Zondag werd de 10e verjaardag van het overlijden van Begijn Marcella Pattyn herdacht door de Vrienden & Bewoners Begijnhof Kortrijk. Zij was de laatste begijn ter wereld. Naar aanleiding van deze 10e verjaardag is er een overzichtstentoonstelling te zien over haar leven en werk in de Begijnhofkapel van het Begijnhof Kortrijk.
Juffrouw Marcella Pattyn is op 18 augustus 1920 geboren in Congo en woonde in Adegem. Van kinds af wilde ze missiezuster worden in Afrika, maar zij mocht niet wegens slechtziendheid sinds haar geboorte. Op haar negende werd ze geplaatst in het Institut des Aveugles van de Zusters van Liefde in Brussel waar ze handwerk, secretariaat, braille, talenkennis en vooral muziek-instrumentale opleiding kreeg.
Marcella speelde onder maar accordeon, piano, viool, orgel en banjo. Marcella Pattyn was 21 jaar toen ze intrad in het Begijnhof van Sint-Amandsberg. In 1960 verhuisde ze naar Kortrijk omdat de Begijntjes in Kortrijk op zoek waren naar een organiste en iemand die voor ziekenzorg kon instaan. In 2001 kreeg ze een bronzen standbeeld in het begijnhof, gemaakt door vriendin Renée Gerard.
Marcella’s grootste plezier was handwerk. Ze breide onder meer klein begijnenpoppetjes die ze verkocht aan de toeristen. De opbrengst ging naar de Katholieke Vereniging der Zieken. Marcella woonde sinds 2005 in woonzorgcentrum Sint-Jozef in de Condédreef.
In 2011, zeventig jaar na haar intrede, mocht zuster Marcella zich het oudste begijntje van de wereld noemen. Ze overleed tien jaar geleden op 14 april 2013 op 92-jarige leeftijd. Zo kwam een einde aan een traditie, die uit de late middeleeuwen dateert. Het Kortrijks Begijnhof bestaat namelijk sinds 1242.
Misviering
De tiende verjaardag van haar overlijden werd herdacht met een misviering in de Sint-Maartenskerk en met een tentoonstelling over haar leven en werk met voorwerpen, foto’s en kledij, in de Begijnhofkapel, een initiatief van de Vrienden en Bewoners van het Begijnhof. De tentoonstelling is te zien tijdens de openingsuren van de Begijnhofkapel.
Begijnen waren voorlopers van palliatieve thuiszorg en kinderopvang. Marcella zelf verblijdde als begeleidster langdurige zieken bij de Katholieke Vereniging der Zieken, die ze zelf mee oprichtte. Marcella wiens licht in de ogen bijna volledig was gedoofd, spiegelde zich in haar leven aan moeder Maria, die als kleine dienstmaagd een voorbeeld was.
