Op 21 juli 2021 overleed Aimé Verschuere aan een hartstilstand. 8 weken voordien was hij betrokken bij een ongeval waarbij enkele kennissen de ambulance niet belden. Er is volgens het autopsieverslag een causaal verband tussen het ongeval en het overlijden van Aimé en dus startte onlangs een rechtszaak. Een lijdensweg bovenop het leed voor ouders Virginie en Johnny en broer Maurice, die voor het eerst hun verhaal willen doen.
Kerstavond met zijn viertjes, oudejaarsavond bij familie – met dan telkens de verjaardag van Aimé, … Feestdagen waren het altijd ten huize Verschuere in het dorpje Kerkhove. Maar die zijn het sinds vorig jaar niet meer. Op kerstavond blijft één stoel leeg. Oudejaarsavond blijft een familiegebeuren – de verjaardag van Aimé zou zijn 21ste zijn. Zou, want op 21 juli vorig jaar stierf Aimé.
Het telefoontje staat in het geheugen van vader Johnny gegrift. “De dokter belde dat hij een hartstilstand had gehad. Ze hadden hem al 40 minuten gereanimeerd. Sowieso zou er hersenschade zijn. Ik dacht nog aan een toekomst. Mijn echtgenote Virginie, die een apotheek uitbaat, wist beter.”
Niemand die het had zien aankomen. Het ging eigenlijk goed met Aimé. Ondanks dat ongeval op 29 mei, 8 weken voor zijn dood. Hij ging nog iets drinken in Café Stijn Streuvels in Berchem. Met de examens in het vooruitzicht wou Aimé, toen 19, nog een keer de bloemetjes buiten zetten. Niet al te gek, want door corona sloten de cafés vroeg én Aimé was een plichtbewuste student die in zijn tweede jaar Landmeter zat.
Hij sms’te nog dat hij samen met enkele vrienden iets ging drinken bij een meisje. “Hij was met zijn fiets, maar besloot mee te gaan met de Volkswagen Golf van een van die ‘vrienden’. Hij zou daar blijven slapen – maar doordat een van de ‘vrienden’ thuis wilde zijn om te studeren, besloot hij zich ook maar thuis te laten afzetten.”
Thuis zou hij echter niet geraken. In de Spichtestraat in Heestert loopt het mis. De chauffeur verloor de controle over het stuur en knalde tegen een boom. Achteraf zei Aimé nog dat hij de chauffeur enkele malen aanmaande om kalmer te rijden.
Twee operaties
Iedereen kon uit het voertuig klauteren, maar Aimé leed helse pijn aan de buik en de rug en moest zich op de koude grond leggen. Een ambulance werd niet gebeld, alhoewel Aimé hier meerdere malen zelf om vroeg. Pas na 52 minuten kwam de broer van de chauffeur hem halen om naar het ziekenhuis te brengen.
Een gebroken ruggenwervel en inwendige bloedingen en kneuzingen, constateerden ze op de spoedafdeling. Hij onderging twee operaties. Na de tweede operatie mocht hij naar huis, maar al snel bleek de pijn niet te harden en keerde Aimé met zijn mama terug naar het hospitaal in Oudenaarde. Daar volgde een derde operatie en nadien was er dan die fatale hartstilstand.
Voor mama Virginie en papa Johnny blijft het een verhaal van ‘wat als’. “Wat als hij de auto niet was ingestapt? Hij was met de fiets, maar ik zou hem altijd zijn gaan ophalen. Dat wist hij. Waarom liet hij meteen na het ongeval niks weten? Zijn bril was kapot, zijn gsm had hij na die klap niet bij zich, is dat de reden?”
De vele vragen zijn niet het enige. Er is namelijk het verwerkingsproces en er is hét proces. Want de chauffeur en zijn andere passagier belden de hulpdiensten niet net na het ongeval. Het zou zowat een uur duren voor hij eindelijk op de spoedafdeling van het ziekenhuis in Oudenaarde arriveerde en er verzorgd werd. Twee andere vrienden – die de andere bijzitter kwamen ophalen – verzaakten ook om hulp in te schakelen. Ook de broer en zijn vriendin belden de hulpdiensten niet en voerden Aimé uiteindelijk veel te laat naar het ziekenhuis.
Welke schuld treffen zij? Dat moet de rechtbank bepalen. Zes personen werden gedagvaard onder meer voor schuldig verzuim. Een lijdensweg bovenop het leed. “Het onderzoek is uitvoerig gevoerd – gsm’s werden uitgelezen, camerabeelden bekeken, verhoren en herverhoren – en daar hebben we alle begrip voor. Maar op de eerste zitting op 21 november werd de zaak uitgesteld wegens een medisch dossier dat zou ontbreken. Het autopsieverslag waarin het causaal verband zwart op wit staat, steekt wel in het dossier. Op 19 december is het opnieuw zover. Maar nu volgde er uitstel omdat één van de schijven met medische info beschadigd is. Alsof alles tegen zit. Alsof we in een film zitten.”
Ontmenselijkt
Thuis hangen overal foto’s van Aimé. Zoon Maurice doet ook in heel veel denken aan hem. Zijn echte maten horen en zien ze nog – het maakt het soms pijnlijk om hen te zien genieten. Ook zij moeten genieten. Aimé zou het niet anders gewild hebben. Maar de situatie maakt het er niet makkelijker op. “Aimé wordt bijna ontmenselijkt. Elke keer je mentaal voorbereiden op de zitting. Elke week wel een mailtje in die dure advocatentaal. Hij is gewoon het voorwerp van een justitiezaak geworden, terwijl Aimé vooral ons kind is. Dat wordt uit het oog verloren.”
Of de pijn zal slijten? “Slijten zal het nooit. Als ik nu plezier maak, voel ik me schuldig. We hebben geluk dat Maurice ons soms dwingt om met ons drie weg te gaan. Maar de pijn blijft. Altijd is er iemand die ontbreekt… Een rechtszaak is het laatste wat we voor Aimé kunnen doen. Daarom willen we er ook telkens zijn.”
Of een veroordeling daarbij zal helpen? “Ze moeten voelen dat zoiets niet zonder gevolgen kan blijven. Een gevangenisstraf? Dat zou het besef kunnen teweegbrengen. Een geldboete? Zeker, dat de chauffeur niet zomaar weer de rallypiloot kan uithangen en beseft dat wie in de fout gaat zijn verantwoordelijkheid moet nemen met alle negatieve gevolgen. We zijn elke dag bang om hen te moeten tegenkomen. Maurice ziet hen in het uitgaansleven. Dansen, lachen. En dat doet pijn. Zij doen gewoon verder.”
“Een ding is zeker: zonder dit ongeval en het ondoordacht handelen van deze 6 personen liep Aimé hier nog gewoon rond als een gezonde twintiger volop genietend van het leven. Wij blijven gebroken achter. Ons leven kan nooit meer hetzelfde worden als voor 29 mei 2021”, klinkt het besluitend. (JDW)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
