Patrick Florissoone (62) zit op maandag 25 maart voor de laatste keer in de gemeenteraad van Mesen als algemeen directeur. Na goed 350 zittingen, waarvan de meeste naast burgemeester Sandy Evrard, gaat hij met pensioen. “Sandy en ik kennen elkaar door en door, en weten zonder woorden van elkaar hoe we denken en reageren in een bepaalde situatie.”
Zonder universitaire studies en nog tijdens zijn legerdienst werd Patrick ambtenaar bij de stad Ieper. In maart 1987 kwam hij aan in Mesen.
“Ik heb nooit mijn voorganger gezien. Alleen de veldwachter was er. Ik werd onder meer verantwoordelijk voor de toen nog bestaande werkloosheidscontrole. De werklozen kwamen op hun kaart bij mij een stempel halen en op een uithangbiljet kijken wanneer ze nog eens moesten langskomen. Ook plannen voor jeugd, cultuur en milieu werden door mij opgemaakt. Nu zijn er daarvoor personeelsleden. Mesen telt er acht, van wie alleen Suzy Vanhoutte langer dan drie jaar in dienst is.”
Patrick herinnert zich ook nog de tijd dat het stadhuis dagelijks open was. “Er was toen ook geen informatica en alle werk diende te gebeuren met een typemachine, Tipp-Ex bij de hand om tikfouten te corrigeren. Pas begin jaren 90 kwam de eerste computer op mijn bureau, na schriftelijke toelating van de overheid.”
Gezellig samenzijn
Patrick zat vele jaren mee aan de tafel waar de beslissingen vielen. “Het hoorde bij mijn job om niks door te vertellen. Eén gezegde heb ik altijd onthouden: ‘De secretaris houdt zijn pen en zijn mond.’ Het nieuws was en is nog altijd weggelegd voor de kranten. Ik heb hier nog vier journalisten geweten die de raadszitting bijwoonden. Nu is er dat nog één. Soms heb ik medelijden met de journalisten, die vaak met weinig nieuws moeten vertrekken uit de gemeenteraad. Bij ons duurt de gemeenteraad hooguit een kwartier tot een halfuur, daar waar andere steden wel eens tot middernacht doorgaan.”
“Mesen heeft, vooral de laatste jaren, een familiaire zitting. Het gaat er allemaal zeer gemoedelijk aan toe. Nu we overgeschakeld zijn op audioverslaggeving, krijg ik van Sandy uitdrukkelijk de vraag of de opname gestopt is, en dan volgt wat ik zou omschrijven als een gezellig samenzijn.”
Het hoogtepunt in zijn loopbaan is zeker de verwezenlijking van het Ierse Vredespark.
“Wisten wij veel dat we 25 jaar later Unesco-werelderfgoed zouden zijn. De ontmoeting met de Britse koningin, de Ierse presidente, de Britse prins William, de Belgische prinses Astrid, de Britse en Ierse premier: het waren één voor één uitzonderlijke momenten.” Samen met burgemeester Evrard bezocht Patrick in 2000 Featherstone, de zustergemeente van Mesen in Nieuw-Zeeland.
Beperkte middelen
Naast hoogtepunten waren er ook dieptepunten, en die hangen vast aan personeelsleden. “Een personeelslid met wie ik dertig jaar lang heb samengewerkt kwam te overlijden in de coronaperiode. Ik kende ook problemen met ex-personeelsleden en die nam ik mee naar huis. Het is verder spijtig dat we nog geen aanstelling van een algemeen directeur hebben. Ik heb alvast een memorandum geschreven van vijftig pagina’s. Met de beperkte middelen die we soms hebben moet goede dienstverlening aan de burgers een blijvend gegeven worden.”
Patrick heeft samengewerkt met tien gewestelijke ontvangers en acht maatschappelijk werkers in het OCMW. Hij kende drie burgemeesters. “Julien Duflo kan ik niet beoordelen wegens een te korte ervaring. Jean Liefooghe was een zachtaardige vaderfiguur, hij kon door de zware financiële last van de bouw van de polyvalente zaal weinig of geen nieuwe zaken realiseren. Sandy is recht door zee en zeer inventief in het zoeken naar steun van diverse overheden voor plannen en realisaties.”
Nu Patrick met pensioen gaat, volgt eerst een periode van rust. “En daarna gaan we reizen. Ik ben benieuwd of ik nog met mijn fototoestel zal kunnen werken.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
