Een 33-jarige Oostendse Afghaan verblijft momenteel ondergedoken nabij de luchthaven van Kaboel, in de hoop zo snel mogelijk een vliegtuig te pakken te krijgen om naar België terug te keren. “De taliban is op zoek naar hem en hij vreest voor zijn leven.”
H.F. kwam vijf jaar geleden naar ons land op zoek naar een beter leven. Hij paste zich aan aan onze maatschappij, leerde de taal en ging werken voor cortenstaalbedrijf Corcoo in Wingene, waar hij de enige werknemer is van de eenmanszaak van zaakvoerder Peter Coopman. In een vorig leven in Afghanistan werkte de man als journalist en later voor Oxfam. Hij komt uit een goed opgeleide familie: er is een dokter, een advocaat en een gynaecoloog in de familie. Zijn kersverse vrouw is tandarts. “H. kwam hier via de klassieke weg van de vluchtelingen, via Turkije”, vertelt Peter. “Hij ontvluchtte zijn geboorteland omdat hij een beter leven wou na jaren in oorlog geleefd te hebben. Zo kwam hij eerst terecht in Luik en later ging het via het asielcentrum naar Oostende. Hij stond erop Nederlandse les te volgen, want hij wou hier een nieuw leven opbouwen. Hij volgde een cursus als lasser bij de VDAB en kwam via een IBO-opleiding bij mij terecht. Ondertussen kreeg hij een vast contract. Hij is ook mijn enige werknemer.”
Eind juni, begin juli vroeg H. verlof aan zijn baas om naar Afghanistan te trekken. Hij zou er trouwen en zou er zijn vrouw oppikken. Twee weken geleden vertrok hij nietsvermoedend naar zijn geboorteland. “Hij zou er trouwen en van de gelegenheid gebruik maken om zijn familie te bezoeken”, vervolgt Coopman. “De Verenigde Staten hadden ondertussen hun troepen grotendeels teruggetrokken uit het land. Ze zijn gepakt op snelheid, want niemand had verwacht dat de Taliban zo snel de macht zou teruggrijpen en dat dat zo gemakkelijk zou gaan. Ook H. had dat helemaal niet verwacht. Toen de Taliban de macht greep is hij gevlucht, samen met zijn vrouw. Hij leeft momenteel ondergedoken en wordt nu gezocht door de taliban. Ze kwamen al naar hem vragen bij zijn ouders. Ze weten dat er een Belgische Afghaan getrouwd is. In Afghanistan wordt hij door de taliban gezien als verrader, omdat hij het land verlaten heeft en Belg geworden is.”
H. leeft samen met zijn vrouw ondergedoken in de buurt van de luchthaven van Kaboel. “Ze leven allebei in doodsangsten. Elke dag hebben we even contact, maar dat is beperkt. Hij vreest voor zijn leven en weet niet wat er staat te gebeuren als ze hem vinden. Er zijn pistes om het land te ontvluchten over land, maar de gemakkelijkste weg is uiteraard met het vliegtuig. Het vluchten over land zorgt voor bijkomende gevaren door de vele controles. Ik heb ondertussen contact gehad met het ministerie van Binnenlandse Zaken. Hij wacht nu op een telefoontje van de ambassade in Islamabad in Pakistan. Ik heb hem geadviseerd om daar niet op te wachten en eventueel een Frans of een Nederlands vliegtuig op te springen. Als hij hier maar geraakt. De grootste uitdaging zal zijn om ongeschonden de luchthaven te bereiken. Hij verplaatst zich nu elke twee dagen voor de zekerheid. Wat hij zelf van de plotse overname door de taliban vindt? Volgens hem proberen de taliban de wereld nu te overtuigen van hun goedheid. In het verleden bewezen ze al het tegendeel. Vrouwen zullen volgens hem niet meer rechten krijgen”, aldus Coopman.
Peter is erg close met H. en hoopt hem levend terug te zijn. “Elke dag zijn we samen op pad en hij vertelt me heel veel”, zegt Peter. “Door zijn vorig leven als journalist heeft hij sowieso een andere kijk op het Afghaanse systeem. Hij vertelde dat er feest was toen de taliban verdreven werd. Wat er nu gebeurd is, maakt hem bang. Niet alleen voor zichzelf, maar voor zijn familie en de andere Afghanen. Hij vreest enorm voor de toekomst van het land.”