Na twaalf lange jaren kan de Europastad nog eens genieten van een Tieltse Revue. ‘t Ringland lokt volle zalen en ook Paul Bekaert, de man die de eerste vier edities schreef, is positief. “De revue mag een hogere frequentie krijgen. Om de twee à drie jaar is er toch stof genoeg?”
Het hele land leerde Paul Bekaert een goed jaar geleden kennen als de advocaat van de Catalaanse president Carles Puigdemont, maar in zijn eigen Tielt staat de man ook bekend als een uitstekend auteur van toneelstukken. Hij was het die in 1985 de eerste Tieltse Revue boven de doopvont hield. Iets waar hij 33 jaar later nog altijd erg trots op is. “Ergens ben ik de geestelijke vader van het gegeven“, glundert hij. “In 1980 was ik voorzitter van de raad van bestuur van het toen pas opgerichte cultuurcentrum Gildhof en van daaruit wilden we meer cultuur naar Tielt halen. Een van mijn jongensdromen was om, net zoals mijn vader Antoon die het 25 jaar lang in Kortrijk had gedaan, een eigen revue te schrijven.”
Aanvankelijk geen acteurs
Vijf jaar later ging Allez hup, ‘t is van de boane in première. “Op 4 mei 1985”, graaft Paul in zijn geheugen. “Ik zal die dag nooit vergeten. Ik wilde aanvankelijk een verhaal over het Gildhof maken, aangezien het cultuurcentrum toen net vijf kaarsjes mocht uitblazen én het gebouw zijn tachtigste verjaardag mocht vieren, maar die plannen gingen niet door. Ik koos toen maar voor een fictief verhaal over de sloop van de Halletoren en het feit dat er een weg tussen Roeselare en Deinze over onze Markt zou getrokken worden. Er was slechts één probleem: ik vond aanvankelijk geen acteurs”, glimlacht Paul. “Toen waren de mensen nog écht bang voor het gezag, blijkbaar. Gelukkig kon ik voldoende mensen overtuigen om de sprong te wagen.”
Die allereerste voorstelling beleefde Paul met een zekere spanning in de benen. “Ik had mezelf voor de leeuwen gegooid, hé. Maar regisseur Herman Verschelden had er een prachtig stuk van gemaakt. Ik ben trouwens nooit naar repetities gaan kijken. Zo was elke nieuwe revue ook voor mij een zekere verrassing.”
“Ik begrijp dat de stad geen steun verleent voor dit project. Steun kan en mag, maar daar kunnen nu eenmaal voorwaarden aan vast hangen”
De drie voorstellingen in 1985 raakten helemaal uitverkocht en deden Paul naar meer uitkijken. Ook in 1987 – ‘t Is ‘t et spel ip de Laekemarkt –, 1989 – Moen der nog kesseien zin? – en 1993 – Den duvel is goan vliegn! – tekende de advocaat voor het scenario. “De eerste en de vierde waren de beste, vind ik persoonlijk. Maar ik genoot telkens van het schrijfproces. Wat in je hoofd zit eerst op papier tot leven laten komen en daarna ook op de planken zien: ronduit fantastisch.”
Hoe tevreden Paul Bekaert ook is dat Tielt met ‘t Ringland opnieuw een revue heeft, zijn er toch enkele punten voor verbetering. “Ik betreur het dat deze Tieltse Revue pal voor de gemeenteraadsverkiezingen te zien is. Dat hoeft voor mij écht niet. Op dat vlak begrijp ik dat de stad geen steun verleent voor dit project. Steun kan en mag, maar daar kunnen nu eenmaal voorwaarden aan vast hangen. Het mee bepalen van de periode kan daar een van zijn. Nu hangt er ook een zekere verkiezingsschaduw over het verhaal, terwijl het perfect op zich kan staan. De revue mag ook een hogere frequentie krijgen. Om de twee à drie jaar is er stof genoeg om in een stuk te gieten.”
“Het grote verschil? Mijn revues gingen óver politiek, nu zijn de politici de personages”
“Maar ik heb wel genoten van ‘t Ringland. Het verhaal zit goed in elkaar, al is er één groot verschil met mijn revues. Ik liet mijn personages óver de politiek praten, nu zijn het de politici zélf die het stuk brengen. Dat kan wel voor wrevel zorgen. Ik sloeg en zalfde ook in mijn verhalen, nu is er van wonden helen niet veel sprake. Het romantische kantje van de revue ontbreekt wat…”
Leegstaande fabriekshal
Over de toekomst van de Tieltse Revue is Paul Bekaert optimistisch. “Regisseur Stefaan De Cloet heeft schitterend werk geleverd en de inhoud is scherp. De zang en muziek zijn uitstekend. De acteurs spelen op hoog niveau. Mijn eigen zoon, schepen Simon Bekaert, wordt ook uitvoerig besproken, maar daar kan ik perfect mee leven. Trouwens: een schepen die veel doet, komt nu eenmaal veel in beeld.”
De volgende revue ziet Paul graag in het volledig gerenoveerde Gildhof plaatsvinden. “Dat wordt een schitterende zaal en een productie als ‘t Ringland zou er zeker niet misstaan hebben. Nu moest een leegstaande fabriekshal omgebouwd worden en dat doe je niet zomaar. In de toekomst mogen ze me zeker bellen om aan een nieuwe Tieltse Revue mee te werken, maar liefst niet in verkiezingstijden”, knipoogt Paul.
‘t Ringland wordt nog op vrijdag 12 en zaterdag 13 oktober gespeeld, maar beide voorstellingen zijn uitverkocht.
