De naam Peter Herman klinkt welbekend in West-Vlaamse voetbalkringen. Als speler en als trainer oogstte hij succes bij verschillende ploegen. Op rijpere leeftijd is Peter nog steeds bezeten door het spelletje. Het verhaal van een 52-jarig voetbaldier!
De naam Peter Herman klinkt welbekend in West-Vlaamse voetbalkringen. Als speler en als trainer oogstte hij succes bij verschillende ploegen. Op rijpere leeftijd is Peter nog steeds bezeten door het spelletje. Het verhaal van een 52-jarig voetbaldier! Peter Herman werd geboren op 15 september 1970 in Oostende. Hij volgde drie jaar hogere studies, regent lichamelijke opvoeding, in Brugge. In de zomer van 1992 studeerde hij af.
Als een van de allerlaatsten moest hij, vanaf december 1992, nog zijn legerdienst doen: opleiding in Brugge en dan bij de marine in Oostende. Na het leger kon hij meteen twee jaar aan de slag als opvoeder aan Middenschool Centrum Oostende. Dan volgde 20 jaar in KTA Gistel, waar hij de sportrichting oprichtte, voetbal en wielrennen.
Sinds zes jaar zit Peter bijna volledig in het EDU-Foot project van GO! Pegasus-Athena, nu Olympus, waarbij hij nog enkele uren lichamelijke opvoeding geeft aan hogere klassen en instaat voor de volledige begeleiding van de KVO-jeugdspelers, training op De Schorre inbegrepen.
Voetbal bij Gold Star
Uit zijn eerste relatie heeft Peter een 27-jarige dochter, Gail, regente lichamelijke opvoeding en master pedagogie, binnen de scholengroep STROOM. Peter heeft nu sinds tien jaar een nieuwe relatie met Gwen Vandenbossche, ex-volleybalspeelster eerste klasse. Peter woont dicht bij de school en De Schorre, waar hij fungeert als TVSO van de jeugdwerking van KV Oostende.
Op vijfjarige leeftijd begon Peter Herman met basketbal. “Dat was niets voor mij. Ik was te klein en wilde voetballen”, vertelt Peter. “Raversijde is dichter bij Middelkerke en zo werd ik lid van Gold Star. Mijn ouders zeiden dat ik daar meer speelkansen zou krijgen dan bij KVO. Ik startte bij de preminiemen onder leiding van Roger Tournoy.”
Spelen onder valse naam
“Ik was te jong om officiële wedstrijden te spelen en trad aan onder een valse naam, op een veel te groot veld, als linksvoetige, links op de flank. Als eerstejaars hadden we het moeilijk. Als tweedejaars speelden we mee voor de titel. Als kadet speelden we kampioen en als scholier mochten Davy Deblauwe, Olivier Ollie Gallin en ik al eens meetrainen met de eerste ploeg.”
“Wij speelden op zondagmorgen en dan werd de selectie gemaakt voor de bankzitters voor de eerste ploeg. Als linksvoetige, snelle flankspeler met veel inzet, kreeg ik regelmatig de voorkeur. In het seizoen 1987-1988 maakte ik mijn debuut thuis tegen Diksmuide. Dat was in eerste provinciale. Ik deed veel ervaring op door in dienst te spelen van de ploeg.”
“Het jaar erop werd Philippe Schepens onze nieuwe trainer, de beste trainer uit mijn hele carrière. Hij schoolde me tactisch en technisch bij, maakte een echte flankspeler van mij, met een vaste stek in de A-kern. Philippe kon wedstrijden doen kantelen. Als trainer was hij top, maar op dat moment miste hij menselijkheid in zijn communicatie en dat heeft zich tegen hem gekeerd. Ik heb nu nog dikwijls contact met hem, een crème van een vent!”
Superploeg
“Nadien volgde een moeilijke periode. We hebben enkele seizoenen tegen degradatie gevochten. Via James Storme en Norbert Deviaene testte ik ooit, op 16-jarige leeftijd, eens bij KVO, maar dat was toen te hoog gegrepen. Ik was ook jeugdtrainer van de scholieren, als stage voor mijn diploma van turnleraar, en heb talenten als Glenn Decaestecker en Koen Stiers mogen begeleiden. Ik kon Glenn uitspelen als keeper en als goalgetter!”
Na zes jaar GS Middelkerke kwamen zes jaar FC Roeselare. “In derde klasse was het hard werken, maar samen met Alain Vandenberghe en Rik David amuseerde ik me daar enorm. We gingen samen uit en kwamen samen thuis. Na zes toffe jaren FC Roeselare volgden twee jaar SK Eernegem in vierde klasse. Met Kurt Bataille, Frank Janssens, Kris Sabbe, Koen Stiers, Sven Clement en Frank Goes – de beste speler waar ik ooit mee speelde – hadden we een superploeg. Na de match kwam heel Eernegem op straat aan lokaal Capri om met ons de derde time te spelen en leute te maken.”
Speler-trainer
“Ook bij SV Veurne heb ik me, als verdediger of centrale verdediger, goed geamuseerd. Ik was er in totaal negen jaar actief en werd er ook speler-trainer en trainer. Ik had een toffe spelersgroep. Memorabel is dat we ooit de titel in tweede provinciale verloren tegen Knokke, eindronde speelden tegen Kortemark en dat we de eer hadden, in 2000, om het Will Tura Sportpark te mogen inhuldigen met een match tegen Anderlecht! Supertof met John Vanmullem als T2!
Na Veurne kon ik naar VV Oostduinkerke en SK Spermalie als trainer, maar het is Gold Star geworden. Achteraf gezien was het een foute keuze. Ik had een fameuze spelerskern, maar ik moest elke week gaan zagen bij het bestuur; voor een betere organisatie, voor de centen… Het derde jaar nam ik dan maar ontslag. Samenwerking met dat bestuur was niet meer mogelijk. Samen met Rudy trok ik voor één jaar naar Ichtegem in derde, de club van ex-ploegmakker Rudy T’Jonck, en één jaar naar Pittem in tweede provinciale. Het waren twee leuke jaren, maar we hebben er daarna een streep onder getrokken. Als trainer word je beoordeeld op de punten, niet op het werk dat je levert.”
Geprofessionaliseerde scouting
Peter Herman werkt nu al negen jaar als coördinator bij de jeugd van KV Oostende. “Ik startte met Guy Ghysel als voorzitter, heb afgehaakt toen Sam Littaer kwam, maar nu onder Rik Coucke ben ik, samen met Nils Vanneste, TVO en jeugdcoördinator onder- en middenbouw. Het loopt parallel met mijn job in het EU-Foot-project, waarbij ik de leerlingen educatief en sportief begeleid.”
“Ik geef 22 uur les of training en elke avond ben ik beschikbaar in mijn kantoor op KV Oostende. We hebben meer dan 600 jeugdspelers, elite en provinciaal. De scouting is geprofessionaliseerd. Er staat een degelijke structuur, met polyvalente (school, techniek, tactiek, medisch) begeleiding, op poten. We stellen vast dat de jeugd van AA Gent, Club en Cercle Brugge graag naar KVO wil komen om door te groeien. Doel is doorstroming naar het eerste elftal. De beloften met Kurt Bataille en U18 met Michiel Jonckheere doen het goed, maar selectie voor de A-kern hangt af van de hoofdtrainer en managers. De KVO-jeugd krijgt kansen en ik geloof in een positieve toekomst voor KVO!”
Nieuwe knie
Veel tijd om zelf te sporten heeft Peter Herman niet meer. “Ik fiets graag en ik speel nog padel met vrienden, voor de gezelligheid. In heel mijn carrière ben ik één keer acht maanden out geweest met een kapotte rechterknie. Het was in 2005. Ik heb er gebruik van gemaakt om mijn trainersdiploma te behalen. Sedert vorige maand heb ik weer een nieuwe knie. De oude was versleten en ik had O-benen. De revalidatie verloopt schitterend. Ik mag al weer fietsen en voel me kiplekker.”
(FR)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
