Het plotse overlijden van Seppe Quaegebeur (8) stortte z’n omgeving in diepe rouw. Op het paastornooi van zijn voetbalclub kreeg hij een eerbetoon van ploegmaats in het bijzijn van de familie. “Seppe blijft bij ons, hij wordt niet vergeten.”
“Voor altijd onze beste keeper, voor altijd in ons hart.” Het is een van de opschriften bij de kleurrijke tekening die de U8-spelertjes van VK Langemark-Poelkapelle maandag op hun rug droegen voor hun ploegmaat Seppe Quaegebeur. De achtjarige jongen overleed twee weken geleden nadat hij onder een landbouwvoertuig terechtkwam. Zijn ploegmaats eerden hem na het jaarlijkse paastornooi van de club met witte ballonnen in het bijzijn van familie en vrienden van Seppe. Vooraan op hun voetbalshirt prijkt een foto van Seppe in het clubembleem ter hoogte van hun hart.
Voetballertjes helpen
“De andere kindjes helpen in hun rouwproces na die verschrikkelijke gebeurtenis, dat was mijn eerste taak”, vertelt Koenraad Meyns (36), trainer van de U8. “Hoe het nu gaat met hen? De spelertjes zijn zeven, acht jaar oud. Ze zijn realistisch. Seppe is gestorven, ze vinden dat allemaal heel spijtig en als we over hem praten zijn ze verdrietig. Toch kunnen ze de knop omdraaien. Wanneer ze voetbal spelen, denken ze er niet aan. Dat is goed, ze moeten plezier blijven maken. Ze kunnen praten over hem, maar mogen er niet te veel of te lang bij stilstaan.”
Signalen van ouders
“Dan is er nog het rouwproces van de volwassenen die betrokken zijn bij de ploeg, zoals ouders en trainers”, vervolgt Koenraad. “Seppe was mijn lieveling. Hij werd ons heel hard en heel plots ontnomen door een erg spijtig ongeluk. De wereld stond stil bij dat telefoontje kort na z’n overlijden. Ik had nergens nog zin in en had binnen het uur alle trainingen afgelast. Daarna kreeg ik signalen van de ouders dat dit voor de kindjes misschien wel belangrijk was. In plaats van een eerste training hielden we een herinneringsmoment op het veld met de broer en zus van Seppe. Dat deed veel deugd. Het rouwproces van mezelf is verweven met dat van de kids en andere spelers. Ik probeer daar zo goed en zo open mogelijk mee om te gaan, samen met hen en onze omgeving. Maar dit zal tijd vergen.”
Rouwmomenten
Seppe overleed kort nadat een jonger meisje in de buurt overleed aan ziekte. Beide zaten op dezelfde school in Bikschote, een deelgemeente van Langemark-Poelkapelle. “Veel te vroeg moeten we afscheid nemen van deze twee vrolijke lachebekjes”, communiceerde basisschool ’t Bikschooltje eerder via de eigen sociale mediakanalen. “Hopelijk spelen jullie nu samen daar boven en kunnen jullie fijne herinneringen ophalen van jullie tijd bij ons op school. De momenten die we met jullie mochten delen, zullen we nooit vergeten. Lieve schatten, we gaan jullie missen! Voor altijd in ’t Bikschooltje.”
Medeleven
“Ons medeleven gaat naar de families: dat wil je nooit meemaken in je leven”, zegt Koenraad, zelf vader. “Het brengt onze kleine gemeenschap wel nog dichter bij mekaar. De omgeving van de ouders en kinderen staan erbij stil: hun school en verenigingen organiseren rouwmomenten en houden hen in leven met herinneringen.”
Z’n trainer herinnert Seppe als “een heel vreugdevolle jongen die steeds plezier maakte, hield van alles wat hij deed en erg graag gezien was”. “Het paastornooi was een belangrijk moment in ons rouwproces. Seppe speelde graag wedstrijden en keek uit naar tornooien. In de voorbije winter werd hij uitgeroepen tot ‘de man van het tornooi’. De speciaal ontworpen voetbalshirts op het paastornooi zouden Seppe zeker veel plezier gedaan hebben. Tussen meer dan honderd jeugdspelertjes waren z’n ploegmaats de enige met witte outfit: ze staken erbovenuit.”
Seppe blijft
“Chapeau voor de familie van Seppe: ik was enigszins verrast toen ze aangaven dat ze aanwezig zouden zijn”, aldus Koenraad. “Ze hebben de U8’tjes in hun hart gesloten, ook bij de afscheidsdienst werden ze nauw betrokken. Op het einde van dit paastornooi lieten we Seppe als het ware los van het voetbal bij het loslaten van de ballonnen. Toch is hij voor altijd verbonden met de voetbalclub. Seppe blijft bij ons, hij wordt niet vergeten.” (TP)
