Honderden mensen namen zaterdag in het Ieperse cultuurcentrum afscheid van eregedeputeerde Gunter Pertry (67) die overleed aan kanker. Het boegbeeld van de Ieperse socialisten kreeg een eresaluut van opvolger Philip Bolle. “Vaarwel kameraad en dank dat ik je vriend mocht zijn.”
Zo’n zeshonderd mensen werden zaterdagnamiddag bij het betreden van het Ieperse cultuurcentrum begeleid door medewerkers van Uitvaartzorg Leo, richting polyvalente zaal en concertzaal. Beide grote ruimtes bleken nodig om iedereen een plekje te geven.
“Vorige week zondag ging Gunter te vroeg van ons heen, na een slepende ziekte van twee jaar”, zo begon een spreekster de plechtigheid. “Hij kon thuis sterven, in het bijzijn van zijn liefdevolle vrouw Viviane en dochter Ine. Gunter was een graag geziene man, vader, schoonvader, stiefvader, pépé, broer, schoonbroer, vriend, politicus en nog zo veel meer. Een mooie mens in al zijn facetten. Zoals altijd, was Gunter graag goed voorbereid. Ook voor zijn eigen afscheid. Hij schreef kort zijn levensloop neer en koos de liedjes uit die gespeeld zouden worden vandaag.”
Halve eeuw politiek
“De politieke loopbaan van Gunter overspant een periode van zomaar eventjes 47 jaar en we hebben daar een heel eind samen van afgewandeld”, sprak Philip Bolle, die hem eerder dit jaar opvolgde als voorzitter van Vooruit Ieper. “Ik leerde Gunter kennen in het atheneum van Ieper in het voorlaatste jaar economie-moderne talen. Met zijn wilde bos rossige haren was hij er een opmerkelijke verschijning. Onze vriendschap groeide traag, maar kwam in een stroomversnelling toen we samen met enkele Ieperlingen de Jongsocialisten heroprichtten in 1978.”
“Naast onze militante jongerenwerking trokken we almaar meer het laken van de toenmalige SP-werking naar ons toe en in 1988 werden we voor het eerst verkozen als raadslid voor de Ieperse gemeenteraad”, aldus Bolle. “Gunter bleef het tot 2000 en opnieuw van 2006 tot 2007. In 1989, amper 1 jaar na zijn verkiezing, kreeg hij het volle gewicht van de socialistische fractie op zijn schouders na het vreselijke verkeersongeval waarbij onze vriend en kopman Frank Dewulf om het leven kwam. Het kostte tijd om ons te reorganiseren, maar Gunter nam met overtuiging het roer in handen.”
Gedeputeerde
“Dat hij veel om handen had, mag blijken uit het feit dat hij naast zijn gemeenteraadsmandaat vanaf 1987 provincieraadslid werd en dat zou blijven tot 2018. Uit hoofde van die politieke mandaten zetelde hij ook 33 jaar ononderbroken in de raad van bestuur van Ons Onderdak, wat zijn levenslange sociaal engagement alleen maar onderstreept. Zijn passage in de provincieraad is zeker niet onopgemerkt voorbijgegaan. Van 1994 tot 2000 was hij voorzitter van de commissie cultuur en onderwijs, van 2000 tot 2012 zette hij de kroon op zijn politieke loopbaan als gedeputeerde en hij sloot zijn engagement in de provincieraad af met 6 jaar inzet als secretaris van de raad.”
“En passant, zo lijkt het wel, werd hij vanaf 2000 voorzitter van de plaatselijke afdeling en hij zou het blijven tot begin dit jaar. Een kwarteeuw engagement in goede en slechte tijden. Leden werven, militanten vormen, brandjes blussen, activiteiten vormgeven en centen vergaren. Verkiezingen loerden altijd wel om de hoek en elke keer ging hij ervoor alsof het zijn eerste campagne was. Een rots in de branding.”
Erevoorzitter
“Intussen had hij er nog het voorzitterschap van de Kroonraad bijgenomen, de vereniging van gewezen gemeente- en OCMW-raadsleden van de stad Ieper. Hij bleef het 10 jaar, tot augustus van dit jaar. In februari werd hij gehuldigd en benoemd tot erevoorzitter van Vooruit Ieper voor het leven. Dit zou cynisch genoeg zijn kortste mandaat ooit blijken te worden.”
“Je leefde zo graag en je wou nog een heel eind verder gaan. Het heeft niet mogen zijn”
“Niet alleen Ieper had zijn aandacht. Hij ontwikkelde een passie voor cultuur die hij doortrok tot in zijn private levenssfeer. Hij genoot volop van de kleine kunstwerkjes die hij zich kon aanschaffen en hij mocht meerdere kunstenaars tot zijn ruime kennissenkring rekenen. Die microbe had hij opgedaan als stichtend voorzitter van Beaufort, Kunst aan Zee en Mu.Zee Oostende. Hij was medeoprichter van Be Part, Platform voor Actuele Kunst Waregem-Kortrijk, was voorzitter van Kunstzomer Watou en stichtend initiatiefnemer van Buren bij Kunstenaars. Het is dan ook haast symbolisch dat hij ten grave wordt gedragen in het cultuurcentrum van zijn geliefde stad.”
Musea
“Naast cultuur had hij erfgoed, cultuurspreiding en onderwijs in zijn portefeuille als gedeputeerde. Zo was hij erbij als stichtend voorzitter van het netwerk Oorlog en Vrede in de Westhoek, met als belangrijkste taak de voorbereiding van de grote herdenking van Wereldoorlog I. Hij zat mee aan het stuur als oprichter van het ‘Erfgoeddepot voor de Westhoek’ gelegen aan de Potyze. Verder ging zijn volle aandacht naar diverse kleinschalige, museale samenwerkingsverbanden in de Westhoek zoals het Bakkerijmuseum in Veurne, Tabaksmuseum in Wervik, Hopmuseum in Poperinge, Kaasmuseum in Passendale en Openluchtmuseum in Izenberge. Als toetje nam hij nog het voorzitterschap van de West-Vlaamse Monumentenwacht op zich.”
“Politiek was zijn leven. Een leven dat veel en veel te kort mocht duren, maar dat propvol kleine en grote politiek zat, gekruid met een oprecht sociaal en cultureel engagement. Toen wij op de verkiezingsavond van de gemeenteraadsverkiezing in 2019 een bestuursakkoord tekenden en voor het eerst de stad mee mochten besturen, was hij ongelooflijk trots. Het greep hem zo hard aan dat hij dezelfde nacht nog op de spoedafdeling belandde met hartklachten. Hij nam politiek letterlijk ter harte. Wij zullen zijn tomeloze inzet en gedachtegoed koesteren en hem met hoofdletters bijschrijven in de annalen van onze grote socialistische familie. Vaarwel kameraad en dank dat ik je vriend mocht zijn.”
Familieman
Zijn kinderen en kleinkinderen omschreven Gunter als een echte familieman. Met vrouw Viviane reisde hij in hun 25 jaar samen zijn zowat de halve wereld rond. Ook op het einde, tijdens de behandeling van de uitgezaaide en ongeneeslijke pancreaskanker, probeerde het koppel er nog het beste van te maken. “Toen Gunter wist dat hij zou sterven, bereidde hij alles goed voor. Hij deelde zijn wensen met zijn dichte familie.”
Z’n vrouw omschrijft hem als “een positieve, zachtaardige mens die wou goed doen en helpen waar mogelijk”. “Je leefde zo graag en je wou nog een heel eind verder gaan. Het heeft niet mogen zijn.” (TP)
