Met pakkende woorden van de familie en rake getuigenissen van zijn opvolgers werd zaterdagmorgen afscheid genomen van ereburgemeester Julien Goekint. De para’s brachten hem een laatste groet. Hij zou het niet anders gewild hebben.
Julien Goekint overleed vorige week op 93-jarige leeftijd. De ereburgemeester leidde de stad tussen 1980 en 1997. De meer dan 700 aanwezigen groetten bij het binnenkomen de familie en de kist, getooid met de driekleur, zijn sjerp en baret van paracommando. Hoe belangrijk de ‘commando’s eerste troep 1949-1950’ waren bleek uit de aanwezigheid van veel para’s van de vriendenkring Oostende, de standaard van de para’s bij de kist en de aanwezigheid (in burger) van de stafchef van het Belgisch leger, Michel Hofman. Bij het verlaten van de kerk zou de ‘Mars van de Commando’s’ door de stadsharmonie een laatste saluut zijn aan de man die ere-voorzitter was van de vriendenkring en er voor zorgde dat er in Oostende een monument werd opgericht voor de para’s.
Er waren veel bloemen van de verenigingen waarvan hij lid- of ere-voorzitter was en onder de aanwezigen tal van gemeenteraadsleden, bijna het volledige schepencollege, veel handelaars en gewone Oostendenaars. Ook de aanwezigheid van Johan Vande Lanotte en de ere-schepenen die in de jaren ’80 met hem samenwerkten (Vermeersch, Quaghebeur, Six en Van Laer) toonde aan dat Julien Goekint erg werd gewaardeerd. Iemand merkte op dat de handdrukken van de aanwezigen steviger waren; misschien een verwijzing naar de man met de stevigste handdruk van de stad.
Hij was geen soldaat, maar commando
De plechtigheid in de Sint Petrus- en Pauluskerk werd geleid door de vroegere directeur van het Onze Lieve Vrouwecollege, priester Peter Verbeke. Zijn kinderen en kleinkinderen getuigden zeer pakkend en soms overmand door emotie over Julien. Ze vertelden hoe het gezin in de oorlog werd getroffen, hij alleen met de fiets naar het college trok en er van droomde om verder te studeren. “Het afbreken van zijn studies ervaarde hij als een gemis dat hij compenseerde met avondlessen tot bedrijfsleider. Hij was een man met temperament, gedreven en gepassioneerd in alles wat hij deed. Hij wou steeds het beste uit de situatie en de mensen halen.” Hij werd erg raak getypeerd : “Hij speelde toneel en na een jaar speelde hij de hoofdrol. Hij roeide en spoorde zijn ploegmaats aan tot ze kampioen werden. Hij was geen soldaat maar een commando. Hij was pas tevreden als drukker als hij kwaliteit leverde. Hij was niet zomaar lid van een vereniging maar werd bestuurslid of voorzitter. Hij stimuleerde ook ons om het beste uit onszelf te halen en vol te houden. Hij was fier op ons net als op zijn kleinkinderen en achterkleinkinderen.”
Temperament
“Hij zei wel eens dat de stap naar de politiek niet zijn beste beslissing was, maar we zijn ervan overtuigd dat zijn engagement en temperament er hem sowieso zouden naar geleid hebben.” De kinderen schetsten ook het beeld van een betrokken en gevoelige Julien Goekint : “De dag voor hij naar het ziekenhuis ging zei hij nog : ‘dankjewel, maar je moet nooit iets voor ons laten. We trekken ons plan wel’. Dat typeerde hem echt.” Ze blikten ook terug op zijn 70e huwelijksverjaardag, de laatste keer dat de hele familie samen was : “Hij gaf een korte speech, niet meer de gebalde eloquente toespraak uit zijn beste dagen, maar het was wel een gemeende boodschap van dankbaarheid.” Ook de kleinkinderen getuigden : “Het was nooit een opgave om één van ons mee te nemen. We hebben koningen begroet en koninginnen gekust dankzij jou. Wie kan dat zeggen.” Een ander kleinkind : “De laatste knipoog vorige week was zeer intens. Wij blijven achter met een grote leegte, maar anderzijds een grote dankbaarheid en onmetelijk respect voor wat je hebt bereikt en vooral voor wie je was.” De familie sloot af met een Goekint-raad : “Bedankt voor alles en ‘dank gin klachten oren over je’”.
Burgemeesters
Er waren ook getuigenissen van burgemeester Bart Tommelein, ereburgemeester Jean Vandecasteele en kunstenaar Willy Bosschem. “Het woord ‘karakter’ is niet alleen van toepassing op Oostende, het typeert u als mens. Als we uw levensloop bekijken kunnen we alleen maar bewondering en waardering hebben voor uw engagement en gedrevenheid. Wie langs de kant gaat staan, heeft minder moeilijkheden en kan maar kritiek geven. Maarau ging nooit aan de kant staan. Integendeel. Als er tegenwind kwam, ging u harder roeien. U gaf Oostende kleur, U gaf Oostende mee vorm, U bleef trouw aan uw keuzes, U maakte het verschil. En Oostende dankt u hiervoor.”
Ook Jean Vandecasteele sprak : “Een van zijn grote verwezenlijkingen was de haven. Hij was de eerste die inzag dat er met de haven iets anders te doen was dan de RMT. Ik heb veel geleerd van Julien. Hij was een man zijn tijd en hij schreef nog brieven. In een van zijn laatste brieven had hij het over de pandemie. Hij hoopte op meer vrijheden en mogelijkheden in het leven en schreef ‘Profiteer ervan’. Julien, burgemeester, onze dank namens Oostende. Maar ook als mens, dank voor alles wat je presteerde.”
Handdruk
Ook kunstenaar Willy Bosschem getuigde : “We moeten van het leven genieten. Het is éénmalig en je moet ervan profiteren. Het belangrijkste in het leven is gezondheid en liefde en moet die 2 elementen kan men een leven opbouwen. Ik heb hem vaak ontmoet. Heel vroeger in de roeiclub en later als drukker. Er waren tientallen zakelijke ontmoetingen en telkens was er een akkoord met een handdruk. Vandaag zou dat niet meer mogelijk zijn. Ik kwam hem later tegen op zijn wandelingen en sprak hem steeds aan met ‘burgemeester’ omdat ik als klein manneke niet anders durfde. Maar vanaf vandaag spreek ik over Julien.”
Toen de kist de kerk verliet werd de Mars van de commando’s gespeeld, gevolgd door de Brabançonne, de Vlaamse Leeuw en het Europese volkslied. Na de uitvaart volgde de plechtigheid in crematorium Polderbos. (efo)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
