Op 19 oktober 2013 was er de babyborrel van Stevens petekind Nina. Wat een feestelijke gebeurtenis moest worden, eindigde in een nachtmerrie. Steven Delrue werd onwel en overleed aan een hartaderbreuk. Hij voetbalde op dat moment bij KSK Vlamertinge. Zijn weduwe en voetbalvrienden blikken terug op deze zwarte dag en op de voorbije tien jaar.
Voor weduwe Lindsey Breyne zal 19 oktober altijd een moeilijke dag blijven. “Je herbeleeft wat er zich op die dramatische dag afspeelde. Net als zijn verjaardag op 9 september vormt zijn sterfdatum een extra moeilijk moment”, vertelt Lindsey (44), die in Poperinge woont en daar een schoonheidssalon uitbaat. “We waren op het moment van zijn overlijden drie jaar getrouwd en zo’n zeven jaar samen. Dat we nu al tien jaar later zijn, kan ik moeilijk vatten. De pijn en het verdriet blijven en zullen nooit verdwijnen. Mensen zeggen dat zoiets slijt, maar ik kan je verzekeren dat het niet zo is. Ik voel dat Steven naast mij wandelt en mij nog altijd in de juiste richting stuurt. Zo blijven we met elkaar verbonden en dat voelt goed.”
Jaarlijkse herdenking
“Intussen heb ik een nieuwe relatie, maar ik draag ook nog steeds onze trouwring. Rond deze periode is er nog een jaarlijkse herdenking bij ons thuis. Steven is er dan ook bij, want zijn urne staat hier. Het is dan een moment om de vele mooie herinneringen op te halen. Het is uitzonderlijk wat verschoven naar november, omdat het vrijdag de uitvaart is van mijn schoonvader”, aldus nog Lindsey.
Week na etentje
Steven Delrue werkte bij BMW in Ieper en in zijn vrije tijd stond voetbal centraal. Hij was een verdediger die bij Eendracht Jonkershove, SV Roeselare, Kortemark, Koksijde en KSK Vlamertinge speelde. Hij had veel voetbalvrienden. Jelle Vanbelleghem is een van hen. “We speelden drie seizoenen samen bij KSK Vlamertinge”, zegt Jelle. “We werden al snel twee handen op een buik. Zijn overlijden zag niemand aankomen en ik zal het nooit vergeten dat ik die bewuste dag de MUG zag passeren. Toen wist ik nog niet dat het voor Steven was. Tien jaar later voelt het nog steeds als de dag van gisteren en ik kan nog alles navertellen. De week voor zijn overlijden speelden we nog tegen elkaar tijdens WS Houthulst – KSK Vlamertinge. We gingen na de match samen gaan eten met de vrouwen erbij. Zes dagen later was Steven er niet meer.”
Mont Ventoux
Samen met enkele vrienden organiseert Jelle een jaarlijks herdenkingstornooi. “Het is een kleinschalig tornooi van acht ploegen. Gezellig een pint drinken en praten over Steven staat dan centraal. Dit jaar ging ik met Frederic Noyelle naar de Mont Ventoux. We beklommen deze col met een t-shirt met Stevens foto op en bezochten zijn herdenkingssteentje dat er onderweg ligt.”
Zeveren en relativeren
Ook Marc Dawyndt, huidig T1 van KVKO A, kende Steven goed. “We speelden samen in Koksijde van 2005 tot 2007 onder de vleugels van wijlen Jan Merlevede”, zegt Marc. “Daarna was ik trainer van Steven bij KSK Vlamertinge. Ik kon het altijd goed vinden met Steven. Ook toen ik trainer was – en ik soms moeilijke knopen moest doorhakken – bleef onze band sterk. Toen ik naar Veurne vertrok, kwam hij ook regelmatig kijken. We vierden ook eens samen Nieuwjaar, memorabel. Met Delruetje – zoals we hem noemden in Koksijde – kon ik zeveren over voetbal en hij leerde me ook om het voetbal te relativeren. Ik mis nog altijd onze voetbalberichten op zondagavond. Zijn overlijden kwam heel hard binnen. Ik zat toen net in een moeilijke periode op privé-vlak met een scheiding. Steven was toen een belangrijke steun voor mij.”
All 4 KSKV
In Vlamertinge, Stevens laatste club, hangt zijn shirt nog steeds uit in de kantine. “Het gebeurde de zaterdag en de dag erna moesten we tegen Kanegem spelen. Die match werd logischerwijze uitgesteld”, zegt ondervoorzitter Wim Debrabandere. “Ik krijg weer kippenvel als ik eraan denk. Steven lag goed in de groep en had een topmentaliteit. Ook naast het veld was hij er altijd graag bij en een voortrekker. Met zijn vrouw Lindsey hebben we nog regelmatig contact, ze komt op 1 december naar onze Ladies Night. We organiseerden enkele jaren een paastornooi voor Steven en ons logo ‘All 4 KSKV’ verwijst ook naar zijn rugnummer vier. Enkele jaren later namen we ook afscheid van onze voorzitter Geert Rodenbach en zij hebben elk hun plekje in de kantine.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
