daarentegen is het geen uitzondering dat ik anderhalve liter limonade drink.”

“Tv-kijken is een van mijn grote hobby’s”

“Tv-kijken is een van mijn grote hobby’s. Er zijn nogal wat programma’s waar ik van hou, zeker als er humor aan te pas komt of als het gaat om een verhaal uit het leven gegrepen. Vooral series kunnen me bekoren, zowel familie- als politieseries. Geen sciencefiction en horror. Ook een quiz zoals De Slimste Mens ter Wereld vind ik amusant. Vooral de grappen en grollen van de juryleden zijn top.”

“Mijn hondje Scooby kijkt graag televisie”

“Mijn lievelingsdier is met stip mijn zopas 10 jaar geworden, wit-bruine jack russell Scooby. Voordien had ik een zeldzame, volledig witte jack russell Falco, maar die is aan kanker gestorven toen hij zeven jaar was. Met Falco ging ik naar de hondenschool in Lichtervelde, want jack russells zijn nogal vinnige hondjes die je goed in de hand moet houden. Met Scooby ben ik niet naar een hondenschool geweest, want ik had ervaring genoeg opgedaan om hem zelf op te leiden. Raar misschien, maar Scooby kijkt net als ik heel graag televisie. Zeker als er reportages over voetbal of wielrennen te zien zijn. Ik zet geregeld speciaal voor hem een dierenprogramma op. Mocht het kunnen, dan zou hij in het scherm springen.”

“Ik kan niet tegen leugens en bedrog”

“Als positieve karaktertrek kies ik eerlijkheid. Ik kan niet tegen achterklap, leugens en bedrog. Hypocrisie is het ergste wat er is: voor mij geen huichelarij. Ik heb het hart op de tong, al is niet iedereen daar blij mee. Ik zeg onomwonden de dingen zoals ik ze zie en ik hoef daarvoor geen alcohol gedronken te hebben, wat bij sommigen het geval is. Ik heb er geen problemen mee als mij dat niet in dank afgenomen wordt. Wie er niet tegen kan, moet zich maar omdraaien en me met rust laten. Mijn motto is: leven en laten leven.”

“Geen liefhebber van metal en hardrock”

“Ik kan mij in veel soorten muziek vinden, zolang ze maar passen in de setting. Dance draagt mijn voorkeur weg, maar ik hou ook van Nederlandstalige muziek: de liedjes van onze noorderburen, minder de Vlaamse nummers. Ik ben geen liefhebber van metal en hardrock. Mij zul je dus niet zien op festivals zoals Graspop of Alcatraz. Maar ik zal niet op de vlucht slaan als er op café eens zo’n muziekgenre gedraaid wordt.”

“Ik eet al van jongs af heel graag snoep”

“Ik ben een zware sneukelaar. Ik eet al van jongs af heel graag snoep. In mijn jeugdjaren waren er twee snoepwinkels in de straat waar ik woonde: één links en één rechts van de school die er gevestigd is. Na elke schooldag stapte ik er wel eentje binnen. Toen waren vooral de colasnoepjes erg in trek. Thuis tijdens het televisiekijken ’s avonds bezondig ik me nog geregeld aan de zoete of zure zonde. Ik lust alle snoep, maar de Napoleon-bonbons in verschillende kleuren genieten mijn voorkeur. Als ik ga winkelen, koop ik meestal twee tot drie grote dozen snoep. De inhoud maakt weinig uit. Het zijn doorgaans gemixte dozen.”

“Drie voetbalclubs zijn me dierbaar”

“Drie voetbalclubs zijn me dierbaar. Kiezen is onmogelijk. Ik ben supporter van Club Brugge, maar als gevolg van mijn vrijwilligerswerk als bestuurslid en persverantwoordelijke van KM Torhout en als bestuurslid en afgevaardigde van VK Eendracht kan ik zelden naar Blauw-Zwart gaan kijken. Ik ben verplicht om het op een lager niveau te houden, maar dat is niet minder leuk. Bij KM behartig ik de sociale media, de website en de businessclub. Ik ben op bijna elke training van de eerste ploeg aanwezig en steek dan een handje toe bij de materiaalverantwoordelijken. VK Eendracht is de liefhebbersclub die vanaf het prille begin in 1979 in café Breskens in de Rijselstraat zijn thuishaven vond, de herberg die toen door mijn ouders uitgebaat werd. Ik heb ook zelf gevoetbald en organiseer nu jaarlijks de Memorial Georges Verplancke op de wijk ‘t Rozeveld, genoemd naar mijn overleden vader. Vrijwillige inzet vind ik een heel belangrijke zaak. Al zowat mijn hele leven ben ik gratis voor het plaatselijke sportleven in de weer.”

“Ik ben van het emotionele type”

“Ik ben van het emotionele type. Ik krijg snel tranen in de ogen als ik anderen door miserie zie huilen. Bijvoorbeeld tijdens een rouwdienst, maar ook op tv, als ik de ellende van oorlogsvluchtelingen zie. In de sport ben ik enorm emotioneel. Zo huilde ik van geluk toen we in vervlogen tijden met de Torhoutse topvolleybalclub kampioen werden of de bekerfinale wonnen. Dat herhaalde zich bij KM Torhout, waar ik tranen in de ogen kreeg toen we enkele seizoenen geleden de laatste wedstrijd tegen Zelzate wonnen en zo nipt in derde afdeling bleven.”