96 jaar is Paula Vansteelant en elke dinsdagmorgen staat ze paraat in dienstencentrum Vijverhof in Tielt voor de repetitie van het koor De Notenkrakers. “Veel doen houdt me jong”, zegt ze enthousiast.
Paula Vansteelant werd afgelopen maand 96 jaar. Zingen doet de kranige dame al haar leven lang. “Ik was eigenlijk schooljuffrouw in Oostkamp, maar in mijn tijd moest je stoppen met werken in het onderwijs toen je trouwde”, vertelt ze. “Ik kreeg tien kinderen maar zingen ben ik blijven doen.”
Verschillende koren
In de jaren 70 werd Paula lid van het kerkkoor van Sint-Paulus, bij het ontstaan van die kerk. “Ik herinner me nog dat iemand van de familie Verhelst ons moest leren zingen en toon leren houden“, weet Paula. “Met dat koor zongen we enkel in de kerk. Ik wou toen ook bij het zangkoor in De Gilde gaan, maar na mijn eerste repetitie werd het koor al opgedoekt”, lacht ze. Later zou Paula nog bij een ander koor op Sint-Paulus zingen, dat ook optredens met sketches verzorgde.
“Ik was ook bij het koor in Beukenhove. Ik herinner me vooral dat er in het begin héél veel mannen waren”, glimlacht Paula. “Eerst ging ik met de fiets naar het koor, maar later kwam Diana, een van de andere koorleden, me ophalen.”
Zingen en onder de mensen komen, dat houdt me jong
En nu, op haar 96ste, zingt Paula nog steeds bij dat koor, dat intussen omgedoopt werd tot De Notenkrakers. Het koor repeteert wekelijks in het Vijverhof en treedt ook regelmatig op. “Ik weet écht niet meer hoe lang ik al bij het koor zing, maar op een foto van 22 jaar geleden stond ik er al bij“, vertelt Paula, die meteen ook de oudste van de groep is.
Paula is altijd een bezige bij geweest, ondanks de tien kinderen die ze opvoedde. “Bloemschikken was lang een hele grote hobby van mij. Elke zaterdag ging ik bloemen halen in Pittem om bloemstukken te maken voor de kerk. Dat was een gulle dame, daar in Pittem. Ik kreeg ooit zoveel bloemen, dat ik er nog kon gaan uitdelen in het rusthuis. Ook voor feestjes maakte ik bloemstukken.”
Kleurboeken voor volwassenen
Paula hield zich ook bezig met handwerk. Naaien, borduren, breien… “Breien doe ik nog steeds. Ze hebben me bollen wol gegeven voor een lappendeken. Ik hou nu het meest van kleuren. Ik heb echt hele mooie kleurboeken voor volwassenen. Zien gaat nog heel goed, maar ik heb wel een leesbrilletje nodig.”
Daarnaast zingt Paula nog altijd heel graag. “Het maakt niet uit wat we zingen, maar ik hou toch wel van klassieke liedjes”, geeft ze mee. “Het repertoire van De Notenkrakers heeft Paula intussen goed onder de knie. “Er komen natuurlijk nieuwe liedjes bij, maar door mee te zingen met de anderen, leer ik die ook snel aan.”
Grote stamboom
Haar zoon Jozef en zijn vrouw zorgen ervoor dat Paula elke week vanuit wzc Deken Darras op de repetitie geraakt. “Als zij niet kunnen rijden, regelen ze ander vervoer. Zo hoef ik geen repetitie over te slaan”, vertelt Paula trots.
De familie van Paula groeide intussen aan tot 100 met kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. “Op mijn kamer in het rusthuis hangt een volledige stamboom, die mijn zoon netjes bijhoudt met foto’s en namen. Jammer genoeg is er van de tien kinderen niemand gaan zingen, maar bij de achterkleinkinderen is er wel eentje dat harp speelt.”
Niet enkel tijdens de repetities van De Notenkrakers is Paula er graag bij, ook de optredens slaat ze niet over. “Dat zingen en onder de mensen komen, dat is wat me jong houdt”, sluit Paula af.
(LDW)
