In amper drie weken tijd moet uittredend Vlaams minister Hilde Crevits (CD&V) afscheid nemen van haar beide ouders én schoonvader. Drie zware klappen om op heel korte tijd te verwerken, iets wat volgens Brugs rouwspecialist prof. Manu Keirse zelf voor de meest weerbare mens een haast onmogelijke opdracht is.
“We zijn als mens niet in staat om twee of meer verliezen op emotioneel niveau tegelijk mee te maken. Hilde zal op het ene moment vooral haar mama heel hard missen, op een ander haar vader en nog eens afzonderlijk haar schoonvader. Dat gemis verloopt in serie, bij wijze van spreken, niet simultaan. Ons brein kan dat anders gewoon niet aan”, legt Manu Keirse uit.
Volgens hem volgt dat proces ook een bepaald patroon. Zo borrelt het verdriet voor een overleden mama bij velen vooral op bij gevoelsmatige momenten, verdriet voor een vader(figuur) sneller wanneer ze praktische hulp nodig hebben. “Ouders verlaten hun kinderen nooit echt hé. Ik zeg altijd: ‘sterven is verhuizen van de buitenwereld naar de harten van de mensen die hen liefhebben’.”
Geen pauzeknop
Een bijkomende factor waarom deze overlijdens de rouwperiode van het CD&V-boegbeeld zo waar zullen maken, is het feit dat ze enig kind is. Klinisch psycholoog Keirse legt uit: “Haar ouders zijn de mensen die ze het langst kent in haar leven, figuren waar ze heel veel herinneringen mee heeft opgebouwd die nu sterk naar boven zullen komen. Ze heeft echter geen broers of zussen om deze mee te delen, er is niemand die dezelfde ervaringen heeft beleefd. Dat kan het gemis extra scherp maken.”
Rouwen vraagt tijd, maar die tijd wordt Crevits nu niet echt gegund. Daarbij komt ook het feit dat ze middenin een stressvolle periode van regeringsonderhandelingen zit. Geen eenvoudige combinatie, aldus Manu Keirse: “Een verlies overleven vraagt ontzettend veel fysieke en mentale inspanningen. Je kan daar echt letterlijk doodmoe van worden. Je kan dat een tijdje wegduwen en uitstellen, maar op een bepaald moment haalt die klop je toch dubbel en dik in.”
“De pauzeknop nu indrukken om al dat gemis toe te laten, te voelen en te verwerken? Dat is niet altijd even realistisch, zeker niet in deze situatie. Haar openbare functie eist Crevits op. Als ik advies zou moeten geven, zou ik zeggen dat ze zich gewoon moet bewust zijn van de impact die deze verliezen zullen hebben op haar lichaam en geest. Af en toe even stilstaan en haarzelf de tijd gunnen om te voelen en te rusten kan voorkomen dat ze plots helemaal overweldigd wordt door het uitgestelde verdriet.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
