Een tot de nok gevulde CC De Schakel was laaiend enthousiast over de première van OUT THERE – A journey to the Barkley Marathons, een documentaire van Fabien Duflos over Waregemnaar Karel Sabbe. De 30-jarige tandarts verbaasde eind maart de ultraloopwereld door het langst overeind te blijven op de mythische Barkley Marathons, de zwaarste loopwedstrijd ter wereld. “Deze documentaire gaat niet alleen over de Barkley, maar over het lange proces richting de wedstrijd. Het is een diepmenselijk verhaal zonder uitvergrotingen”, aldus Karel Sabbe. Fabien kwam speciaal vanuit Parijs naar Waregem voor de première.
Even terug naar 31 maart. Tijdens een kille zondagnacht in het afgelegen Frozen Head State Park in het Amerikaanse Tennessee slaat Karel Sabbe de ultraloopwereld met verstomming. Na 40 uur overleven op ruig terrein in onvoorspelbare omstandigheden is de Waregemnaar the last man standing tijdens de zwaarste, meest bizarre ultraloopwedstrijd ter wereld. De 16de finisher sinds het ontstaan van The Barkley Marathons in 1986 worden, lukt niet, maar als debutant als laatste in de race blijven, is een unicum. Wie is die onbekende loper uit het kleine België? Karel Sabbe, die sinds kort in Anzegem woont, staat wereldwijd in de belangstelling. Hij was nochtans niet aan zijn proefstuk toe: in 2016 voltooide hij de Marathon des Sables als voorbereiding op zijn wereldrecordpoging op de Pacific Crest Trail. Op die Amerikaanse trail van 4.270 km van de Mexicaanse tot de Canadese grens, verpulverde hij het record met 22 uur. In 2018 deed hij hetzelfde op de 3.500 km lange Appalachian Trail, van Georgia tot Maine in het oosten van de VS.
Hoe is het idee voor de documentaire gegroeid?
Fabien Duflos: “Eigenlijk zou ik de Barkley dit jaar voor de derde keer lopen, maar door een blessure moest ik afhaken. Karel stond op de wachtlijst en kreeg wellicht mijn startnummer. Om een vriend van me bij te staan, was ik wel op de Barkley aanwezig. In het kamp geraakte ik aan de praat met Joren Biebuyck, Karels schoonbroer, die hem bijstond. Toen die ‘onbekende Belg’ als laatste overbleef en ik hoorde welke wereldrecords hij bezat, was ik met verstomming geslagen. Hoe was het mogelijk dat hij niet bekend was bij het grote publiek? Daar moest iets mee gebeuren.”
Karel Sabbe: “Maar het duurde toch een maand voor ik overtuigd was om er een documentaire over te laten maken. Het is een behoorlijke investering. Na de Barkley nam ik de tijd om te bekomen en alles even op een rijtje te zetten, alvorens Fabien te contacteren met de vraag of hij voldoende beeldmateriaal van me had.”
Fabien: “Waarop ik met het idee kwam om er iets groters van te maken: van het prille begin van zijn carrière tot aan de Barkley. Hoe komt iemand er toe om zo’n zware wedstrijd te lopen? Ik wilde het proces, de journey, in beeld brengen.”
Richt de documentaire zich hoofdzakelijk tot (ultra)lopers, of is het voor iedereen?
Fabien: “Ik heb al veel documentaires over verschillende sporters gemaakt en meestal komt daar een heel menselijk verhaal uit. Dit soort sportverhalen zijn makkelijk te vertalen naar het dagelijkse leven: passie, uitdagingen, tegenslagen… Iedereen zal zich bijgevolg aangesproken voelen. Bovendien is ultralopen geen ingewikkelde sport. Het gaat om afzien in moeilijke omstandigheden met één gevecht: tegen jezelf.”
Karel: “Ik geef presentaties over mijn loopavonturen aan bedrijfsleiders en zij zien heel wat gelijkenissen met het bedrijfsleven: falen, opnieuw proberen, doorzetten… Een moeilijkheid of tegenslag hoeft niet altijd negatief te zijn, maar je kan het evengoed als een uitdaging bekijken.”
Fabien: “Als sportdocumentairemaker heb ik me al in veel sporten verdiept, ook op Olympische Spelen en wereldkampioenschappen, maar ik voel me toch het meest aangetrokken tot het ultralopen. Hoe extremer de sport, hoe dieper de ervaring en hoe sterker de link met het echte leven.”
Zijn jullie vrienden geworden?
Karel:(knikken beiden instemmend) “Eigenlijk was dat al in Frozen Head State Park het geval. Onze tent stond naast elkaar en voor de start gingen we samen al op verkenning. Tijdens de interviews – Fabien logeerde twee dagen bij me thuis om aan de documentaire te werken – werd onze band uitgediept en groeiden we naar elkaar toe.”
Karel moest me toelaten in de diepste en donkerste plekken van zijn brein
Fabien: “Karel wilde een docu over het mentale aspect en moest mij dus toelaten in de diepste en donkerste plekken van zijn brein. Daarvoor is er veel vertrouwen nodig en moet je op dezelfde golflengte zitten.”
Karel: “Voor mij was het belangrijk dat we het een diepmenselijk verhaal werd, zonder uitvergrotingen om te choqueren.”
Zijn jullie tevreden met het resultaat?
Karel: “Absoluut. Je wordt in het verhaal gezogen en wilt blijven volgen. De reactie van het publiek was alvast heel positief. Het blijft wel vreemd om mezelf op het grote scherm te zien. Ik haat het. (lacht) Maar nu ik net 30 ben geworden, is het super om een overzicht te hebben van die vijf jaar vol avonturen. Ik had ook niet verwacht dat er zoveel interesse in mijn verhaal zou zijn. We hadden de première eerst in het kleinere Cinéstar gepland, maar nadat de tickets in een paar dagen tijd de deur uitgingen – en onze vrienden en familie zelfs de kans niet hadden om tickets te kopen , beslisten we om naar CC De Schakel uit te wijken. De 510 tickets waren heel snel de deur uit.”
Wat willen jullie met de docu doen?
Karel: “Nu de première achter de rug is, laten we het een paar weken bezinken alvorens een beslissing te nemen. Het op YouTube gooien en een paar duizend views scoren, om daarna van de radar te verdwijnen, willen we vermijden. Het lijkt ons zinvol om samen te werken met een sportmerk. We stuurden het ook al naar een aantal trailrunning- en mountainfestivals.”
Nu je Karel zo goed kent: waarvoor bewonder je hem het meest, Fabien?
Fabien: “Uiteraard voor zijn toewijding en inzet, maar vooral ook voor zijn zelfkennis. Karel weet heel goed wat hij kan, maar vooral wat hij niet kan. Hij bezit de perfect mix van nederigheid, zelfvertrouwen en vaardigheden. Ik heb er vertrouwen in dat hij de Barkley ooit tot een goed einde zal brengen.”
Wil je wel nog terugkeren, Karel?
Karel: “Gedurende de eerste week na mijn Barkley was ik vooral heel trots. Maar daarna maakte ik heel snel een klik en ging ik nadenken over de fouten die ik had gemaakt. Ondertussen weet ik het zeker: ik moet terug om te finishen. Hopelijk al volgend jaar.”
Misschien lopen jullie de Barkley volgend jaar samen?
Karel:(lacht) “Daar hadden we nog niet aan gedacht. (mysterieus) Maar het is eigenlijk verboden om over de race en een eventuele deelname te praten, hé.”
Fabien: “Leuk idee! Maar we zouden elkaar slechts één keer zien: aan de start. Karel is veel te snel voor mij.” (lacht) (Sam Bracke)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier