Het noodlot baande zich een weg tot in de mandjes van Katimoe VZW, de organisatie die zich ontfermt over zwerfkatten. Het parvovirus duwde reeds 13 kittens een gruwelijke dood in. Anne Marie Messelis (60) strijdt tegen een onzichtbare vijand, maar laat de moed niet zakken. “Als we de eerste symptomen zien is het vaak al te laat. Maar opgeven? Dat nooit!”
Parvo, de wetenschappelijke naam voor de kattenziekte, omschrijven? Anne Marie slikt wanneer ze de symptomen citeert. “Darmklachten, diarree, voortdurend braken en vooral erg besmettelijk en bijna altijd fataal”, zucht ze. “Het grote probleem is dat je de symptomen maar ziet wanneer het te laat is en er is weinig dat dan nog kan worden gedaan. Hier worden vooral kittens met parvo geconfronteerd omdat al onze andere katten reeds een dubbel vaccin hebben gekregen. Wanneer de kleinsten onder hen beginnen te braken is het vaak het eerste teken van een pijnlijke dood die erop zal volgen.” Anne Marie, die met haar VZW jaarlijks honderden katten opvangt en hen een knusse mand probeert te bezorgen, kreeg dit jaar te maken met een extra agressieve vorm van parvo. “Hoe de ziekte deze keer binnen is geraakt weten we niet en dat gaan we ook nooit weten vrees ik”, gaat ze verder. “Alleen hebben we op dit moment heel wat kittens en die waren een gegeerde prooi voor de gruwelijke ziekte. We konden ze helaas niet snel genoeg laten vaccineren en één per één moesten we ze afgeven. In totaal verloren we zo 13 kittens, ronduit dramatisch en telkens vloeiden er heel wat tranen. We hebben enkele drastische veranderingen moeten doorvoeren en maken onder andere gebruik van een quarantainekamer. Wie er de katten bijvoorbeeld eten gaat geven, moet zich nadien eerst douchen. Ook alle krabpalen zijn vervangen door afwasbare exemplaren en van zodra het virus in kracht afneemt gaan we alle kamers behandelen met een desinfecterende rook.”
alarmerende situatie
Met het virus kwam ook een andere, even alarmerende situatie mee naar binnen geslopen. “Onze organisatie vangt zwerfkatten op die we in een erg grote regio kunnen vinden”, sluit Anne Marie af. “Toch kunnen we jaarlijks maar rekenen op 1 subsidie van 3000€. Alle andere kosten moeten we dus zelf dragen en vooral de factuur van de dierenarts is er eentje die erg snel oploopt. Helpende handen zijn steeds welkom maar ook mensen die ons op een andere manier willen steunen, ontvangen we met open armen. Meer info via www.katimoe.be” (CL)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
