Louis Maeckelberghe (18) kreeg vrijdagavond een pakkend afscheid na het tragisch ongeval, waarbij hij het leven liet met boezemvriend Miel Dekien (18) in Beerst. Hun derde vriend Loewie Bossy (18) overleefde als enige en liet een emotionele getuigenis voorlezen. “We hebben gelachen en genoten tot de laatste minuut.”
Technobeats weerklonken in de aula’s van uitvaartcentrum Logghe in Kortemark bij de start van de afscheidsplechtigheid voor Louis Maeckelberghe (18) uit Staden, die met zijn vriend Miel Dekien (18) uit Houthulst overleed bij een ongeval langs de IJzer in Beerst. “Het is belangrijk dat we ook in de muziek jou kunnen herkennen, Louis”, sprak de spreker. Hij las woorden voor van broer Remi. “Liefste bro, ik weet nog de eerste keer dat ik mee mocht met jou en jij me voorstelde aan Miel en Loewie. Ik voelde me direct welkom en zag mijn broer openbloeien bij jullie, daar werd ook ik gelukkig van. Louis en Miel waren zo onafscheidelijk: als je Louis zei, zei je meteen ook Miel. Jij zal altijd een rol blijven spelen in mijn leven. In mei was je met ma en pa druk aan het oefenen voor je rijbewijs. Je was vanaf de eerste keer geslaagd, iedereen was zo trots. Je kon alleen de baan op en dan was het feest natuurlijk: samen toeren maken, jij en ik. En ook met Miel ging je veel toeren.”
Enorm gelukkig
“Toen we nog in het VTI waren, pikten we Miel op om naar school te gaan”, aldus Remi. “Dat waren tijden. In de zomervakantie ging je drie weken werken en je kwam altijd enorm gelukkig terug, puur omdat je met de auto kon rijden. In de weekends of ’s avonds afspreken met Miel om te gaan vissen of gewoon om een toertje te maken. Jullie hadden een opblaasbootje liggen en gingen samen op de IJzer varen. Louis maakte zelf een extra peddel, zodat jullie allebei konden peddelen in het bootje. Als Miel rust had, dan was het dulle fjèste in het weekend: we gingen naar fuiven en maakten er altijd een geslaagde avond van. Miel haalde intussen zijn eigen rijbewijs. En blij dat we waren! Miel en jij zijn samen nog om vuurwerk geweest, om een goed nieuw jaar te starten. En wat nu?”
Remi herinnerde zich nog hoe de vrienden plannen maakten voor die noodlottige vrijdagavond. “Ze waren blij en hadden nooit kunnen denken dat ze niet meer zouden terugkeren. Iets gaan drinken in het Brouwershuys in Diksmuide, daar oude bekenden zien en een praatje slaan: meer hadden jullie eigenlijk niet nodig. En dan nog een toer gaan maken… Jullie waren gelukkig tot op het laatste moment.”
Laatste moment
De broer van Louis sprak ook Loewie Bossy aan, de derde vriend die als enige het ongeval overleefde. “Loewie, ik ben blij dat je uit de auto kon klimmen en dat je er nog bent. Anders zou het voor mij nog moeilijker zijn. Wij hebben mekaar nodig en we zullen er samen wel door komen. Louis en Miel, jullie leven was kort maar krachtig. Jullie genoten van het leven, tot het laatste moment. Jullie zullen gemist worden. Ik voel dat jullie bij ons zijn. Broere, ik wens je sterkte hierboven en ik weet dat jij het bent die mij sterk houdt. Ik zal altijd aan je denken, je blijft bij mij. Hou je goed hierboven. Ik zal alle leuke en mooie momenten van jullie blijven koesteren en er vooral veel over vertellen. Ik ga je missen, broere. Knuffel.”
Mooiste tijd
Ook Loewie liet een getuigenis vertellen. “Loewie, jij hebt er alles aan gedaan om jouw beste vrienden Louis en Miel te redden. Helaas. En nu kom je dit nog getuigen”, aldus de spreker. “Louis, drie jaar geleden kruisten onze paden”, luidde de getuigenis van Loewie. “Je was bevriend met een klasgenoot van Miel en ik, en zo leerden wij elkaar beter kennen. We bouwden een hechte band op. Al snel ontstond een speciale klik tussen jou en Miel. Zou dat toen al jullie gemeenschappelijke interesse voor vissen of voor auto’s geweest zijn? Wij drieën groeiden sterker naar elkaar toe en brachten steeds meer tijd door. We begonnen samen stapjes te zetten in het uitgaansleven. Hoewel Miel als coureur veel moest trainen en vaak wedstrijden reed, deed hij altijd zijn uiterste best om erbij te zijn en mee te gaan wanneer dat kon. Ook jouw jongere broer Remi werd door jou steeds in alles betrokken en goed opgenomen in onze bende, mooi om te zien. Het zesde jaar was misschien wel de mooiste tijd: elke dag samen op school, over de middag manillen en in het weekend uitgaan. Weet je nog Louis, ons eerste galabal twee weken terug, er ging een nieuwe wereld open.”
Vriendschap bewaard
“Na het middelbaar zaten we op verschillende scholen, maar we beloofden mekaar om contact te houden”, liet Loewie getuigen. “We beseften dat deze vriendschap bewaard moest worden. Dus maakten we er een gewoonte van om mekaar elke vrijdag weer te zien: eens samen gaan bowlen, eentje gaan drinken in het Brouwershuys… momenten waar we elke week opnieuw naar uitkeken. Die laatste vrijdag dat we samen waren, ook daar kijk ik met dankbaarheid op terug. We hebben gelachen en genoten tot de laatste minuut. En weet: jullie zullen voor altijd in mijn hart blijven. De herinneringen die we samen hebben gemaakt, koester ik voor altijd. Bedankt voor alles, Louis, het ga je goed daarboven. Jullie blijven voor altijd mijn beste vrienden.”
Good Day
Ook andere familieleden van Louis, zijn KLJ en hogeschool VIVES, waar hij landbouwmechanisatie volgde in Roeselare, brachten pakkende getuigenissen. Zijn passies werden verbeeld bij de kist: een kindertekening met auto’s, een modeltractor en kledij van John Deere en de vele vrienden die hem eerden met bloemen. Omwille van de talloze aanwezigen was de lokale politie ter plaatse om het verkeer in goede banen te leiden. De dienst eindigde met het lied It Was a Good Day van rapper Ice Cube. “Elke dag is zo belangrijk en we moeten proberen van elke dag a Good Day te maken, voor onszelf maar vooral voor elkaar”, zei de spreker.
Intense samenzijn
“Helaas moeten we zeggen: vaarwel Louis. Nooit kunnen we nog met hem praten, maar wel zullen we nog heel vaak over hem praten. Over zijn leven. Over wat hij voor ons betekende en blijft betekenen, ook lang na vandaag. Wat kan ik jullie anders wensen dan moed en sterkte in deze bijzonder zware periode van afscheid en gemis. Toch hoop ik dat dit intense samenzijn rond Louis jullie enigszins kan helpen om bij zichzelf en vooral bij elkaar de kracht en moed te vinden, om ondanks alles toch verder te gaan. Bewaar al het goede en het mooie van dit leven. Geef het een plaats in jullie hart en koester het, zodat de dankbare herinnering aan Louis nooit verloren kan gaan.” (TP)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
