Niet eens een week na de uitvaart van haar mama Jeanny Muys heeft Vlaams minister Hilde Crevits vrijdag ook haar papa Frans Crevits ten grave gedragen. In een volle Torhoutse Don Boscokerk werd het een stemmige en aangrijpende dienst van om en bij de twee uur.
De uitvaart werd, net als vorige zaterdag bij de begrafenis van Jeanny, opgeluisterd door een muzikaal trio met Bart Verhelle als zanger. Met zijn prachtige stem bracht hij onder meer enkele Will Tura-nummers, zoals ‘Zonder hoop kan je niet leven’ en ‘Ik mis je zo, ik mis je meer en meer’.
Van het leven genieten
Heel wat politieke collega’s van de minister, onder andere uit de Vlaamse regering, hadden er weer aan gehouden om aanwezig te zijn. Hilde sprak zelf het welkomstwoord uit. “Koesteren is een woord dat bij papa past”, zei ze. “Hij koesterde ons, hij koesterde de medemensen, hij koesterde de vele verenigingen waar hij zich voor inzette en hij koesterde vooral ook het gesproken woord, zijn sterkste wapen. Maar tegelijkertijd kon hij goed luisteren. Carpe diem was zijn motto. Hij maande ons aan om van het leven te genieten en deed dat zelf ook.”
Estée en Theo, de twee achterkleinkinderen van Frans, staken de kaarsjes omheen de kist aan. En Hilde en haar man Kris legden er rode rozen op neer. Ook hun kinderen Bram en Soetkin en de twee schoondochters Eveline en Myrthe deden dat.
Dankbaarheid
Bram getuigde over zijn opa en noemde hem iemand die 200% leefde. Soetkin prees dan weer het feit dat haar opa mee was met zijn tijd en zich nooit te oud voelde om bij te leren.
In zijn homilie had deken Michel Roggeman, die in de dienst voorging, het over het vader zijn. “Als je vader sterft, verdwijnt de boom waarin je klimmen kon als kind om naar de verte van je eigen horizon te speuren”, citeerde hij uit een gedicht. Voorts vermeldde hij de dankbaarheid die door de pijn heen primeert. Dankbaarheid voor alles wat Frans betekend heeft. “De dood heeft je lichaam meegenomen, maar niet wie je was”, aldus de deken.
Een drankje
Het slotwoord kwam van schoonzoon Kris Devolder. “Je hebt Hilde geleerd dat vrouwen even veel rechten hebben als mannen”, sprak hij zijn overleden schoonvader aan. “Je was overigens een groot klankbord voor Hilde. En je ging geen uitdagingen uit de weg. Bij jou paste de uitspraak: Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan.”
Aan het eind van de viering kregen alle aanwezigen bij het buitengaan een glas aangeboden. Om niet bij de dood te blijven stilstaan, maar het leven te vieren. Zoals Frans het zou gewild hebben.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
